راه‌ جدید درمان اعتیاد

مصرف کنندگان حشیش که سن آنها بین 16 و 24 سال است در معرض عوارض خطرناک مصرف این ماده مخدر که علاوه بر وابستگی شدید مشکلات دیگری نظیر کاهش قدرت حافظه و از دست دادن انگیزه است، قرار دارند.

ماده اصلی موجود در حشیش تتراهیدروکانابینول است که از طریق گیرنده‌های کانابینویید CB1 واقع در نرون روی مغز اثر می‌گذارد. این ماده به گیرنده‌های مغز چسبیده و آنها را از انجام فعالیت‌های فیزیولوژیکی مانند تنظیم تغذیه، سوخت و ساز بدن، فرآیندهای شناختی و لذت بردن منحرف می‌کند. وقتی تتراهیدروکانابینول بیش از حد گیرنده‌های CB1 مغز را تحریک کند باعث کاهش قدرت حافظه، کاهش انگیزه و بتدریج وابستگی به حشیش می‌شود.

خوشبختانه طی مطالعات جدید محققان موسسه بهداشت، درمان و تحقیقات پزشکی در فرانسه موفق به کشف مولکولی به نام پرگننولون (pregnenolone) شدند که توسط مغز تولید شده و به صورت مکانیسم دفاعی طبیعی در برابر عوارض مخرب حشیش عمل می‌کند. این مولکول مانع می‌شود که تتراهیدروکانابینول موجود در حشیش گیرنده‌های مغز را بیش از حد تحریک کند.

افزایش ترشح دوپامین

به گزارش sciencedaily، در تحقیقات مربوط به درمان اعتیاد به مواد مخدر کشف درمانی کارآمد برای اعتیاد به حشیش از اولویت خاصی برخوردار است. در تحقیقاتی از سوی موسسه بهداشت، درمان و تحقیقات پزشکی فرانسه، محققان به نقش بالقوه پرگننولون هنگام تولید هورمون استروئید در مغز پی بردند. تاکنون پرگننولون به‌عنوان پیشروی فعالی در ترکیب هورمون‌های استروئیدی (پروژسترون، استروژن، تستوسترون) بوده است. محققان دریافتند پرگننولون مکانیسم دفاعی طبیعی ایجاد می‌کند که از مغز در برابر اثرات مخرب حشیش محافظت می‌کند. وقتی که معتادان بیشتر از حد معمول حشیش مصرف می‌کنند مقدار زیاد تتراهیدروکانابینول گیرنده CB1 مغز را فعال کرده و به ترکیب پرگننولون منجر می‌شود.

پرگننولون در مکان خاصی روی گیرنده CB1 چسبیده و باعث کاهش اثرات تتراهیدروکانابینول و همچنین تا حد زیادی باعث کاهش ترشح دوپامین می‌شود. از آنجا که اعتیاد به مواد مخدر باعث ترشح بیش از حد دوپامین می‌شود این مولکول نقش بسیار مهمی دارد. این بازخورد منفی توسط پرگننولون با ایجاد یک مکانیسم درونی از مغز در برابر فعالیت شدید گیرنده CB1 محافظت می‌کند.

این مکانیسم حفاظتی درها را روی یک روش درمانی جدید باز خواهد کرد. نقش موثر پرگننولون زمانی کشف شد که موش‌ها در معرض دوز یکسانی از کوکائین، مرفین، نیکوتین، الکل و حشیش قرار گرفته و میزان متفاوت استروئیدهای مغز (پرگننولون، تستوسترون، آلوپرگننولون، دی هیدروپیاندروسترون) اندازه‌گیری شدند.

آنها به این نکته پی بردند که تنها یک دارو، تتراهیدروکانابینول، باعث افزایش استروئیدهای مغز و بخصوص پرگننولون شده و میزان آنها را طی مدت 2 ساعت تا بیش از 3000 درصد افزایش می‌دهد.

محققان می‌گویند نمی‌توان از پرگننولون به تنهایی برای درمان اعتیاد استفاده کرد، زیرا وقتی به صورت خوراکی مصرف شود بشدت جذب می‌شود و اگر در جریان خون تزریق شود به استروئیدهای دیگر تبدیل می‌شود. محققان امیدوارند این کشف راه را برای درمان همیشگی اعتیاد باز کند. آنها انواع مختلف پرگننولون را تولید کرده‌اند که بخوبی جذب شده و پایدار هستند.

همچنین ترکیباتی را معرفی کرده‌اند که می‌توانند به‌عنوان داروهای درمانی مصرف شوند. آنها بزودی آزمایش‌های بالینی را شروع کرده و به بررسی و کشف اولین درمان دارویی وابستگی به حشیش خواهند پرداخت.