لبخند به فرهنگ ترافیک

با این حال مردم شهرهای بزرگ یاد گرفته‌اند از این آب گل‌آلود پهن شده در خیابان‌ها چطور ماهی مقصود را صید کنند اما در این خیابان‌های متلاطم اگر غریبه باشی در می‌مانی یا اگر ناتوان باشی و کودکی یا سالخورده‌ای باشی، مستاصل می‌شوی چون در شهری شلوغ و پرهمهمه مثل تهران باید چهار ستون بدنت سالم باشد و حواست ششدانگ تا سر به سلامت ببری از این قطارخودرو‌های در حال حمله در خیابان.

اینها یعنی این که فرهنگ ترافیکی ما پر غلط است و بی‌اخلاق. آدم‌ها می‌خواهند از هم عقب نیفتند برای همین به هم راه نمی‌دهند، می‌خواهند حال هم را بگیرند برای همین می‌پیچند جلوی هم، می‌خواهند حرفشان را به کرسی بنشانند برای همین دقایقی ممتد میخ می‌شوند در محل تصادف و راه را می‌بندند.

ریشه خیلی از گره‌های ترافیکی را که بشکافی به همین امیال شخصی برمی‌گردد که بیشتر از روی لج و لجبازی و انتقام کشی است و بددلی وگرنه آن‌قدر مسائل پیش آمده میان دو راننده غریبه در شهری شلوغ کوچک است که می‌شود چشم را بست و لبخندی زد و گذشت.

آنهایی که دنیا را گشته‌اند، می‌گویند فرهنگ ترافیکی ما در نوع خود بی نظیر است که اگر دنیا دیده هم نباشیم، ساده است فهمیدن این تفاوت ها.

ما مردمی مهربان و نوع‌دوستیم، اما نه در رانندگی. متین و صمیمی هستیم، اما نه وقتی پشت رل می‌نشینیم. از خوب بودن و فضایل اخلاقی زیاد حرف می‌زنیم، اما نه زمانی که عابری پیاده می‌شویم و درست به همین دلایل است که فرهنگ ترافیکی ما نیاز به اصلاح دارد.

نیاز تهران در این بین، نیازی اورژانسی است، چون در اینجا بیشتر از هر شهر دیگری در کشور خودرو و آدم هست و طبیعی است گرهی که این دو به هم می‌خورد کورتر.

نسخه‌ای که برای این مشکل پایتخت پیچیده شده یک برنامه مدون اصلاح فرهنگ ترافیک است که قرار است از راننده خودرو ‌های سنگین گرفته تا شخصی سوارها و عابران پیاده را به قانونمندی دعوت کند.

این خبرِ دیروز شهردار تهران برای مردم این شهر بود که اگر از هفته آینده عملی شود و امنیت عبور و مرور برای همه اهالی خیابان‌ها تضمین شود، می‌شود گفت تهران کم کم شهر بهتری برای زندگی خواهد شد.

مریم خباز - گروه جامعه