چهارشنبه‌سوری از نوعی دیگر

مراقب باشید که دست و پایتان، در چهارشنبه‌سوری قطع نشود.

چشمتان کور نشود. سالیانی است که دیگر به خود چهارشنبه‌سوری و ماهیت آن که دور هم جمع شدن و شادمان بودن و به استقبال بهار رفتن است نمی‌پردازیم و مدام خودمان را از این شب که می‌تواند به یاد ماندنی باشد، می‌ترسانیم. مدام میکروفون انواع و اقسام برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی را به دست می‌گیریم و مصاحبه می‌کنیم پشت مصاحبه که پارسال چقدر دست و پا قطع شد و چند جا منفجر شد و چه تعداد جوان ناقص شدند و مدام از خانواده‌ها می‌خواهیم مراقب باشند.

کاش به مردم می‌گفتیم که شما خود بهتر از هر کسی می‌دانید که در چنین شبی چه کارهایی خطرآفرین و موجب مزاحمت دیگران و موجب آسیب دیدن و آسیب رساندن می‌شود. کاش در خبر‌ها و گزارش‌های رسانه‌ای خود و از سوی مراکز مسوول و متولی و مراکز فرهنگی مانند فرهنگسراها و شهرداری‌ها و حتی بخش‌های فرهنگی و اجتماعی مراجع انتظامی و نه لزوما مراکز انتظامی و قضایی و بهداشتی و اورژانس و آتش‌نشانی، روی خوش و مهربان چنین رسم و رسومی هم نشان داده شود.

کاش به جنبه اجتماعی و با هم بودن و خانوادگی چنین رسومی بیشتر توجه بشود و ای کاش در کنار نشان دادن اشک‌ها و ماتم‌سرایی آنها که بر اثر بی‌احتیاطی در چنین شبی دچار مشکل شده و خود و خانواده خود را دچار آسیب‌های جبران‌ناپذیر می‌کنند خانواده‌ها و جوانانی را معرفی و نشان دهیم که هر سال هم رسم چهارشنبه‌سوری را پاس می‌دارند ولی آسیبی ندیده‌اند.

کاش در کنار مصداق‌های ناخوشایند هشداردهنده درباره چهارشنبه‌سوری مانند آنها که روی تخت بیمارستان‌ها هستند، کمی هم از خانواده‌هایی و جوانانی بگوییم که حواسشان هست و می‌دانند که با یک رسم و آیین ملی چگونه برخورد کنند که هم به خودشان و هم به خانواده آنها خوش بگذرد و مزاحمت و مردم‌آزاری هم نباشد.

صولت فروتن ‌/‌ جام‌جم