چینگ، چانگ، چونگ!

یک زبان خواهم به پهنای فلک /تا بگویم من از این چین ملک

ـ گفتی زبان؟... چه نشستی که زبان چینی هم وارد شد! (این خبر غیرمترقبه را رفیق کج‌بحث ما که البته آدم سر و زبان‌داری است، بر زبان آورد که خداوکیلی به قاعده چند وجب و نیم جا خوردیم، اما مصلحتا حفظ ظاهر کردیم و به ظاهر از جایمان جم نخوردیم که دشمن سوءاستفاده نکند.)

استناد خبری: « قائم‌مقام وزیر علوم در امور بین‌الملل با اعلام خبر گسترش تحصیل رشته زبان چینی در سه دانشگاه شیراز، اصفهان و مشهد گفت: اعزام دانشجویان ایرانی به دانشگاه‌های چینی با شتاب بیشتری انجام می‌شود.»ـ به نقل از جراید

بسته پیشنهادی چینی: البته که آموختن هر زبانی بلااشکال و بلکه زیبا و پسندیده است. آدم که فقط نباید زبان مادری خودش را فوت آب باشد. آمدیم فردا رفت چین. زبان چینی را بلد باشد بهتر است یا که با زبان اشاره صحبت کند؟... فلذا اجازه بدهید که حقیر نیز در حاشیه، نکاتی چند را در خصوص یادگیری زبان شکننده چینی، گوشزد کند:

1ـ دکترای چینی: گرفتن درجه دکتری در رشته زبان چینی اشکالی ندارد؛ بالاخره آن هم بیچاره زبان است دیگر. نگاه نکنید الان به این روز افتاده. بر اثر کثرت جمعیت و تعدد لهجه‌هاست. منتها باید مراقب بود که از چند وقت دیگر، به عوض آکسفورد، بعضی‌ها مدارک الکی و فکس شده از دانشگاه‌های چین نگیرند. سرچشمه شاید گرفتن به بیل.... و از این قبیل.

2ـ گزینش رشته: اگر قرار است دانشجو به چین صادر کنیم، حتما قید نماییم که رشته تحصیلی خود را بدون مشورت با دانشگاه‌های ایران انتخاب نکنند. مثلا انتخاب رشته «تنظیم جمعیت» در دانشگاه‌های چین، به نظر شما یک کار عقلانی است؟ کل اگر طبیب بودی، سر خود دوا نمودی!

3ـ دانشگاه مازاد چین: حتما در انتخاب دانشگاه‌های چینی، سطح علمی و استانداردهای بین‌المللی لازم در نظر گرفته شود. زمانی دانشجو به خودش نیاید که ببیند ای دل غافل، تا الان داشته در دانشگاه مازاد چین تحصیل حاصل می‌کرده. حالا خر چینی بیار و باقالی چینی بارش کن!

4ـ کمک به واردات چینی: اگر دانشجویان ما به چین بروند و در آنجا تحصیل کنند و با زبان آنها آشنا شوند، می‌توانند در چینش و گزینش اجناس و کالاهای بهتر و مرغوب‌تر چینی به تاجران و بازرگانان و مسئولان وزارت بازرگانی و صنعت، معدن و تجارت و... امثال ذالک، کمک کنند. کمک کنند که به اصطلاح تهرانی‌ها نروند فرضا از بازار سیداسمال چین خرید کنند.

رضا رفیع