ذره‌بینی در دست‌های خالی

کی‌روش هرچند ـ بحق یا ناحق ـ از شرایط پیرامون تیم ملی کلی گله و شکایت دارد، اما او در حالی پنجشنبه شب، نام 21 بازیکن را برای حضور در جام ملت‌های آسیا اعلام کرد که به جرات می‌توان گفت منهای یکی دو بازیکن که نبودن نامشان در این فهرست کمی جای تامل دارد، دیگر بازیکنان دعوت شده یا بواقع خیلی از همتایان دعوت نشده به لحاظ فنی بالاتر هستند یا مثل برخی دیگر تفاوت معناداری با دعوت نشده‌ها ندارند و به همین دلیل از این نظر مرد پرتغالی برخلاف سرمربیان سابق تیم ملی که همواره باید دلیل پشت خط ماندن ستاره‌های وقت فوتبال ایران را توضیح می‌دادند، او چنین دغدغه‌ای ندارد.

کی‌روش به دلیل همین دست‌های خالی‌اش در سال‌های گذشته با ذره‌بین دنبال بازیکنان دورگه یا فوتبالیست‌های ایرانی‌الاصل شاغل در خارج از کشور می‌گشت تا به قول خودش تجربه بین‌المللی و درصد ضریب موفقیت تیمش را بالا ببرد، اما او حالا به نوعی به انتخاب قطعی خود نیز در این رابطه رسیده و بازیکنانی از این دست همچون بیت آشور، امید نظری و دانیل داوری را نیز کنار گذاشته است.هرچند کسی منکر ارزش حضور بازیکنان ایرانی شایسته در تیم ملی و افتخارآفرینی آنها نمی‌شود، اما این نکته بیش از آن‌که خوشحال‌کننده باشد، تاسف‌آور است؛ زیرا ناکارآمدی نظام حاکم بر باشگاه‌های و فوتبال ما را نشان می‌دهد که در تربیت بازیکنان کارآمد، ناموفق بوده و هست.

دردآورتر این‌که تیم فوتبال امید نیز که قرار است کمتر از سه ماه دیگر برای المپیکی شدن تلاش کند، به شرایط تیم ملی بزرگسالان گرفتار آمده و دست‌های خالی کادر فنی و دست‌اندرکاران این تیم نیز آنها را وادار کرده که ذره‌بین دست گرفته و دنبال بازیکنان دورگه بگردند، به این امید که ستاره‌ای به تیم خود تزریق کنند؛ چیزی که فوتبال ایران در درون مرزهای خود از آن عاجز و غافل بوده است و باید گفت در چنین شرایط فوتبال ایران به کدام سو می‌رود؟

امید توفیقی ‌‌/‌‌ گروه ورزش