بلاتر علیه بیگانگان

لوئیز فیگوی پرتغالی که بازی‌هایش را در رئال مادرید، بارسلونا و تیم ملی پرتغال به یاد داریم در آخرین روزهایی که برای ثبت‌نام فرصت داشت، این کار را انجام داد تا در کنار میشل فن‌پراگ از هلند، شاهزاده حسین از اردن و جروم شامپانی برای رسیدن به ریاست فیفا رقابت کند. اگرچه فرصت ثبت‌نام به پایان رسید، اما ترفندهای سیاسی و بازی‌های استراتژیک روانی تازه آغاز شده است. از حالا باید بگوییم به فرآیند ماهرانه دیگری از انتخابات ریاست فیفا خوش آمدید. طی چهار ماه آینده تا انتخابات فیفا در روز بیست‌و‌نهم ماه می، این مدت مملو از نطق‌ها و اظهارنظرهای اغواگرایانه و شاید توطئه‌های فریبنده‌ای باشد که همگی تلاش دارند سپ بلاتر را از روی صندلی 17ساله‌اش تکان دهند. البته در دوره پیشین بلاتر خودش نشان داد که توانایی همه این کارها را دارد و با همین نقش‌ها و نقشه‌ها بود که بن‌همام قطری را نه تنها کنار زد، بلکه وی را با اتهامی بزرگ‌تر روبه‌رو کرد.

حالا تمام نامزدهای دیگر همه توان خودشان را جمع کردند تا بلاتر این‌بار از ریاست فیفا کنار برود. پس از انتخابات گذشته که میشل پلاتینی به‌عنوان رئیس یوفا خودش را از رقابت با بلاتر کنار کشید به نظر می‌رسد اروپایی‌ها خودشان را تسلیم کرده و امیدهایشان را از دست داده‌اند. آنها معتقدند انتخاب بلاتر یک برنامه از قبل طراحی شده است و به همین خاطر 17سال بدون هیچ مخاطره‌ای و کاملا به شکلی غیرقابل تسخیر ریاست فیفا را به عهده داشته است. شاید این شرایط همچنان ادامه داشته باشد، با این حال از اروپا دو چهره شناخته شده به رقابت با بلاتر برخاسته‌اند. لوئیز فیگو و میشل فن‌پراگ، رئیس اتحادیه فوتبال هلند که در آخرین روز نامزدی‌شان را اعلام کردند. با آمدن فیگو، دیوید ژینولای فرانسوی که دو هفته قبل نامزدی‌اش را اعلام کرده بود، کنار کشید. این استراتژی از نظر تعداد نفرات به نظر مطمئن می‌رسد، چراکه این گروه با طرز فکری نزدیک به هم، گذشته شفافی دارند و براحتی می‌توانند به فساد و تصویر بدی که در مدت اخیر از فیفا و بلاتر در ذهن‌ها ثبت شده، حمله و رای‌های زیادی جمع‌آوری کنند. این گروه با حمایت از هم می‌توانند به سوی سقوط بلاتر پیش بروند. حالا نگاهی می‌کنیم به چهره‌هایی که خودشان را برای رسیدن به مهم‌ترین شغل فوتبالی دنیا آماده می‌کنند.

سپ بلاتر

او در جام جهانی گذشته قول اولیه‌ای برای ترک سمتش در فیفا داد، اما برگشت و حالا به‌دنبال این است که به پنجمین دوره ریاست پیاپی‌اش برسد. او می‌گوید هنوز کارش تمام نشده است. این مرد هفتاد و هشت ساله سوئیسی وقتی وارد سیاست‌های فوتبال می‌شود، بسیار مکار است. در حالی که رسانه‌های جهان و منتقدانش به دنبال جنجال‌های انتخاب میزبانان جام جهانی 2018 و 2022 روی از کار کنار زدن او تمرکز کرده بودند، او حالتی تهاجمی داشت، چراکه اطمینان داشت کسی نمی‌تواند وی را از جایش تکان دهد. حالا هم چنین اطمینانی دارد زیرا حمایت چهار کنفدراسیون آسیا، آفریقا، آمریکای جنوبی و اقیانوسیه از شش کنفدراسیون را با خود دارد. او تضمین داده تحولات بزرگ‌تری به وجود آورد و به حرکتش در گسترش فوتبال در مناطق جدید ادامه دهد. چه او را دوست داشته باشیم چه متنفر باشیم یا این‌که پیروزی‌اش در انتخابات پیش‌رو ناراحتی بزرگی پیش بیاورد، باید این واقعیت را بپذیریم که پیروزی‌اش دور از ذهن نیست.

