نه گفتن را بیاموزیم

نه گفتن در واقع جراتی می‌خواهد که بر پایه آموزش و افزایش اعتماد به نفس و اعتلای منویات اخلاقی در افراد است.

آنچه در این نوشتار مطرح است پذیرش ضرورت و لزوم آموزش و توانمندسازی کودکان و نوجوانان در برابر نه گفتن است، اما شاید بجاست که تاکید شود رویکرد کلی در نه گفتن و آموزش و القای این فرآیند، رویکردی بیرونی و برای دیگران است.

بسیاری از ما به دیگران اعم از کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالانی که قدرت نه گفتن ندارند، همواره می‌گوییم و تاکید می‌کنیم و یادآور می‌شویم که نه گفتن بسیار خوب و دارای فواید بسیار است، اما چه خوب است که این روزها به جنبه دیگری از نه گفتن‌ها هم توجه بیشتری کنیم. چه بسا ضرورت دارد که بیش و پیش از نه گفتن به دیگران و دیگران را به نه گفتن تشویق کردن، نه گفتن به خودمان را یادآور شویم.

چه خوب است که یاد بگیریم و همت کنیم که به خودمان نه بگوییم. چه خوب است که در برابر هواهای نفس، در برابر کم‌فروشی و گران‌فروشی به دیگران، در برابر وسوسه حرام خوردن، در برابر کلاهبرداری از دیگران، در برابر مال یتیم خوردن، در برابر زود قضاوت کردن، در برابر آزار رساندن به همسایه، در برابر چشم و هم‌چشمی و در برابر ده‌ها و چه بسا صد‌ها وسوسه شیطانی که شب و روز گریبانمان را می‌گیرد به خودمان نه بگوییم.

آری، چه خوب است که به خودمان نه گفتن را بیاموزیم. چه بسا نه گفتن به خود جامعه‌ای را پدید آورد که در آن زمینه‌های نه گفتن به دیگران کمتر و کمتر می‌شود.