در روزهای آخر اسفند

ابرهای آسمان زیادند اما این ابرها بیشتر بهاری است تا زمستانی و به جای برف، باران دارد. توی کلاس هم که می‌نشینم مدام نور کم و زیاد می‌شود.

یکی از همین تکه‌ها می‌آید جلوی خورشید و رد می‌شود. مثل نورپردازی‌های تئاتر است.

از همین حالا شروع کرده‌ام برای تعطیلات برنامه ریختن و امیدوارم مثل هر سال روزهای تعطیلم به چرت زدن‌های بهاری نگذرد.

خیلی‌ها فرصت را غنیمت شمرده‌اند و از حالا بلیت هواپیما و قطار رزرو کرده‌اند یا از چند ماه پیش بنزین‌های سهمیه‌ای را جمع کرده‌اند که بزنند به جاده، اما خیلی‌ها هم مثل من ترجیح می‌دهند وقتی بروند مسافرت که خلوت‌تر باشد یا دیگرانی هم هستند که باز مثل من آه چندانی در بساطشان نیست که مسافرت نوروزی بروند و مجبورند پولشان را برای شهریه دانشگاه و کتاب و دفترشان در قلک بیندازند.

خوشحالم که پیک نوروزی و تکلیف عید ندارم. سال‌هاست که این چیزها برایم خاطره شده، اما اگر وظیفه‌شناس باشم یک کوه کارهای مانده دانشگاه و درس‌های عقب‌مانده هست که با فرصت تعطیلات می‌توانم بارش را سبک کنم.

خواستم برای خودم یک دست لباس نو بخرم. یعنی بعد از چند سال که مدام از شلوغی بازار عید کلافه می‌شدم امسال تصمیم گرفتم من هم بزنم به قلب بازار و خودم را نو کنم. خب چه اشکالی دارد؟ اما از همه مهم‌تر می‌خواهم چندتایی گلدان بخرم. توی اینترنت هم گشت و گذار کردم تا یک گل آپارتمانی خوب که مراقبت زیادی نخواهد و بتواند مثل خودم توی این فضای کوچک و با حداقل امکانات زندگی کند، پیدا کنم.

من سابقه خوبی در پرورش گل ندارم و موارد زیادی از خشکاندن کاکتوس را در پرونده باغبانی‌ام هست.

شاید کاکتوس‌ها با من سرناسازگاری دارند اما اگر‌گل‌هایم خوب رشد کند با نخ‌هایی که از سقف آویزان می‌کنم شاخه‌هایش را هدایت می‌کنم تا بالا برود. اصلا می‌توانم یکی از آنها را بگذارم روی قفسه کتاب‌ها تا برگ‌هایش مثل آبشار بریزد پایین و تا سال دیگر که نوروز می‌رسد گوشه اتاق برای خودم یک جنگل سرسبز درست کنم.