الان زمان افشاگری نیست

شاید. من با کسب نتیجه‌ای ایده‌آل می‌توانم همان یوسفی شوم که قبل از المپیک بودم. رقابت‌ها آذر برگزار می‌شود و فکر می‌کنم تا آن زمان فرصت مناسبی برای آماده‌سازی خواهم داشت.

اصولا برای من فرقی نمی‌کند که در چه مسابقه‌هایی روی شیاپ چانگ می‌روم. من برای حضور در رقابت‌های جهانی، آسیایی و المپیک لندن به یک اندازه تلاش می‌کنم. البته بعد از المپیک بسیار بی‌انگیزه شده بودم که این وضع در نحوه تمرین‌کردن من تاثیری منفی گذاشت.

در حال حاضر وضع بهتری دارم و سعی می‌کنم باز هم از لحاظ روحی خودم را تقویت کنم. هر چند ناکامی در لندن شکست بسیار بزرگی برای من بود، اما چاره‌ای نداشتم جز این‌که با آن کنار بیایم. ورزشکاری که نتواند با شکست و ناکامی کنار بیاید همان بهتر که ورزش را کنار بگذارد و میدان را برای دیگران خالی کند. در حال حاضر من مشکلی ندارم و این‌طور نیست که تحت تاثیر المپیک، بد تمرین کنم و انگیزه‌ای برای ادامه کار نداشته باشم. البته من هرگز نمی‌توانم اتفاق تلخ لندن را فراموش کنم.

من شش ماه پیش گفتم اگر در لندن مدال طلا بگیرم خداحافظی می‌کنم که متاسفانه این هدف عملی نشد. پس از آن دیگر حرفی از خداحافظی نزدم و هر آنچه در این رابطه بیان شده به دیگران مربوط می‌شود. برخی دوستان نسبت به من خیلی کم‌لطف هستند و دوست دارند که من نباشم، همان‌طور که پیش از المپیک هم آرزوی حذف من را داشتند. البته در این میان برخی رسانه‌ها هم شیطنت کردند و اخباری در این زمینه انعکاس دادند که صحت نداشت. ورزشکاران رشته‌های انفرادی به اندازه کافی مشکلات زیادی دارند که البته اتفاقاتی از این دست مشکلات آنها را دوچندان می‌کند. تکواندو ورزشی خاص است که دوام و پایداری در آن بسیار سخت است و علاوه بر همت و پشتوانه خود ورزشکار، حمایت دیگران را نیز می‌طلبد.

تقریبا همه چیز به حالت عادی خود برگشته است. باید در اینجا نکته‌ای را یادآور شوم، دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم آنهایی که در لندن موفق به کسب مدال شدند از آنهایی که مدالی نگرفتند خیلی بیشتر تمرین کرده بودند. خود من شاید خیلی بیشتر از کسانی که موفق به کسب مدال طلا شدند تمرین کردم و مرارت کشیدم، اما در نهایت دیدید چه سرنوشتی برایم رقم خورد. متاسفانه همه ورزشکاران ایرانی که در المپیک لندن جایی روی سکوی مدال‌آوران نداشتند چندان تحت حمایت مالی قرار نگرفتند و به حال خود رها شدند. به نظر من پاداش مدال‌آوران المپیک هم بسیار کم و ناچیز است. یک قهرمان یا نایب‌قهرمان المپیک باید تنها 200 سکه بگیرد؟ 200 سکه طلا با دستمزدهای نجومی فوتبال به هیچ عنوان قابل قیاس نیست. ای کاش مسئولان ورزشی کشور در این رابطه بابرنامه‌تر عمل می‌کردند.

تیم ملی دو هفته دیگر به رقابت‌های بین قاره‌ای روسیه اعزام می‌شود که البته من همراه این تیم به روسیه نمی‌روم و تمریناتم را در تهران دنبال می‌کنم.

به هر حال این تصمیمی بود که از سوی فریبرز عسگری (سرمربی تیم ملی) اتخاذ شد. او اعتقاد دارد من به استراحت بیشتری نیاز دارم و صلاح دید که نباشم. البته خود من هم تمایل زیادی داشتم تا بیشتر استراحت کنم و کمتر تحت فشار باشم. من هنوز در دوران افت هستم.

در این رابطه هنوز تکلیفم را مشخص نکرده‌ام. لیگ تکواندو طی سال‌های اخیر وضع خوبی نداشته، چرا که تعداد تیم‌های شرکت‌کننده در این رقابت‌ها بسیار کم است. نبود برنامه‌ریزی درست برای لیگ باعث می‌شود تکواندوکاران گاهی اوقات دچار افت شوند. لیگ تکواندو با تعداد بیشتر تیم‌های شرکت‌کننده وضع بهتری خواهد داشت.

خیر، الان زمان افشاگری نیست. حرفش را هم نزنید.

با مدال المپیک می‌توانستم خداحافظی باشکوهی با تیم ملی داشته باشم، اما حالا تصمیم دیگری دارم. نمی‌خواهم مثل یک شکست‌خورده از تیم ملی خداحافظی کنم. بنابراین تا زمانی که یک مدال خوشرنگ معتبر نگرفته‌ام کنار نمی‌کشم؛ اگر این مدال طلای المپیک باشد که چه بهتر. هر زمانی که حس کنم جا را برای جوان‌ترها تنگ کرده‌ام دقیقه‌ای تعلل نمی‌کنم، اما از آنجا که می‌دانم فعلا جای کسی را نگرفته‌ام در تیم ملی باقی می‌مانم و تمام تلاشم را می‌کنم تا ناکامی المپیک را به شکل ممکن جبران کنم.