نقش‌های مثبتم با یکدیگر فرق می‌کنند

خیر به هیچ وجه. من چند سالی به دلیل تحصیل همسرم در خارج از کشور زندگی می‌کردم و بنابراین کمتر می‌توانستم فعالیت هنری داشته باشم، اما خوشبختانه پس از بازگشتم به ایران پیشنهادات خوبی به من شد و مسلما اگر پیشنهاد خوبی نداشته باشم نمی‌پذیریم. چون هرگز دغدغه‌ این را ندارم که بخواهم دوران کم‌کاری‌ام را جبران کنم.

به فیلمنامه خیلی اهمیت می‌دهم. اگر قصه‌ای نتواند مرا جذب کند هرگز آن را نمی‌پذیرم. ضمن این که سعی می‌کنم نقش‌هایم نسبت به یکدیگر متفاوت باشند تا هم من بتوانم خودم را در نقش‌های مختلف محک بزنم و هم مخاطبانم با من همراه شوند.

اول باید بگویم به نظرم نقش خوب نقشی است که بتوانم از آن پندی بگیرم و زندگی جدیدی را به واسطه آن تجربه کنم. نقش باید چفت و بست داشته باشد و از شخصیت‌پردازی مناسبی برخوردار باشد. فکر می‌کنم نقشم در سریال شب آفتابی تقریبا این خصوصیات را داشت. نقشم در این کار تک‌بعدی نبود و در شرایط مختلف حالات مختلفی داشت. ضمن این که مخاطبان هم معمولا من را به واسطه این نقش به یاد می‌آورند.

ببینید من معتقدم نقش‌های مثبتم با یکدیگر فرق داشته‌اند. مثلا نقشم در تبریز مه‌آلود با نقشم در فیلم پشت پرده مه کاملا فرق دارد. ضمن این که بازی در نقش مثبت چندان هم بد نیست.

اتفاقا برعکس. من خیلی در این مورد ریسک می‌کنم و کاملا اجازه می‌دهم که این اتفاق بیفتد بخصوص در تئاتر من نقش‌های منفی و متفاوت زیادی را اجرا کرده‌ام.

بازی در کارهای تاریخی را بسیار دوست دارم. علاوه بر این که مایل بودم با محمدرضا ورزی کار کنم و وقتی هم دیدم که خیلی از بازیگران خوب سینما و تلویزیون در این کار حضور دارند اشتیاقم بیشتر شد.

خیر. چون همه کاراکترها به نوبه‌ خودشان حرفی برای گفتن داشتند و دغدغه‌ای از این بابت برایم وجود نداشت.

از این که توانستم زیر سایه استاد جشمید مشایخی و محمد مطیع نقشم را ایفا کنم بسیار خوشحالم و فرصت طلایی‌ای برایم بود.

نقش ریحان در این سریال یکی از نقش‌‌های خاص و دوست‌داشتنی است که خوشحالم آن را بازی کردم. چون هم شخصیت‌پردازی درستی داشت و هم لحظه‌های متفاوتی را به‌واسطه آن تجربه کردم.

مانند لحظه مرگم که بسیار بازی در آن لحظه برایم زیبا و متفاوت بود.

خیر. چون هم کارگردان و هم بازیگران حرفه‌ای بودند و دیگر نیازی به اینکار نبود و به راحتی تمامی بازیگران می‌توانستند دیالوگ‌هایشان را بیان کنند.

اتفاقا من پشت دوربین خیلی پرانرژی هستم و کودک درونم هنوز خیلی سرکش است و برای همین نه تنها ایده‌هایی را که در ذهنم دارم مطرح می‌کنم بلکه سعی می‌کنم فضای مثبتی را ایجاد کنم تا بتوانم راحت‌تر کار کنیم.

بله، در تئاتر زنان قاجار این تجربه را به دست آورده بودم، اما ریحان هم در سریال تبریز در مه حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و بسیار او را دوست دارم.

لباس و گریم هر کدام به تنهایی کمک بزرگی برای رسیدن به نقشم کردند و اصولا در کارهای تاریخی این دو در کنار هم خیلی می‌توانند به بازیگر کمک کنند البته اگر خوب اجرا شوند.

