حسرت به دل‌های توپ طلا

نمونه‌اش پله یا مارادونا که هرگز موفق به دستیابی به این جایزه معتبر نشدند، چراکه در زمان اوج آنها جایزه توپ طلا فقط به بازیکنانی که در لیگ‌های اروپایی بازی می‌کردند داده می‌شد. پله و مارادونا سرآمد بازیکنانی هستند که هرگز دستشان به توپ طلای فوتبال دنیا نرسید. در فهرست حسرت به دل‌های توپ طلا نام‌های متعددی را می‌توانید ببینید؛ بازیکنانی که تا یک قدمی تصاحب این جایزه مهم رفتند، اما در نهایت دست خالی برگشتند و پس از آن هم هرگز به این افتخار بزرگ نرسیدند. حسرت دریافت توپ طلا برای همیشه به دل این بازیکنان ماند. در ادامه نگاهی اجمالی به تعدادی از بازیکنان برتر تاریخ فوتبال می‌اندازیم که در عین شایستگی هرگز صاحب توپ طلا نشدند.

پائولو مالدینی (ایتالیا)

اسطوره باشگاه میلان و تیم ملی فوتبال ایتالیا در سال 94 میلادی در رده‌بندی نامزدهای دریافت توپ طلا سوم شد و در رده‌بندی دیگری که از سوی فیفا ترتیب داده شد‌ به مقام دومی بهترین بازیکن دنیا رسید. مالدینی پنج‌بار با میلان فاتح اسکودتو شد و قهرمانی در پنج کاپ اروپایی را هم تجربه کرد.

رائول گونزالس (اسپانیا)

اسطوره باشگاه رئال مادرید در دوران حضور خود در این باشگاه مادریدی شش بار فاتح لالیگا شد و سه قهرمانی در اروپا را هم تجربه کرد. او سال 2001 تا آستانه دریافت توپ طلای اروپا پیش رفت، اما در نهایت این عنوان ارزشمند را در رای‌گیری نهایی به مایکل اوون انگلیسی واگذار کرد.

تیه‌ری هانری (فرانسه)

هانری فرانسوی که اخیرا از فوتبال خداحافظی کرده دو بار شانس این را داشت که بزرگ‌ترین افتخار انفرادی دنیای فوتبال را به دست بیاورد؛ یک‌بار سال 2003 و یک‌بار سال‌2006. هانری که در کارنامه افتخارات خود دو قهرمانی با آرسنال در لیگ برتر، یک قهرمانی در اروپا و دو قهرمانی در لالیگا با بارسلونا، قهرمانی با فرانسه در جام جهانی 98 و چند افتخار بزرگ دیگر دارد در سال 2003 در رده دوم قرار گرفت و سه سال بعد سوم شد.

ژاوی هرناندز (اسپانیا)

مغز متفکر بارسلونا بدشانس‌ترین نامزد تاریخ دریافت توپ طلای فوتبال است. او در دوران اوج فوتبال خود سه سال پشت سر هم (2008 تا 2010) نامزد دریافت توپ طلا شد، اما او بسیار بدشانس بود که اوج فوتبالش همزمان با اوجگیری اعجوبه‌ای به نام لیونل مسی شد. ژاوی سه سال پشت سر هم در مکان سوم قرار گرفت.

فرانس پوشکاش (مجارستان)

در سال‌های اخیر جایزه زیباترین گل سال که هر سال در مقر فیفا به بازیکنی که گل زیبای سال را زده باشد، داده می‌شود. این جایزه به افتخار اسطوره مجاری دنیای فوتبال فرانس پوشکاش نامیده می‌شود. او با این‌که سال‌هایی طلایی را در رئال مادرید و تیم ملی مجارستان پشت سر گذاشت و یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال به شمار می‌رود، هرگز موفق نشد معتبرترین جایزه انفرادی دنیا را که مربوط به بهترین بازیکن است ببرد.

دنیس برگ کمپ (هلند)

یک مقام سومی در سال 1992 و یک مقام دومی درسال 1993. این بازیکن هلندی در سال 94 می‌توانست باز هم شانس دریافت این جایزه را پیدا کند، اما هلند در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی با شکست مقابل آمریکا از دور رقابت‌ها خارج شد تا این اتفاق ارتباط مستقیمی به حذف نام او از نامزدهای نهایی پیدا کند. او سال‌های بعد به ستاره درخشان آرسنال تبدیل شد، اما دیگر هرگز جزو کاندیداهای نهایی دریافت توپ طلا قرار نگرفت.

آندرس اینیستا (اسپانیا)

اینیستا ، گل قهرمانی اسپانیا در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی مقابل هلند را زد. او به لطف درخشش در جام جهانی 2010 جزو سه نامزد نهایی برای دریافت توپ طلا در همان سال قرار گرفت، اما رقابت را به هم تیمی خود در بارسلونا یعنی لیونل مسی باخت. اینیستا دو سال بعد دوباره در جمع فهرست نهایی توپ طلا قرار گرفت، اما این‌بار در رتبه سوم ایستاد.

