اگر آن 12 هزار دل کوچک آه بکشند...

همین حالا که شما این یادداشت را می‌خوانید 12 هزار جفت چشم درشت و خیس، خیره شده‌اند به بچه‌های خوش‌لباس و شاد و خندانی که دست در دست پدر و مادرهایشان به پیش‌دبستانی می‌روند؛ 12 هزار جفت گوش، یواشکی به صدای سرود خواندن همسن و سال‌هایشان پشت دیوارهای بلند پیش دبستانی گوش می‌کنند، 24 هزار دست سرد و کوچک خالی مانده‌اند و دیگر قرار نیست با مدادرنگی، بابا و مامان و خانه و خورشید را نقاشی کنند، 12 هزار دل شکسته است و کنج هرکدام، لکه‌ای سیاه از کینه آدم بزرگ‌هایی است که آنها را از یاد گرفتن محروم کرده‌اند و همه اینها یعنی امسال 12 هزار کودک به گواه معاون فرهنگی کمیته امداد از رفتن به پیش‌دبستانی محروم شده‌اند و جرمشان فقط این است که تحت پوشش کمیته امداد هستند و مهر فقر روی پیشانی‌هایشان خورده است و توانایی پرداخت شهریه پیش دبستانی را ندارند.

بچه‌های تحت پوشش کمیته امداد، امسال از پیش‌دبستانی محروم شده‌اند تا اولین درس زندگیشان، تلخ‌ترین باشد و از شش سالگی یاد بگیرند که پول می‌تواند میان آدم‌ها خط بکشد و فقیر‌ها را حتی از آموختن که حق طبیعی هر کودکی است، محروم کند.

می بینید؟ سرنوشت برای همه آدم‌ها سیبی نیست که اگر بالا بیندازیدش هزار چرخ بزند تا فرود بیاید. سرنوشت 12هزار کودکی که اختلاف طبقاتی باید اولین درس زندگیشان باشد، تکرار زندگی بزرگ‌ترهایشان است؛ محروم شده‌های کوچک از پیش‌دبستانی، مسلما در مقطع دبستان نیز از نظر توانایی یادگیری قابل مقایسه با بچه‌هایی که پیش‌دبستانی را گذرانده‌اند و نقاشی کردن، شمردن، حفظ کردن و شعر خواندن را آموخته‌اند، نیستند، تا چه رسد به رقابت با آن گروه از همسن‌های ثروتمندشان که به پیش‌دبستانی‌های خاص رفته‌اند و چند زبان و انواع هنرها را یاد گرفته‌اند.

تحت پوشش‌های کوچک کمیته امداد که امروز از پیش‌دبستانی محروم شده‌اند، همان‌هایی هستند که فردا شاید از تحصیل در مقاطع بعدی هم محروم شوند و همه اینها، تاوان قرار گرفتنشان در طبقه اجتماعی است که در انتخابش هیچ نقشی نداشته‌اند.

از همه غم‌انگیزتر این است که معاون فرهنگی کمیته امداد اعلام کرده است در این مدت، بارها با آموزش و پرورش برای پذیرش این کودکان رایزنی شده، اما مسئولان این وزارتخانه حاضر به همکاری نشده‌اند و ترجیح داده‌اند آن 12 هزار دل کوچک را که در شوق نشستن در کلاس‌های پیش‌دبستانی می‌تپد، نادیده بگیرند و هرگز فکرش را هم نکرده‌اند که اگر این 12 هزار دل شکسته با هم آه بکشند، چه خواهد شد.

آوید طالبیان / جام‌جم