ریه‌هایی که التهاب دارند

به دنبال سرماخوردگی‌های بی‌موقع، برونشیت یا التهاب ریوی هم بروز می‌کند که در بیشتر مواقع خفیف است و با بهبود سرماخوردگی، این حالت هم از بین می‌رود. علاوه بر سرما، سیگار کشیدن هم از جمله عوارضی است که می‌تواند باعث التهاب ریه شود و سرفه‌های شدیدی را به همراه داشته باشد. سرفه‌های مکرر، خلط و احساس خستگی از جمله نشانه‌های خاص التهاب ریه است ولی به دلیل شباهت بعضی از نشانه‌های این بیماری با سایر بیماری‌ها ممکن است در تشخیص آن اشتباه شود. نشانه‌های التهاب ریه بیشتر با نشانه‌های بیماری‌هایی مثل آسم، ذات‌الریه، آلرژی، سرماخوردگی معمولی، آنفلوآنزا، سینوزیت، رفلاکس معده و حتی سرطان ریه مشترک است و به دقت بالایی در تشخیص نیازمند است.

محرک‌هایی مثل استعمال دود سیگار و تنباکو، هوای آلوده و مواد شیمیایی که برای نظافت منازل استفاده می‌شود، در بروز التهاب ریه حاد مؤثرند. مشاغلی که در معرض گرد و غبار و گازهای سمی قرار دارند بویژه کارگران معدن و افرادی که در شرایط خاص کاری فعالیت می‌کنند مستعد ابتلا به برونشیت حاد هستند.

با ورود هوا به داخل ریه، لوله‌های برونش (نای) ملتهب و پوشش داخلی آنها متورم و این حالت باعث نازک تر شدن مسیرهای انتقال هوا می‌شود. حملات سرفه‌ای به بدن کمک می‌کند تا مسیرهای هوایی از خلط‌های تجمع یافته پاک شوند. سرفه‌های مکرری که بیشتر با ترشح مخاط همراه هستند، نشانه‌هایی مثل تب خفیف، خستگی، صدای خس‌خس در زمان تنفس، احساس فشار یا دردی مبهم در قفسه سینه و کوتاه‌شدن تنفس‌ دارند که از جمله نشانه‌‌های آن التهاب ریه است. در صورت طولانی و مزمن شدن این بیماری معمولا سرفه‌ها حدود 3 ماه ادامه پیدا می‌کنند و در موارد حاد، گاهی تا 2 سال با بیمار همراه هستند. برونشیت مزمن می‌تواند بستر مناسبی برای بروز عفونت‌های باکتریایی هم باشد.

درمان برونشیت مزمن

نوشیدن مایعات فراوان، استراحت کافی و دور ماندن از انواع دود و آلودگی می‌تواند به کاهش نشانه‌های بیماری کمک کند. مصرف داروهای مسکن هم درد بیماران را کمتر می‌کند. از سوی دیگر ممکن است پزشک پس از تشخیص بیماری برای نرم شدن مخاط سینه و راحت‌تر جدا شدن آنها در هنگام سرفه، شربت اکسپکتورانت تجویز کند. همچنین استفاده از متسع‌کننده‌های استنشاقی هم می‌تواند گرفتگی مسیرهای هوایی را باز کند. ترک سیگار، مؤثرترین راه‌حلی است که برای جلوگیری از تشدید التهاب و به حداقل رسیدن آسیب‌های ریوی توصیه می‌شود. تزریق واکسن «پنوموکوکی» و تزریق سالانه واکسن آنفلوآنزا می‌تواند خطر ابتلا به التهاب مزمن ریوی را کاهش دهد. علاوه بر این، برخی استروئیدهای خوراکی یا استنشاقی هم از جمله درمان‌های دارویی در این بیماری به شمار می‌روند. اکسیژن‌درمانی به بیماران کمک می‌کند تا راحت‌تر نفس بکشند و همچنین برنامه‌های درمانی بازتوانی ریوی هم بهبود کیفیت زندگی بیماران را به همراه دارد.