آدم‌های کم با غصه‌های کمتر

اگر می‌خواهید در کاشان لحظه‌های بسیار خوبی داشته باشید، حتما خیابان علوی را ببینید. خیابان‌هایی که خانه‌های قدیمی و آثار باستانی در آن قرار دارد، خانه بروجردی‌ها، طباطبایی‌ها، عباسیان و... اگر هم دوست دارید که در کاشان سنتی زندگی کنید می‌توانید سری به خانه‌های نقلی و احسان بزنید. شاید همه اینها را بدانید و خوانده باشید، اما طبیعت کاشان همیشه مهجور بوده است. طبیعت بکر کاشان گاهی دیده نمی‌شود، یکی‌اش طبیعت بکر «دره پریان» است، جایی که خود کاشانی‌ها به آن «دره بیده» می‌گویند. دره پریان در روزهای آخر اسفند و البته فروردین یک دشت شکوفه می‌شود. یک کیلومتر بالاتر از دره پریان، در نزدیکی کوه، چشمه‌ای هست که برکت روستای دره پریان است. چشمه‌ای که هنوز هم مردم از آن بر می‌دارند و زیبایی‌اش چشم‌نواز. بالاتر از کاشان، وقتی باغ زیبای فین را رد کنید، وقتی بام کاشان، را هم گذر کردید، آرام آرام شکوفه‌ها به شما می‌گویند به دره پریان نزدیک می‌شوید.

نشنیده‌های کاشان را بگردید. مثلا کوه‌های این شهر را. روستاهای نزدیک و اطرافش را. مثل روستای مرق. شاید همه نام قمصر و نیاسر را شنیده باشند و کسی نداند اولین شکوفه‌های گل محمدی در روستای «آذران» است. طبیعت بی‌نظیر این روستا بسیار دیدنی است، آن هم در روزهایی که طبیعت رخت نو بر تن کرده است، وگرنه قمصر و نیاسر دیگر شبیه همین لواسان شده است. ولی اهالی روستای مرق، هنوز اصیل مانده‌اند. آدم‌هایی که هنوز هم حرف‌هایشان از جنس قدیمی‌هاست.

آدم‌هایی که هنوز ساعت‌هایشان را جلو نمی‌کشند و عقب نمی‌برند! از همان روز اول عید اگر از آنها بپرسی ساعت چند است، در جوابتان می‌گویند: ساعت قدیم این است و هیچ‌گاه حرفی از ساعت جدید نمی‌زنند. آدم‌هایی که ساده و صمیمی زندگی می‌کنند. آدم‌هایی که کم‌اند با غم‌هایی کمتر.