عمر حادثه کوتاه است

سقوط دو نفر از چرخ و فلک پارک ارم در سال 83، جان باختن شش دانش‌آموز دختر در حادثه پارک شهربازی در سال 85، سقوط صندلی پرنده یکی از شهر بازی‌های اطراف تهران در سیزدهم فروردین 87، مجروح شدن 25 نفر در حادثه شهربازی شاهین‌شهر در فروردین سال 89 و ده‌ها خبر مشابه که همه از یادمان رفته است تا این‌که رسیده‌ایم به چهارشنبه هفته گذشته و حادثه اردبیل که شکسته‌شدن یک دستگاه رنجر در مجتمع تفریحی شورابیل این شهر سبب مرگ یک‌نفر و مجروح شدن سه نفر از شهروندان اردبیلی شده است.

اعلام خبر مصادف است با هیاهو برای پیدا کردن مقصر و همه چیز تا چند ساعت آینده به همان بایگانی می‌پیوندد که خبرهای بالا در آن خاک می‌خورد.

ماجرا وقتی غم‌انگیز می‌شود که از سال 81 تدوین استانداردهای ملی تجهیزات زمین بازی و تجهیزات شهربازی در دستور کار سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران قرار گرفته است و بعداز گذشت ده سال هنوز همه چیز در همان نقطه اول قرار دارد.

دبیر استانداردهای تجهیزات زمین بازی و شهربازی‌های موسسه استاندارد، حدود چهار سال پیش نتیجه بازرسی و سرکشی به شهربازی‌های سراسر کشور را اعلام کرده بود.

این موضوع که حدود ٩٠ درصد تجهیزات و وسایل بازی شهربازی‌ها غیراستاندارد است نه‌تنها چندان تاثیری بر روند اجرای دستورالعمل استاندارد‌سازی این وسایل نداشت، بلکه از سوی این مقام مسئول رسما اعلام شد که به‌دلیل همکاری نکردن سازمان پارک‌ها هیچ‌یک از این وسایل و تجهیزات، استانداردسازی نشده است و هنوز هم جان کودکان به‌دلیل اجرا نشدن طرح استانداردسازی این وسایل، در معرض خطر قرار دارد. این در حالی است که وسایل بازی پارک‌ها و زمین‌های بازی از سال ٨٥ مشمول استاندارد اجباری شده بود. ظاهرا هشدارها چندان جدی گرفته نمی‌شود، حوادث هم عمر کوتاهی دارد و فقط در حافظه کوتاه‌مدتمان می‌ماند، براین اساس فقط یک راه باقی می‌ماند؛ تدوین استانداردهای ملی تجهیزات زمین بازی و شهربازی را جدی نگیریم و شهربازی نرویم.