گام‌ محکم ارکستر سمفونیک تهران پس از تعطیلی ۲ ساله + عکس

شب گذشته (پنجشنبه) علی رهبری با ارکستر سمفونیک تهران اجرایی باشکوه را به نمایش گذاشت.

ارکستر سمفونیک تهران با هدایت علی رهبری نشان داد که هنرمندان ایرانی چه قابلیت‌هایی در موسیقی کلاسیک غربی دارند.

پس از سال ها که ارکستر سمفونیک تهران با میانگین سنی بالا قدم‌هایی لنگ‌لنگان برمی‌داشت اکنون که حضور جوانان نوازنده غالب ارکستر را در بر گرفته، بسیار محکم‌تر قدم برمی‌دارد.

هماهنگی و اجرای بی‌نظیر نوازندگان، صدادهی ارکستر را بسیار زیبا، مخملی و پرحجم کرده بود.

از نگاه و تمرکز و سکوت مخاطبین حاضر در سالن قدرت و شکوه ارکستر سمفونیک تهران هویدا بود، تنها سکوت مطلق حضار طی اجرا با تشویق شدید آنان بین پارت‌های اصلی شکسته می‌شد و رضایت نگاه مخاطبین از یک اجرای تمام و کمال مشهود بود.

زمانی که بخش آثار چایکوفسکی به پایان رسید، تشویق حضار پیوسته ادامه داشت تا اینکه ارسلان کامکار نوازنده ویلن یک ارکستر سمفونیک به علی رهبری گفت: تا زمانی که ما نوازنده‌ها به احترام مردم سر پا ایستاده‌ایم به تشویق ادامه خواهند داد و علی رهبری ضمن تشکر از این همه رضایت و استقبال مردم رو به حضار گفت ارکستر سمفونیک تهران که الان می‌بینید جوان شده، اینها طی این چند ماه خیلی زحمت کشیده‌اند و این نتیجه زحمات آنهاست. ان‌شاءالله در آینده نزدیک ارکستر سمفونیک تهران در برلین، وین، پاریس و لندن اجرا کند، ارکستر ما هیچ از ارکسترهای بزرگ کم ندارد.

بخش اول اجرای ارکستر سمفونیک تهران (سرناد برای زهی در دو ماژور، اپوست 48) اثر چایکوفسکی است. سرناد در لغت به معنای موسیقی شباهنگاهی است.

چایکوفسکی این اثر را برای سازهای زهی نوشت که علی رهبری و ارکستر سمفونیک تهران نیز آن را با همین ترکیب سازهای زهی کنتربات، ویلن‌سن، آلتو، ویولا و ویلن اجرا کرده‌اند.

این سرناد شامل 4 موومان (بخش) است که هر یک با حالت‌ها و ریتم‌های متنوع شنونده را تحت تأثیر قرار می‌داد و موومان چهارم با یک آندانته و الهام از آهنگی فلتلور روسی آغاز و پس از پیوند با بخش آلگروئی با هیجان و جنب‌وجوش در نهایت با یکپارچگی و صلابتی کم‌نظیر به پایان رسید.

بخش دوم شامل سمفونی شماره 5 بتهوون در دو مینور اپوست 67. نام دیگر این سمفونیک سرنوشت است و بتهوون در مورد موتیف اول آن که از مشهورترین و شنیده‌ترین موتیف‌های موسیقی می‌گوید (سرنوشت این گونه بر در می‌کوبد) سفونیک پنجم بتهوون حرکتی است از تضاد و ستیز موومان اول به سوی شادمانی پیروزمندانه در موومان آخر.

چهار موومان این سمفونیک از موومان اول بسیار قدرتمند و پرمایه آغاز شد و در موومان دوم به حالتی آرام و تغزلی رسید و در موومان سوم با تمی رمز‌آلود کم‌کم به اوج رسید و به ‌آغاز قهرمانانه موومان چهارم راه یافت.

بر موومان آخر با حجم بیشتر سازها، ارکستر توسعه یافت که در اینجا موسیقی بتهوون چند بار از حرکت باز می‌ماند و شنونده احساس می‌کند که به پایان نزدیک است و در نهایت گره از تنش‌های شوریده و هیجان‌آمیزی که طی سراسر سمفونیک برپا شده گشوده شد و موسیقی در غایت صلابت و زیبایی به پایان رسید.

روز گذشته و با توجه به طی این زمان اندک و با این نوازنده‌های غالباً جوان، اجرایی بسیار باشکوه از ارکستر سمفونیک تهران به روی صحنه رفت که نقش اصلی این تحول را علی رهبری ایفا می‌کند.(فارس)