کیفیت؛ قربانی آمارهای سفر

اولین سوژه هم از خودشان آغاز می‌شود، این‌که تعطیلی پانزده روزه برای آنها مفید نیست و مردم در این ایام طولانی نیاز به رسانه دارند، آن هم از نوع روزانه و مکتوبش. اما این آفت فقط مختص به رسانه‌ها نمی‌شود و سوژه‌های دیگر هم در این جشن طبیعت و نو شدن گرفتار تکرار است؛ بحث‌های تکراری بی پاسخ. در حوزه گردشگری حالا چند سال است که پس از تعطیلات، بحث درستی و نادرستی آمار سفر در روزهای نوروز مطرح می‌شود. هر چند این قصه در دولت دهم شدت بسیاری داشت و البته آمار عجیب‌تری، اما فرقی هم نمی‌کند، می‌توان کمی به عقب‌تر رفت و دید که دولت‌های گذشته هم در حوزه سفر و گردشگری در بند آمار و ارقام بوده‌اند. فارغ از اهمیت آمار برای رسیدن به نقطه مطلوب در هر حوزه‌ای باید گفت چیزی که در همه این سال‌ها مغفول مانده است و حداقل در حوزه گردشگری پشت این آمار پنهان می‌مانده است چیزی بود به نام‌ کیفیت سفر؛ چیزی که هیچ کنتوری آن را نمی‌شمارد. این‌که رسانه‌ها و مسئولان حوزه گردشگری سعی داشته‌اند همواره رقم و عددی از تعداد سفرها رو کنند که حتما باید تشویقی به همراه داشته باشد، اما کسی از چیزی به نام کیفیت حرفی نمی‌زد زیرا در اوج سفرهای ایرانیان، کیفیت اهمیت چندانی ندارد!

استان‌های ایران همگی خود را برای پذیرایی از مهمانان نوروزی آماده کرده‌اند. شهرهای بزرگ و گردشگرپذیر هم خود را آماده کرده‌اند تا میزبان تعداد زیادی از مسافران باشند، اما جالب این‌که در بسیاری از این شهرها شاید نتوانیم حتی معمولی‌ترین خواسته مسافران را برآورده کنیم. وضع جاده‌ها، اسکان مسافران در محل‌هایی همچون مدارس، کیفیت رستوران‌های شهرها در روزهای نوروز و... همه و همه با یکدیگر کیفیتی از سفر را به شما ارائه می‌دهد که در آمارهای سفری بعد از نوروز کسی به آن اشاره نمی‌کند، اما جالب این‌که تنها چیزی که از سفر برای مسافران می‌ماند ذکر مصیبت‌ها و البته خوشی‌هایی است که تنها و تنها مرتبط با کیفیت سفر است.