خیر. اتفاقا من همیشه هم آرام صحبت نمی‌کنم و گاهی حتی داد هم زده‌ام و این خصوصیت دیگر به نوع نقش‌هایم برمی‌گردد. برای مثال ریحان در این سریال نمی‌توانست لحن خشن و تندی داشته باشد چون اگر چنین می‌کرد، برای مخاطب قابل قبول نبود.

بله، خودم این کار را خیلی دوست دارم و چیزهای زیادی را به واسطه آن آموختم.

نقشی که در فیلم پشت‌پرده مه داشتم. در این فیلم، نقش یک زن شمالی را ایفا می‌کردم که با بچه‌های ناشنوا در ارتباط بود و به زبان بچه‌های ناشنوا حرف زدن خیلی برایم تازگی داشت.

ببینید در وهله اول وقتی من نقشی را قبول می‌کنم یعنی این که ‌آن را دوست دارم و می‌خواهم که تجربه‌اش کنم. البته گاهی نقش موردنظر در زمان اجرا خوب از کار در نمی‌آید و لطمه می‌خورد، اما من سعی می‌کنم آن نقش را باور کنم و به جزء‌جزء شخصیت‌اش و وجهه‌های پنهانی‌اش برسم برای همین هم اگر چیزی در ارتباط با آن به ذهنم برسد با کارگردان یا نویسنده در میان می‌گذارم.

اگر نتوانم آنها را خوب ادا کنم با نظر کارگردان این کار را انجام می‌دهم.

بله. چون در تئاتر بداهه‌پردازی به شکل جدی‌تر وجود دارد و دست بازیگر بازتر است. اما در تلویزیون هم فضا به لحاظ وجود دوربین بسته‌تر است و هم همه چیز باید براساس قصه و فیلمنامه پیش برود.

نه تا به این حد. ضمن این که باید بگویم تمامی شخصیت‌هایی که تا به حال بازی کرده‌ام به نوعی از فیلتر ذهن می‌گذشته‌اند و متجلی شده‌اند. به هر حال هیچ کدام از نقش‌هایم نه در من متجلی هستند، نه تکامل یافته‌اند و نه در من باقی می‌مانند.

امیدوارم این‌طور نباشد. هر‌چند که باز هم می‌گویم تمامی نقش‌های مثبت من با یکدیگر فرق داشته‌اند. اما خودم هم دوست دارم که نقش‌های متفاوتی را تجربه کنم.

بله. اگر خوب و حساب شده باشد و طنز واقعی باشد و نه هجو.

در تئاتری به نام «لابی» بازی می‌کنم که در این کار در نقش یک زن عصبی ظاهر شده‌ام که از نظر روحی کاملا به هم ریخته است و قرار است که این کار بعد از جشنواره تئاتر فجر به روی صحنه برود.

بله، البته ممکن است در ابتدا کمی جا بخورند به خاطر همان ذهنیتی که از من دارند، اما فکر می‌کنم در ادامه بتوانند شخصیتم را باور کنند.

هیچ‌کدام. در عین حال که انجام هر دوی این کارها دشوار است. اما چون به حرفه‌ام علاقه‌مندم سختی‌های آن برایم شیرین است. البته دست بازیگر در تئاتر به مراتب بازتر از تلویزیون است و با مخاطب نفس به نفس است.

بله. در سریال سی‌امین روز بازی کرده‌ام که قرار است از شبکه دو سیما پخش شود.

فیلمنامه‌های خوبی در این زمینه پیشنهاد نمی‌شود. از طرفی بازی در تلویزیون چه در سریال و چه در تله‌فیلم را خیلی دوست دارم.

هم به خاطر مخاطبانش و هم این که در حال حاضر خیلی از کارگردان‌های سینما هم به تلویزیون آمده‌اند و دارند برای این رسانه کار می‌کنند و از این‌رو کارهای تلویزیونی از کیفیت بهتری برخوردار است.

محبوبه ریاستی
جام جم