تلنگری به خود و دیگران

وای بر کم فروش وای بر فحاش

فحاشی از آن سوی خیابان!

طنز ظریفی هست که می‌گوید مردمان یک شهر وقتی از دست هم عصبانی می‌شوند، دو طرف یک خیابان طوری که صدا به صدا برسد، روبه‌روی هم می‌ایستند و آن چیزهایی را که لازم می‌دانند و شایسته طرف مقابل می‌بینند نثار هم می‌کنند، آن هم بدون ترس از این‌که دستی به یقه‌ای برسد و آسیبی به اموال یا جانی بخورد؛ حکایتی که این روزها درباره خیلی‌ها در جهان مصداق دارد.

کد خبر: ۷۶۷۵۶۶

جهانی که در سیطره تار عنکبوتی انسان ساخته قرار دارد. تاری که با شبکه‌های کابلی و ماهواره‌ای، اینترنت را وارد زندگی آدم‌ها کرده و دنیا و سبک زندگی‌شان را تغییر داده است. حالا خیلی‌ها که آنچنان هم اهل مبارزه و صبر و حرف منطق نیستند و در تقسیم‌بندی‌های شخصیتی اغلب درونگرا به حساب می‌آیند، در محیط وب فرصتی برای نشان دادن خود و مبارزه‌طلبی پیدا کرده‌اند! آدم‌هایی که با شخصیتی بشدت برونگرا و تهاجمی در محیط وب فعالیت می‌کنند. آن هم به این علت که دارند با کسانی صحبت می‌کنند که آن طرف خیابان ایستاده‌اند، آدم‌هایی که عملا فقط می‌توانند شنونده باشند و جوابی کاملا بی‌خطر بدهند یا حتی ندهند. آدم‌هایی که حتی ممکن است ندانند این کسی که الان دارد آنها صحبت می‌کند یا حرف‌های ناجور می‌زند، چه کسی است، از کجا آمده و الان چرا دارد همه خشمش از زندگی را در سطل آشغال خانه آنها خالی می‌کند؟

آن هم به بهانه این ‌که او در یک بازی فوتبال به تیم کشورش گل زده یا با یک تصمیم احتمالا اشتباه به ضرر آنها سوت زده. او با من و شما طرف است، آدم‌هایی که پشت سیستم کامپیوتری‌شان نشسته‌اند و به جای همه محکمه‌های معتبر حکم می‌دهند و خودشان دسته‌جمعی دست به اجرای آن می‌زنند. آدم‌هایی که توهین می‌کنند تا هیجانشان را تخلیه کرده باشند. با علم به این‌ که این کار چیزی را در دنیای واقعی تغییر نخواهد داد. حتی اگر بعدا بفهمند صفحه یک استرالیایی مقیم آمریکا را با داور استرالیایی بازی ایران و عراق اشتباه گرفته‌اند! آن‌ هم فقط به دلیل تشابه اسمی. رفتاری که به دلیل تشابه ظاهری دنیای وب با دنیای واقعی در ذهن اغلب ما شکل گرفته است.