برای استاد تیتر دعا کنید

داشت مراجعانش را که از اتاق خارج می‌شدند، مشایعت می‌کرد. او که خود از اهالی رسانه بود و می‌دانست من هم دستی در کار روزنامه‌نگاری دارم، پرسید: «فهمیدی این دو که بودند؟» در جوابش گفتم «نه، از کجا باید بدانم؟» گفت: «خانواده حسین قندی» با خودم گفتم که احتمالا یکی از بستگان مسن‌شان به آلزایمر مبتلا شده است. همکارم همچنان در حال حرف زدن بود که میان صحبت‌هایش شنیدم که حسین قندی به آلزایمر مبتلا شده است. جا خوردم.

پزشکان و متخصصان می‌گفتند آلزایمر بیشتر در افراد مسن شایع است و سواد و تحصیلات هم در پیشگیری از این بیماری تاثیر زیادی دارد تا جایی‌که میانسالان را به حل کردن جدول تشویق می‌کردند.

با این‌که نه سر کلاس‌های درس روزنامه‌نگاری‌اش حاضر بودم و نه افتخار همکاری با او را داشتم، اما دیروز که ایرنا از قول همسر این روزنامه‌نگار باسابقه از تشدید وخامت حالش خبر داد، باز غمگین شدم. یاد همان روزی افتادم که خبر بیماری استاد را شنیدم.

اگر بیشتر روزنامه‌نگاران جوان این سرزمین شانس حضور در کلاس‌های این استاد و روزنامه‌نگار توانمند را نداشتند، اما به‌واسطه خواندن کتاب‌هایش دست به قلم شدند و قلمشان را صیقل دادند؛ کتاب‌هایی چون «روزنامه‌نگاری نوین»، «مقاله‌نویسی در مطبوعات»، «روزنامه‌نگاری تخصصی» و «تخیل در روزنامه‌نگاری».

حسین قندی که همکارانش به او لقب «استاد تیتر» داده بودند، اسفند 1330 در سبزوار متولد شد. او که دانش‌آموخته کارشناسی ارشد مدیریت بین‌الملل از آمریکاست، از اوایل دهه 50 وارد حرفه روزنامه‌نگاری شد.

قندی قریب به 40 سال تجربه کار در مطبوعات این سرزمین را داشت و در کارنامه‌اش همکاری با رسانه‌های زیادی چون کیهان، ابرار، اخبار، انتخاب و جام‌جم به چشم می‌خورد. افزون بر این، قندی سال‌ها در دانشگاه علامه طباطبایی به تربیت دانشجویان رشته علوم ارتباطات این دانشگاه اشتغال داشت و صدها خبرنگار و روزنامه‌نگار، خود را شاگرد او می‌دانند.

وقتی خبر بیماری هنرمند یا ورزشکار مشهوری منتشر می‌شود، هنرمندان و ورزشکاران دیگر از مردم تقاضا می‌کنند برای سلامت هم‌صنفشان دعا کنند. ما هم از مردم شریف کشورمان درخواست می‌کنیم برای سلامت استاد تیتر سرزمین‌شان دعا کنند.

کمیل انتظاری ‌- گروه فرهنگ و هنر