فرانکو باره‌سی (ایتالیا)

مانند مالدینی، فرانکو باره‌سی یکی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های باشگاه میلان محسوب می‌شود. او ‌سال 1989 برای دریافت توپ طلا شانس بسیار زیادی داشت، اما مارکو فان باستن رای بیشتری از او آورد. باره‌سی شش بار با میلان قهرمان سری A ایتالیا شد و در جام جهانی 1982 نیز یکی از ستاره‌های بزرگ جام با پیراهن تیم ملی ایتالیا بود.

کنی دالگلیش (اسکاتلند)

اسطوره لیورپول و تیم ملی اسکاتلند نیز در زمره حسرت به دل‌های توپ طلای فوتبال دنیاست. او ‌سال 1983 می‌توانست برای اولین و آخرین بار برنده توپ طلا لقب بگیرد، اما سلطه میشل پلاتینی به فوتبال اروپا مانع از این شد تا او به بزرگ‌ترین افتخار دوران فوتبالی خود دست یابد.

اریک کانتونا (فرانسه)

قهرمان دهه 90 منچستری‌ها که به پادشاه معروف است، طلایی‌ترین روزهای خود در این باشگاه محبوب را پشت سر گذاشت. کانتونا با آن گل‌های درخشان و آن درخشش بی‌نظیر به یکی از برترین‌های فوتبال اروپا و دنیا بدل شد تا ‌‌‌سال 1993 نامزد دریافت توپ طلا شود، اما در رده‌بندی نهایی پس از روبرتو باجو و دنیس برگ کمپ در مکان سوم قرار گرفت. کانتونا با منچستر یونایتد چهار مرتبه قهرمان لیگ برتر شد و علاوه بر آن قلب‌های هواداران یونایتد را تسخیر کرد.

جیان لوئیجی بوفون (ایتالیا)

تنها دروازه‌بانی که موفق شد در تاریخ فوتبال جایزه برترین بازیکن دنیا را ببرد، کسی نبود جز لو یاشین دروازه‌بان اتحاد جماهیر شوروی سابق. شاید نویر بتواند این عنوان را امشب از چنگ رونالدو و مسی دربیاورد تا بعد از یاشین دومین دروازه‌بان تاریخ‌ساز فوتبال باشد. جیان لوئیجی بوفون دروازه‌بان تیم ملی فوتبال ایتالیا نیز می‌توانست صاحب این عنوان ارزشمند شود. او سال 2006 یعنی همان سالی که ایتالیا قهرمان جام جهانی آلمان شد، به مقر سالیانه فیفا رفت؛ چراکه جزو نامزدهای دریافت توپ طلا شده بود، اما کسی که توپ طلا را برد فابیو کاناوارو مدافع و هم تیمی بوفون درتیم ملی ایتالیا بود.

اولیور کان (آلمان)

قبل از بوفون این اولیور کان آلمانی بود که به‌عنوان یک دروازه‌بان تا آستانه تصاحب توپ طلا پیش رفت. کان با آلمان به فینال جام جهانی 2002 رسید، فینالی که رونالدو در آن ستاره بود و هر دو گل برزیل را وارد دروازه ژرمن‌ها کرد تا برزیل پنجمین قهرمانی‌اش را در تاریخ این رقابت‌ها ‌جشن بگیرد. اصلا جای تعجب نبود که کان در رده‌بندی نهایی از رونالدو شکست بخورد و دوم شود. البته کان یکی از شایسته‌ترین بازیکنانی در تاریخ بود که هرگز دستش به توپ طلا نرسید. او با بایرن مونیخ سابقه قهرمانی در اروپا را دارد.

یورگن کلینزمن (آلمان)

مهاجم سابق تیم ملی فوتبال آلمان که اکنون هدایت تیم ملی آمریکا را در دست دارد، سال 1995 در انتخاب نهایی برنده توپ طلا، رقابت را به ‌ژرژوه‌آ واگذار کرد. زمانی این اتفاق افتاد که کلینزمن بتازگی از تاتنهام به بایرن مونیخ منتقل شده بود. کلینزمن با آلمان قهرمان جام‌جهانی 90 شد و سال 96 هم با همین تیم قهرمانی در جام‌ملت‌های اروپا را تجربه کرد، اما افسوس که توپ طلا هرگز به چنین بازیکن شایسته‌ای نرسید.

بابی مور (انگلیس)

تصویر بابی‌مور که کاپ قهرمانی جام جهانی 1966 را بالای سر می‌برد، ماندگارترین تصویر از اولین و آخرین قهرمانی انگلیسی‌ها در جام جهانی است. بابی‌مور در آن لحظه در اوج فوتبال و افتخار قرار داشت. سه سال بعد یکی از قهرمانان فوتبال انگلیس می‌توانست بهترین بازیکن دنیا لقب بگیرد و جایزه مربوط به آن را به خانه ببرد، اما در نهایت دوم شد.

بلیچرریپورت ‌/‌ مترجم: هیلدا حسینی‌خواه