آخر من چه کنم تا ریش و سبیلم درآید؟!

او فکر می‌کند به بیماری خاصی مبتلاست که پزشکان قادر به تشخیص آن نیستند. کار‌شناسان پوست و مو در این باره نظر می‌دهند:

بیماری‌هایی که می‌توانند فولیکول مو را از بین ببرند
(دکتر مجتبی امیری - متخصص بیماری‌های پوست)

وقتی در صورت بیمار اصلا مویی نمی‌روید، باید دید آیا صفات ثانویه جنسی دیگری در او شکل گرفته است یا نه چون ممکن است اختلال هورمونی مطرح باشد گرچه در مورد این بیمار احتمال اختلال هورمونی تقریبا رد می‌شود. بیماری‌هایی که باعث می‌شوند ریش وسبیل به‌صورت تکه‌تکه رشد کنند، متنوعند و یکی از مهم‌ترین آن‌ها بیماری «آلوپسی» است که به احتمال زیاد فرد مذکور نیز به آن مبتلاست،
موارد دیگر را هم باید مدنظر داشت. به عنوان مثال، بیماری دیگری که احتمال آن هست، «لیکن‌پلان» است که در صورت ابتلا به آن سلول‌های التهابی به فولیکول‌ها حمله می‌کنند و آن‌ها را دائمی از بین می‌برند و در محل گرفتار، جوشگاه ایجاد می‌کنند.
آکنه‌های چرکی شدید هم می‌توانند فولیکول‌های مو را از بین ببرند. در گذشته نیز ابتلا به برخی از عفونت‌های قارچی باعث از بین بردن فولیکول مو می‌شد. امروزه کمتر شاهد این نوع از عفونت در بیماران هستیم. بیماری‌های کمیابی مانند لنفوم‌های پوستی هم فولیکول را از بین می‌برند.
همه موارد گفته شده درمان‌های جداگانه‌ای دارند. اگر اختلال هورمونی وجود دارد ممکن است به تجویز هورمون نیاز باشد. درمان بیماری‌هایی ژنتیکی هم اغلب دشوار است ولی باز هم می‌توان راه‌حلی برای آن‌ها یافت. بیماری‌های التهابی نیز باید متوقف شوند.

درمان با استفاده از کورتون
(دکتر غلامحسین غفارپور - متخصص بیماری‌های پوست)

از آنجا که رشد تکه‌تکه‌ای موی صورت از‌‌ همان ابتدای بلوغ یا دوران نوجوانی در این آقا شروع شده است، به احتمال بسیار زیاد می‌توان گفت بیماری طاسی سکه‌ای یا آلوپسی که از هر ۲۰۰ نفر ۲ نفر را گرفتار می‌‎کند، برایشان مطرح است. در این بیماری سیستم دفاعی بدن به دلایل نامشخص علیه فولیکول‌ها فعال و باعث ضعیف شدن ریشه و گاهی هم باعث نابودی آن می‌شود. طاسی بخشی از سر یا صورت در دوران کودکی الگوی خاصی دارد اما در دوران بزرگسالی تغییر می‌کند.

ریزش مو در سن پایین، معمولا شکل کروی یا بیضوی دارد ولی با افزایش سن ممکن است به ابرو‌ها و موی سر نیز گسترش یابد. درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد. درمان‌ها بیشتر برای جلوگیری از عود یا شدت آن است. با توجه به شرح حال این بیمار و اینکه مشکلشان فقط در ناحیه ریش و سبیل است، شانس موفقیت درمان کنترل‌کننده بیشتر است. درمان نیز معمولا استفاده از کورتون است. البته مصرف کورتون در بیماران باید محدود و با نظر پزشک باشد.
کرم‌ها و ترکیب‌های دیگر یا استفاده از اشعه ماورای بنفش نیز راه‌های درمانی دیگری هستند که هرکدام را می‌توان پس از معاینه دقیق این بیماران بررسی کرد و بهترین درمان را پیشنهاد داد.
گاهی مصرف دارو‌ها موقتی است و احتمال عود وجود دارد. البته بیماری‌های پوستی هم باعث ریزش مو می‌شوند و لازم است از این نظر هم بررسی شوند؛ اگر شکی در تشخیص نوع بیماری که باعث ریزش شده وجود داشته باشد، با انجام نمونه‌برداری می‌توان در مورد آن مطمئن شد.

درمان با استفاده از پیوند مو
(دکتر سید مسعود داودی - متخصص بیماری‌های پوست)

سن این آقا هنوز کم است و احتمال اینکه تا ۳۰ سالگی رویش موهای صورتشان یکدست شود، زیاد است. اگر بیمار از نظر ژنتیک مشکلی داشته باشد و طی بررسی‌ها مشخص شود درمان‌های معمولی تاثیری در رویش مو‌ها ندارند، می‌توان از دو روش میکروپیگمانتاسیون و پیوند مو استفاده کرد. میکروپیگمانتاسیون، نوعی خالکوبی پیشرفته با مزایای بهتر است و برای انجام آن از رنگ‌ها و موادی استفاده می‌شود که از نظر پزشکی مورد تایید هستند. خالکوبی معمولا برای ریزش‌هایی است که محدوده وسیعی ندارند مثلا ریزشی که فقط در سبیل وجود دارد یا فردی که در اثر حادثه بخشی از ابرویش را از دست داده باشد. دوام این مواد روی پوست تقریبا ۳-۲سال است و مزیت آن پاک کردن آسانش به‌وسیله لیزر است.
از این رنگ‌ها حتی برای بیمارانی که مبتلا به ویتیلیگو یا برص هستند نیز استفاده می‌شود چون در بیماری ویتیلیگو رنگدانه‌ها از بین می‌رود و پوست بخشی از قسمت‌ها روشن‌تر از دیگر نقاط است، با این رنگ‌ها می‌توان تا حدودی، رنگ از دست رفته پوست را جبران کرد.
کاشت مو نیز روش خوبی برای جایگزین کردن مو در نقاط طاس و بی‌مو است. پیوندی که برای صورت و سبیل استفاده می‌شود از موهای شقیقه یا خط موهاست که از نظر الگوی رشدی بیشتر شبیه به ریش و سبیل هستند؛ یعنی رشد مو‌ها محدود‌تر است.
بیمار حتما باید به متخصص پوست مراجعه کند تا بررسی‌های بیشتری انجام شود و ببینند آیا کاندید مناسبی برای کاشت مو است یا بهتر است برایش میکروپیگمنتیشن انجام شود. (پرنیان پناهی/ سلامتیران)