کیک زرد با چای خیلی می‌چسبد

سیاست روز: کیک زرد با چای خیلی می‌چسبد

روز گذشته بخش اول «تک‌مضراب» ننجون را خواندید. این هم بخش دوم پریدن‌های پیرزن این ستون میان حرف‌های آقای غفوری‌فرد:
یکی از اعضای جبهه پیروان که الان یادم نمی‌آید چه کسی بود گفت که اختلاف بین ما و شما اختلاف بین هابیل و قابیل است.
ننجون: کمی فکر کنید؟ آدم و حوا نبودند؟
طبیعی است کسانی که نماینده می‌شوند عده‌ای به هر دلیلی برای آن‌ها تبلیغات می‌کنند. پول هم می‌دهند.
ننجون: البته بعضی‌ها نامردند و نیمه شب کاندیداها را در کوچه‌های تاریک گیر می‌اندازند و به زور توی جیب‌شان تراول چک می‌گذارند.
از اول انقلاب هم من می‌گفتم که هر کس که کالایی را مصرف می‌کند باید هزینه اش را بپردازد.
ننجون: آن وقت نظریه اقتصادی به این مهمی را جایی ثبت نکردید؟
تلاش همه ما این بود که آقای ... رئیس‌جمهور نشود، خود آقای ... هم می‌دانست.
ننجون: دلیلش را هم می‌گفتید که ریاست جمهوری واس ماس! یعنی کلهم مال ماس! در واقع یعنی ماس ماس!
در جشن هسته‌ای ما را دعوت کرده بودند، من شاید در تمام عمرم غذا به آن خوبی کمتر خورده بودم.
ننجون: اتفاقا بعد از این غذای شاهانه ، کیک زرد با چای خیلی می‌چسبد. می‌گویید نه از آقای فلانی بپرسید.

کیهان: کاخ

گفت: در اخبار مربوط به آزادسازی تکریت آمده است که صدام دیکتاتور سابق عراق در این شهر 13 قصر برای خود ساخته بود.
گفتم: عجب حماقتی داشته است.
گفت: خب! این مرام همه دیکتاتورهاست.
گفتم: یعنی یک مثقال عقل هم نداشته است! این همه کاخ را برای چه می‌خواسته؟
گفت: چه عرض کنم؟!
گفتم: یارو در اتوبوس از صندلی یک به صندلی 15 می‌رفت و چند دقیقه می‌نشست و دوباره به صندلی یک برمی‌گشت و چند دقیقه هم آنجا می‌نشست؛ راننده اتوبوس با عصبانیت پرسید؛ مرد حسابی! این چه کاری است؟ چرا یک جا آرام نمی‌گیری؟ و یارو گفت؛ خدا لعنت کند کسی را که به من سفارش کرد دو تا صندلی بگیر که بتوانی راحت بخوابی!