لوئیز فیگو

آمدنش یک سورپرایز بزرگ بود. آخرین دقیقه هم آمد. چیزی که برای فیگو بیش از سایر رقبایش امیدبخش است، موقعیت او به‌عنوان یک فوق ستاره فوتبال است که می‌تواند رای‌های زیادی را جذب کند. او که پس از سال‌ها حضور در تیم ملی پرتغال، بارسلونا، رئال مادرید و اینترمیلان در سال 2009 از دنیای فوتبال خداحافظی کرد، حالا به‌واسطه عضویت در کمیته فوتبال یوفا به یک چهره سیاسی قابل احترام در فوتبال بدل شده است. این پرتغالی چهل و دو ساله از حمایت پنج کشور برخوردار است و طی هفته‌های آینده با چند عضو دیگر فیفا ملاقات خواهد کرد. او وظیفه دشواری بر دوش دارد، اما این ستاره نسل طلایی فوتبال پرتغال اطمینان دارد می‌تواند بر بلاتر غلبه کند.

جروم شامپانی

او 11سال به‌عنوان نایب‌رئیس فیفا بود و به‌عنوان مشاور شخصی بلاتر و مدیر کمپین او در سال 2002 برای رسیدن به ریاست فیفا فعالیت داشت. او از موقعیتش بخوبی می‌تواند استفاده کند، زیرا رابطه خوبی با اعضای فیفا و کشورهای مختلف دارد و علاوه بر آن به‌عنوان یک شخص سالم و مطمئن در فیفا شناخته می‌شود. با این حال شک و تردیدهایی در موردش وجود دارد و خیلی‌ها انتخاب وی را ادامه حاکمیت بلاتر بر فیفا می‌دانند. شامپانی اگرچه روابط بین‌المللی قدرتمندی دارد، اما خودش تلاش دارد روی سیاست تمرکز کند تا روابط شخصی. او معتقد است مشکلات ساختاری سیستماتیک‌تر از آن چیزی است که بلاتر بتواند از پس آن برآید. تنها یک دلیل وجود دارد که شامپانی می‌توانست از پس سرسخت‌ترین رقیبش برآید و آن اهداف ایده‌آلی است که وی قصد داشت به آنها رسیدگی کند. این مرد با نفوذ فیفا از جمع نامزدها کنار کشید.

شاهزاده علی بن حسین

او که از یک خانواده شناخته شده عرب است، حالا به‌عنوان یکی از نامزدهای ریاست فیفا برخاسته و اکثر مخالفان و رقبای بلاتر به این شاهزاده سی و نه ساله اردنی امید بسته‌اند. کسی که نایب رئیس فیفا در آسیا بوده و ریاست فدراسیون فوتبال غرب آسیا را به عهده داشته است. او در سال 2001 به‌عنوان نایب رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا و رئیس فدراسیون فوتبال کشورش انتخاب شد. او یکی از سرشناس‌ترین چهره‌های منتقد بلاتر است و رهبر حامیان انتشار عمومی گزارش گارسیا در مورد رشوه‌خواری و پرونده فساد فیفا در انتخاب میزبانان جام‌های جهانی 2018 و 2000 بود. او اکنون از سوی بسیاری از شخصیت‌های سرشناس فوتبال ازجمله میشل پلاتینی، رئیس یوفا مهر تائید گرفته است. باوجود این شاهزاده علی هنوز نتوانسته حمایت کنفدراسیون خودش یعنی آسیا را به دست بیاورد.

میشل فن پراگ

یکی از مردانی که باید از شنیدن اخبار آمدن رئیس فدراسیون فوتبال هلند به عرصه رقابت ریاست فیفا خوشحال می‌شد، کسی نبود جز سپ‌ بلاتر.فن پراگ با آمدنش سهوا یک گل به خودی زد، چراکه با ورود به انتخابات رای‌های مخالفان بلاتر را شکست. حالا یوفا، کونکاکاف و دیگر فدراسیون‌هایی که در اردوی مخالفان بلاتر هستند، نمی‌دانند باید از کدام نامزد حمایت کنند. فن پراگ در مدت حضور چهارده ساله‌اش به‌عنوان رئیس باشگاه آژاکس یکی از موفق‌ترین دوران‌ ‌تاریخ این باشگاه را رقم زد. وی با وجود برخورداری از حمایت چند فدراسیون اروپایی، بعید است جای بلاتر بنشیند.

منبع: inside world football

عرفان آذر / جام‌جم