مرگ تلخ، بهای خواب شیرین

برای راننده‌ای که ساعت‌ها بی‌وقفه پشت فرمان نشسته و کمبود خواب و خستگی امانش را بریده هیچ چیز مهم‌تر از این نیست که به هر ترفندی شده به خستگی و خواب آلودگی‌اش غلبه کند تا همین یکی دو ساعت باقیمانده را هم تخته گاز براند بلکه زودتر به مقصد برسد غافل از این‌که باید برای این غفلت و بی‌احتیاطی تاوان سنگینی بپردازد.

آمارهای پلیس در حالی خستگی و خواب آلودگی را عامل 30 تا 40 درصد تصادفات رانندگان اتوبوس‌های مسافربری در جاده‌ها عنوان می‌کند که نتایج مطالعات پژوهشکده حمل و نقل نشان می‌دهد 44 درصد رانندگان ایرانی بیش از حداکثر مجاز ساعت کاری در دنیا رانندگی می‌کنند و 28 درصد نیز بالای 16 ساعت در روز پشت فرمان می‌نشینند.

همین آمارها کافی است برای پی بردن به پاسخ این پرسش که چرا خستگی و خواب آلودگی رقم قابل توجهی از تصادفات جاده‌ای را به خود اختصاص می‌دهد؟

قانون صریح و روشن است: رانندگی وسایل نقلیه عمومی در راه‌های کشور فقط به مدت 10 ساعت در شبانه‌‌روز مجاز است و در صورتی که وسیله‌ای بیش از 10 ساعت سفر کند، این راننده کمکی است که باید به جای راننده اصلی در پشت فرمان قرار بگیرد، قانونی که تمام جوانب ایمنی سفر را در نظر گرفته، اما متاسفانه رانندگان اتوبوس‌ها چندان خود را مقید به تبعیت از آن نمی‌دانند.

هرچند مسئولان پلیس راه بارها تاکید کرده‌اند که با رانندگان اتوبوس‌های بین شهری که بیش از حد مجاز قانون رانندگی کنند برخورد کرده و از ادامه مسیرشان جلوگیری می‌کنند، اما لازم است تعاونی‌های اتوبوس‌های بین شهری نیز نظارت دقیق‌تری بر عملکرد رانندگان اتوبوس‌ها داشته باشند.

رانندگان اتوبوس‌های مسافربری نیز باید آگاه باشند که نه فقط مسئول جان خود بلکه مسئول حفظ امنیت جان ده‌ها مسافری هستند که به مهارت راننده‌شان اطمینان کرده‌اند پس باید رانندگی متعهدانه را برای حفظ جان مسافران‌شان جدی بگیرند.

پوران محمدی

گروه جامعه