آمنه‌ای‌ که تکراری نمی‌شود

آمنه درباره دلایل این حرکت انسانی‌اش به «جام‌جم» می‌گوید: «وقتی قصاص چشم در برابر چشم را انجام ندادم، حس قشنگی در من ایجاد شد و احساس سبکی و آرامش می‌کردم. معتقدم با گذشت از دو چشم مجرم اسیدپاشی که به اشتباه گمان می‌کرد تنها سرمایه من، زیبایی ظاهر است، توانستم خوبی را تکثیر کنم. جالب است همان روزی که از حکم قصاص گذشتم، یک خانم ایرانی از هلند به من زنگ زد که اصلا او را نمی‌شناختم و با گریه به من می‌گفت که تو به جهانیان اثبات کردی هنوز خوبی نمرده است و انسانیت نفس می‌کشد.»

آمنه 33 ساله، حالا سایر سوختگان اسیدپاشی در کشور را هم فراموش نکرده و درخصوص مشکلات قربانیان اسیدپاشی می‌گوید: «همواره برای یاری رساندن به قربانیان اسیدپاشی تلاش می‌کنم و برای کمک به آنان لحظه‌ای درنگ نخواهم کرد. من در ملاقات با رییس‌جمهور هم از مشکلات دوستانم سخن گفتم و پیشنهاد دادم که به دلیل عمق این مشکل اجتماعی، بیمارستانی را مختص قربانیان اسیدپاشی احداث کنند تا قربانیان تا پایان مراحل درمان در آنجا بستری شوند؛ حتی قصد دارم در صحن علنی مجلس هم حضور پیدا کنم و از لزوم حمایت گسترده از قربانیان اسیدپاشی بگویم.»

در ادامه آمنه بهرامی همچون روایت یک فیلم مستند، به سال‌های گذشته زندگی‌اش برمی‌گردد و درباره شب قبل از حادثه می‌گوید: «شب قبل از حادثه خواب دیدم که از بالای کوهی پرتاب شدم اما نجوایی در خواب به من می‌گفت که بزودی همه آن چیزی را که از دست داده‌ای، به تو برمی‌گردد. صبح که آشفته از خواب بیدار شدم، شروع به خواندن قرآن کردم و دقیقا ساعت 4:30 دقیقه همان روز بود که مجید روی صورتم اسیدکلریدریک پاشید اما امروز که به زندگی‌ام نگاه می‌کنم، می‌بینم درست است که چشم‌ها و زیبایی‌ام را از دست داده‌ام اما دنیایم خیلی بزرگ‌تر شده است.»

آمنه درباره اسیدپاش‌ها نیز تاکید می‌کند: «از مسوولان می‌خواهم که نگذارند فرد اسیدپاشی که زندگی انسانی را تباه می‌کند، براحتی از زندان خارج شود؛ حتی باید این افراد در زندان موظف باشند که کار کنند و مزد کار آنان، صرف درمان همان قربانیانی شود که آینده‌شان با اسیدپاشی ساقط شده است.»

آمنه این روزها پیگیر ادامه مراحل درمانش است و گاهی هم برای کمک به سایر قربانیان اسیدپاشی در جمع‌ آنان شرکت می‌کند؛ او از همه خبرنگارانی که برای احقاق حقوقش جنگیده‌اند تشکر می‌کند و می‌گوید: «برای گرفتن حکم قصاص، خبرنگاران خیلی به من کمک کردند.»