کریس کولمن: با هم، قوی‌تر هستیم

در حالی از آخرین حضور ولز در یک تورنمنت بزرگ، 47 سال سپری شده، که شرایط این تیم در سه چهار سال گذشته، چندان نویدبخش دستیابی به چنین پیشرفت قابل توجهی نبود. بی‌تردید این موفقیت، علاوه بر اوجگیری ستاره‌هایی مانند گرت بیل و آرون رمزی، حاصل تلاش‌های کریس کولمن، مربی این تیم هم هست. نشریه فیفا مصاحبه‌ای با او انجام داده که در ادامه می‌خوانید.

با توجه به صعود، روحیه تیم ولز در حال حاضر باید خیلی بالا باشد؟

بعد از تساوی مقابل اسرائیل، شانس زیادی برای صعود پیدا کردیم و از دو دیدار پایانی، تنها یک امتیاز می‌خواستیم. البته خوشبختانه اسرائیل مقابل قبرس شکست خورد و ما با وجود باخت مقابل بوسنی، به یورو صعود کردیم.

همیشه گفته می‌شود آخرین گام‌ها، دشوارترین‌ها هستند. چطور در این شرایط توانستید تمرکزتان را حفظ کنید؟

ما به همراه بازیکنان تلاش کردیم استاندارد و هویت جدیدی را تعریف کنیم. ما نماینده ولز هستیم و این برایمان معنای زیادی دارد. فرقی نمی‌کند مقابل چه تیمی و در چه رقابت‌هایی بازی می‌کنیم؛ تلاش، ذهنیت و هدف ما همیشه یکسان است؛ این به معنای آن است که بازیکنان همیشه با تمام وجود تلاش خواهند کرد. نتایج به نمایش ما در زمین و نحوه آماده‌سازی ما بستگی دارد که اگر خوب صورت بگیرد، دیگر تردیدی در نتیجه‌گیری نخواهد بود.

درخصوص هویت تیم صحبت کردی؛ چطور در 40 ماهی که تو سرمربی ولز بودی، این هویت شکل گرفت؟

این کار خیلی سریع صورت گرفت. بعضی بازیکنان واقعا به سطح بالاتری رسیدند. ما بازیکنان ذخیره خوبی داریم و مانند هر تیمی، این مساله به ما کمک زیادی کرده است. همه تیم در حال پیشرفت است؛ در حال رشد و بهتر شدن. حتی بازیکنانی مانند گرت بیل، آرون رمزی، اشلی ویلیامز و جو آلن که هواداران همیشه در موردشان صحبت می‌کنند هم سطح بازی‌شان را بالاتر برده‌اند که از بعضی جهات کار دشوارتری هم بود زیرا سطح بازی آنها خیلی بالاست. دیدن صعودمان در رنکینگ فیفا بسیار جالب است، اما هنوز به اهداف بزرگ‌تری فکر می‌کنیم.

وقتی در اکتبر 2012، در مقدماتی جام جهانی 2014 برزیل، مقابل اسکاتلند قرار گرفتید، 9 ماه بود در هیچ دیداری پیروز نشده بودید و در دیدار پیش از آن هم 6 ـ 1 مقابل صربستان شکست خورده بودید. آیا می‌توانستید تصور کنید تنها سه سال بعد چنین پیشرفتی کنید؟

گاهی اوقات خیلی زود قضاوت می‌کنیم؛ به‌ویژه در رقابت‌های بین‌المللی، اما در اولین رقابتی که حضور پیدا می‌کنید، متوجه سطح واقعی‌تان می‌شوید. اگر یک یا دو بار بدشانس باشید، خیلی زود جایگاهتان را از دست می‌دهید، اما این طبیعت فوتبال است و متاسفانه خیلی زود سر و کله رسانه‌ها پیدا می‌شود. ما از سال 1958 در جام جهانی حضور پیدا نکرده بودیم و در 15 ـ 10 سال اخیر حتی به آن نزدیک هم نشده بودیم و مرگ مربی قبلی ولز، گری اسپید، ما را در شرایط وحشتناکی قرار داد. در چنین شرایطی، فشار زیادی برای صعود روی ما بود؛ در حالی که ما در سید ششم قرار داشتیم!

از نظر صعود در رنکینگ، این اتفاق در بهترین زمان برایتان رخ داد. در قرعه‌کشی مرحله مقدماتی جام جهانی در اروپا، ولز یکی از تیم‌های سید اول بود؛ در حالی که در جام جهانی 2014، تیم‌تان یکی از تیم‌های سید آخر بود. چه فکری در مورد قرعه‌کشی می‌کنی؟

تیم‌هایی که با ما هم گروه شدند ترجیح می‌دادند ولز تیم سرگروهشان باشد، اما از نظر ما، خیلی فرق نمی‌کند. ما در قرعه‌کشی شرکت کردیم و از دیدن خودمان بین تیم‌های سید 1، لذت بردیم. از نظر گروهی که در آن قرار گرفتیم، فکر می‌کنیم می‌توانیم صعود کنیم، هرچند کار راحتی نخواهد بود. اتریش در مقدماتی یورو 2016 فوق‌العاده کار کرد. آنها بدون شکست صعود کردند. صربستان در این رقابت‌ها خوب کار نکرد، اما بازی کردن مقابل آنها آسان نیست. دیدار مقابل ایرلند مانند دربی است؛ بازیکنان هر دو تیم شناخت کاملی از هم دارند.

فکر می‌کنیم اگر به عنوان یک تیم همچنان خوب کار کنیم و پیشرفت داشته باشیم، می‌توانیم بار دیگر به موفقیت برسیم.

گرت بیل ستاره ولز محسوب می‌شود که توجهات زیادی به او می‌شود، اما به نظر می‌رسد او آماده است تا هر مسئولیتی که به او بدهی را بپذیرد.

او ارزش‌های خود را می‌داند و اهمیت خود را درک می‌کند. او بازیکنی در کلاس جهانی است. ما همچنین می‌دانیم او وقتی پیراهن ولز را می‌پوشد، چه کارهایی می‌تواند برای تیم انجام بدهد. می‌توانید ببینید که او با شور و اشتیاق پیراهن ولز را می‌پوشد و از هر لحظه بازی برای تیم لذت می‌برد. البته هواداران ولزی هم او را ستایش می‌کنند. او اکنون می‌داند که می‌تواند بر دیگران غلبه کند و به تورنمنت‌های بزرگ برسد؛ جایی که همه بازیکنان بزرگ می‌خواهند در آن باشند.

مترجم: بهنام جعفرزاده