ناتوانی لیگ یک در معرفی پدیده

البته ما در این فصل از رقابت‌های لیگ دسته یک بازیکنان خوب و جوانی دیدیم، اما بازیکنان دیگری هم بودند که سن‌شان برای حضور در لیگ دسته یک مناسب نبود و از طرف دیگر برخی از این بازیکنان سن بالا در بطن جریان‌هایی وابسته به تبانی قرار گرفته بودند که لیگ یک را بشدت تحت تاثیر خود قرار داده بود. متاسفانه در لیگ این فصل هیچ پدیده‌ای به فوتبال ما معرفی نشد. معرفی‌نشدن یک پدیده جدید نشان می‌دهد در تمام تیم‌های حاضر در لیگ دسته یک، هیچ کار اصولی و زیر بنایی برای تقویت رده‌های پایه انجام نشده است. شور و هیجانی که قبلا در لیگ یک وجود داشت در لیگ دسته یک این فصل وجود نداشت.

یک بررسی ساده درباره بازیکنان حاضر در لیگ دسته یک نشان می‌دهد بخش عمده‌ای از بازیکنان روند معمول را برای بازی‌کردن در لیگ دسته یک طی نکرده‌اند. یک بازیکن ابتدا باید در رده‌های پایین‌تر بازی کند سپس به لیگ استانی برسد، سپس به لیگ دسته سه، پس از آن در دسته دو و در نهایت دسته یک و دسته برتر به میدان برود. وجود برخی روابط نادرست و سوء‌مدیریت‌ها باعث می‌شود هیچ‌کدام از این مراحل بدرستی طی نشود و بازیکنی که باید در لیگ دسته سه بازی کند سر از لیگ دسته یک در می‌آورد یا بازیکنی که تا به حال با جو ورزشگاه آشنا نشده، یکباره به لیگ برتر راه پیدا می‌کند و در عین بی‌تجربگی در این لیگ به میدان می‌رود. روالی که توضیح دادم قبلا در تیم‌هایی همچون بانک ملی، سعدآباد، دارایی، وحدت و پیام طی می‌شد، اما نابودی و زوال این باشگاه ها، نابودی روال درست بازی‌کردن در فوتبال ایران را به همراه داشت. اکنون بجز تیم‌هایی نظیر سپاهان، فولاد و ملوان باشگاه دیگری را سراغ ندارم که در رده‌های پایه فعالیت چشمگیری داشته باشد. در لیگ یک نیز هیچ تیمی در زیرمجموعه خود چیزی به نام تیم پایه ندارد و این تیم‌ها هدف خود را تنها بر اساس بقا و صعود به دسته بالاتر بنا نهاده‌اند. در تمام باشگاه‌های مطرح دنیا بهترین ابزار و امکانات در اختیار رده‌های پایه قرار دارد که با این شرایط بازیکنان کم‌سن‌وسال طلایی‌ترین دوران ورزشی خود را با کمال آرامش و بهره‌گیری از بهترین شرایط پشت سر می‌گذارند تا به بازیکنان خوب و بزرگی تبدیل شوند. این بازیکنان با طی‌کردن سلسله مراتب به دسته‌های بالا و بالاتر می‌رسند، اما در فوتبال ایران هرگز چنین اتفاقی نمی‌افتد و در لیگ دسته یک که باید تجلیگاه بازیکنان جوان و مستعد باشد، هیچ بازیکنی نمی‌تواند خود را به عنوان یک پدیده معرفی کند، چرا که برای رسیدن به لیگ یک مسیر درستی را طی نکرده است. باشگاه‌ها فقط به صعود به لیگ برتر فکر می‌کنند، بنابراین تنها چیزی که مورد توجه قرار نمی‌گیرد بازیکن‌سازی است.

همه باشگاه‌های حاضر در لیگ دسته یک در زمینه بازیکن‌سازی بسیار ضعیف هستند و مربیان این تیم‌ها نیز متاسفانه به این امر بسیار مهم هیچ اهمیتی نمی‌دهند، چون به آنها چیز دیگری دیکته شده است. آنها یا موظفند تیم را در دسته یک نگه دارند یا ماموریت دارند تیم را به لیگ برتر رهنمون کنند. این طرز تفکر باعث می‌شود حتی اگر یک باشگاه از تیم‌های رده پایه برخوردار باشد سرمربی تیم بزرگسالان حتی این زحمت را به خود ندهد که سری به تمرینات تیم‌های امید یا جوانان بزند، چون در حیطه وظایف او چیز دیگری تعریف شده است. در این میان مدیران عامل باشگاه‌ها بیشتر از هر کسی مقصر هستند، آنها تنها صعود به دسته بالاتر یا در نهایت بقا در لیگ یک را مدنظر دارند و به همین دلیل سازندگی را کامل فراموش می‌کنند. پروسه بازیکن‌سازی در لیگ یک به هیچ عنوان رعایت نمی‌شود که این نقص بسیار بزرگ به طور زنجیروار بر لیگ برتر و تیم ملی هم تاثیر می‌گذارد.

ناصر فریاد شیران/ مربی و کارشناس فوتبال