آرامش؛ رویای سرخابی‌ها

نمی‌گوییم 30 میلیون این طرف و 30 میلیون آن طرف، اما به هر حال همه قبول دارند که طیف وسیعی از جامعه ما را علاقه‌مندان استقلال و پرسپولیس تشکیل می‌دهند و آنها مطالبه‌ای جز آرامش و در نهایت موفقیت تیمشان را نمی‌خواهند که اولی را که بندرت و دومی را هرازگاهی لمس کرده‌اند. استقلال و پرسولیس در حالی همواره تشنه آرامش هستند که این مهم در وهله اول وظیفه مدیریت و هیات مدیره باشگاه است؛ همان جایی که علی‌القاعده باید کلان‌نگر بوده و در کنار فراهم کردن همه عوامل آرامبخش به باشگاه، آورده مالی قابل توجهی نیز به اردوی خود تزریق کند.

این ساده‌ترین وظیفه و انتظاری است که یک هوادار استقلال و پرسپولیس از هیات مدیره باشگاه داشته و مطمئنا اکثر قریب به اتفاق این هواداران با ما هم‌عقیده هستند که در طول این سال‌ها بندرت ـ از شما چه پنهان، ما خیلی هم به یاد نداریم ـ که هیات مدیره این دو باشگاه باری را از روی دوش باشگاه برداشته و برعکس بار را سنگین‌تر کرده‌اند هم به لحاظ روانی و هم به لحاظ معنوی.

هرچند ممکن است در ترکیب مقاطع مختلف هیات‌های مدیره‌ باشگاه نیروهای خوشفکر و اثرگذاری هم بوده باشند، اما کلیت موضوع همان چیزی بود که به آنها اشاره شد، نشانه‌‌ها و البته اظهارنظرهای ضد و نقیضی که این روزها از هیات‌های مدیره کنونی این دو باشگاه شنیده می‌شود، چیزی جز سریال تکراری دو دهه اخیر نیست.

در روز‌های گذشته به تناوب اخبار و اظهار نظرهای متناقض و ناخوشایندی از هیات مدیره دو باشگاه پرطرفدار پایتخت از جمله اخباری پیرامون استعفاهای احتمالی به گوش می‌رسد که به هیچ عنوان نه نتها نمی‌تواند زمینه ساز ایجاد آرامش در اردوی این دو باشگاه باشد که در نوع خود آرامش را از این تیم کم و بیش گرفته است.

به‌عبارتی به نظر می رسد تنها خروجی هیات‌های‌مدیره‌ کنونی نیز اظهارنظرهای پیاپی و گاه بی‌معنی رسانه‌ای، برهم زدن آرامش تیم و شاید تزریق اندکی پول به بدنه باشگاه و البته انباشتن بر بدهی‌های میلیاردی است، این در حالی است در همه این سال‌ها بنا بوده هیات‌های مدیره‌ یار شاطر باشند نه بار خاطر!

امید توفیقی / ‌گروه ورزش