طرح فیلترینگ لوله‌های آب

ـ برو بابا، دلت خوشه.... جنابعالی نگران کیفیت آبی، ما نگران کمیت آب که هی دارد قطره قطره کم می‌شود و عنقریب است که از بیخ قطع شود. (این را یک منبع آگاه بر زبان آورد که اگر غلط نکنم، از منابع آب موجود، خبر داشت. ولی خب هر کی که بود، لحن صحبتش با ما درست نبود. درشت بود. خیال کرده که فقط او به منابع موثق وصل است!)

اگر با همین دو چشم کم‌سوی خودمان ندیده بودیم، هیهات که به این آسانی‌ها باورش می‌کردیم. دو سه سال پیش یک عزیز محقق و پژوهشگر جوان و دلسوزی آمده بود محل کار ما، در حالی که در یک دستش یک لیوان آب و در دست دیگرش یک دستگاه آنالیزکننده قرار داشت. می‌خواست آب تهران را تجزیه کند و ما را به این تحلیل برساند که چقدر نیترات اضافه در آب شرب اهالی پایتخت هست. این کار را کرد و الحق در پایان کار، یک آبی دیدیم که مپرس. مسلمان نشنود، کافر مبیناد!

یک آب تجزیه‌شده‌ای تحویل ما داد، بلاتشبیه همانند آب هویج!... به رنگ سبز لجنی و سرشار از ذرات معلق نیترات که بیکار برای خودشان، ول می‌چرخیدند. همزمان، یک لیوان آب معدنی را هم تجزیه کرد، که تقریبا صاف بود و خیلی با آب داخل لوله تفاوت داشت. بیخود نیست که آب معدنی را می‌فروشند. حتما یک چیزی در آن دیدند.

بله، آن روز با این‌که ما با چشم خودمان به نظاره نشستیم کیفیت آب تهران را، اما باز گفتیم که هرچه مسئولان می‌گویند. ما دخالت نمی‌کنیم. حتما خود مسئولان هم وقتی تشنه‌شان می‌شود، از همین آب می‌خورند. با شربت سکنجبین که رفع جوع نمی‌کنند. تا این‌که کم‌کم دیدیم از ناحیه خود مسئولان هم دارد صداهایی شنیده می‌شود. یک فقره‌اش را ذیلا رو می‌کنیم، بلکه از رو برویم.

خبر وارده: رئیس کمیسیون محیط‌زیست شورای شهر تهران نسبت به میزان نیترات موجود در آب تهران هشدار داد و گفت: «آب پشت سدها زیر 10 درصد نیترات دارد که برای مصارف انسانی بسیار مناسب است، اما به واسطه حفر چاه‌های عمیق، میزان نیترات موجود در آب‌ها 60 درصد شده که آب چاه با آب سد تلفیق شده و هم‌اکنون نیترات موجود در آب تهران، 30 درصد شده که این وضع خطرناک است.» ـ به نقل از همه جراید

بسته ‌پیشنهادی: به همان دلیلی که در صدر مقال عرض شد، چون نگارنده نیز آبخورش ملس می‌باشد و جزو مشترکان آب تهران؛ فلذا مجبوریم پیشنهادهایی برای کاهش این معضل داشته باشیم که داریم:

1ـ فیلتر کردن لوله‌ها: چطور شد که برخی از یخچال‌های جدید و پیشرفته، منبع آبشان دارای فیلتر است که املاح اضافی آب را می‌گیرد و آنها را ممنوع‌الخروج می‌کند؛ خب درخصوص کل آب تهران همین معامله صورت پذیرد. دولت به کمک ملت، در ورودی و خروجی لوله‌های آب شهری، فیلتر جاسازی کنند تا جلو نیترات‌های آشغال را بگیرد. نصب فیلتر در ورودی لوله‌ها با دولت، در خروجی لوله‌ها با ملت. دولت و ملت در فیلتر کردن‌های خوب و عقلانی، با هم همکاری می‌کنند.

2ـ فروش آب معدنی: همچنان که رئیس کمیسیون محیط‌زیست شورای شهر تهران هم گفته‌اند، وقتی که فقط یک درصد از آب داخل لوله‌کشی شهر مورد مصرف برای شرب قرار می‌گیرد و با 99 درصدش یا ظرف می‌شویند یا لباس؛ یا استخر پر می‌کنند یا حوض یا دوش می‌گیرند یا ماشین می‌شویند یا کف ساختمان تمیز می‌کنند یا... کارهایی دیگر از این قبیل می‌کنند؛ خب پس چرا آب لوله‌کشی باید به قصد آشامیدن تصفیه شود؟ خب بخشی از همان سه میلیارد تومانی که روزانه صرف تصفیه آب لوله‌کشی می‌شود، آب معدنی ارزان‌قیمت تولید تکثیر و توزیع شود. حالا هرچه می‌خواهند، داخل آب لوله نیترات بریزند. ملت آب شرب خود را بخرند، دیگر بعید است با آن، خودرو بشویند و حتی در غسالخانه‌ها با آن مرده بشویند.

3ـ باران خوری: وقتی که باران می‌بارد، اگر همین چتری را که روی سر گرفته‌اید، برعکسش کنید؛ کلی آب قابل شرب در آن جمع می‌شود که می‌شود سر فرصت خوردش. همچنان که برای تامین انرژی داریم به سمت استفاده از اشعه‌جات خورشید می‌رویم، خب به جای تکیه به آب لوله‌کشی شهری هم می‌توانیم به سمت استفاده از آب باران برویم. سطح سقف‌ها طوری شیب‌دار شود که آب باران را به داخل ناودانی تمیز هدایت کنند. سر ناودان هم داخل یک منبع آب در آشپزخانه یا داخل یخچال و سماور و قابلمه و... غیره!

رضا رفیع