نامه ای که خبرساز شد

رولد دال بیش از همه به خاطر نوشتن داستان‌های کودکان شناخته‌شده است، اما وقتی بحث بزرگسالان می‌شود، او مطمئنا حرف‌هایش را نمی‌خورد.

وقتی جی ویلیامز که به تازگی نویسندگی را آغاز کرده بود در سال ۱۹۸۰ نامه‌ای را به این نویسنده نوشت و از او درباره داستان کوتاهی که نوشته بود راهنمایی خواست، هیچ‌وقت انتظار نداشت پاسخی دریافت کند، چه برسد به اینکه پاسخی تا این حد صادقانه‌ای نیز برایش ارسال کند.

دال او را سورپرایز کرد و پاسخش را در نامه‌ای داد و به ویلیامز ۱۷ ساله اخطار داد تا این حد از صفات بزرگ استفاده نکند و آثار نویسندگان داستان کوتاه آمریکایی را بخواند.

این نویسنده در نامه‌اش نوشته بود: من داستان‌ات را خواندم. فکر نمی‌کنم بد باشد، اما باید از استفاده کردن بیش از حد صفات خودداری کنی. آثار همینگوی را بخوان، مخصوصا آثار ابتدایی‌اش را و یاد بگیر که چطور جمله‌های کوتاه بنویسی و چطور تمام آن صفت‌های بزرگ را حذف کنی.

ویلیامز که بیش از ۳۰ سال است در زمینه روزنامه‌نگاری فعالیت کرده، می‌گوید ابتدا از پاسخ او جا خورده بود، اما در نهایت نصیحت‌هایش سودمند بودند. او گفته است: با غرور جوانی انتظار داشتم او بگوید که وای چه داستان فوق‌العاده‌ای نوشته‌ای... اما مسلما پیشنهاد او عملی شد، چون جمع و جور نوشتن به عنوان یک روزنامه‌نگار جوان به من کمک بسیار کرد و از آن چیزهای بسیاری یاد گرفتم.

ویلیامز که حالا برای کمپانی «ارتباطات عمومی ۷۲پوینت» کار می‌کند، این نامه قدیمی را در جعبه‌ای از نامه‌های دیگری که از مادرش بود، پیدا و آن را در توییتر منتشر کرد. به خاطر ری‌توییت پست او از سوی حساب توییتر بنیاد ادبی رولد دال، این پست پاسخ‌های بسیاری دریافت کرد و بیش از هزار نفر طی چند روز آن را ری‌توییت کردند.

ریچل وایت، مدیر مجموعه‌ها و مسئول آرشیو موزه رولد دال گفت: این نامه بسیار برای او عادی به نظر می‌رسد و با همان لحن رک و بی‌محابای مخصوص دال نوشته شده است. دال نامه‌های بسیاری را از مردمی دریافت می‌کرد که از او راهنمایی می‌خواستند و هر چه پیرتر می‌شد، پاسخ‌هایش نیز کمی پیچیده‌تر می‌شدند. این نامه‌ها کاملا در تضاد با نامه‌های او برای کودکان است که دوست‌داشتنی و مهربانانه بودند.

این نامه در کتابی درباره نامه‌های دال که سال آینده منتشر خواهد شد، موجود خواهد بود.(مهر)