حلاوت آواز خوش پیروزی

خاطرم هست بعد از ورود حضرت امام به بهشت زهرا(س) بقدری هیجان زده شده بودیم که همه برنامه‌ریزی‌های ما را تحت‌تاثیر قرار داده بود.

قرار بر این بود که با شمارش رهبر گروه‌ (که الان نامش در خاطرم نیست) سرود را شروع کنیم؛ معمولا وقتی یک سرود می‌خواهد آغاز شود، از توناژ پایین آغاز می‌شود، سپس اوج می‌گیرد، اما هیجان زده شدن رهبر گروه موجب شد ما هم درآمد سرود را بلند شروع کنیم و تا آخر، سرود را با همان صدا و شدت بالا ادامه دهیم؛ به طوری که افرادی که در انتهای گروه ایستاده بودند، آنقدر داد زدند که دیگر توانی برای ادامه اجرا نداشتند.

در این روزهای مبارزه به همراه آقای راغب و در منزل او سرودهای انقلابی را تهیه می‌کردیم؛ ما تا ساعت 3 و 4 صبح روی اشعاری که برگرفته از شعارهای مردم بود، سرود می‌ساختیم؛ سرودهای «این بانگ آزادی است»، «الله و
یا الله» و «استقلال آزادی جمهوری اسلامی» را در آن روزها از زبان مردم و براساس شعارهای آنها تهیه می‌کردیم؛ شعر این سرودها را آقای سبزواری می‌گفت و من و آقای راغب برای آن سرود می‌ساختیم.

وقتی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، اوایل سال 58 به رادیو آمدم، دستمان پر بود؛ اولین سرودی که خواندیم، معلم بود، بعد از آن نیایش و خوش آمدی امام ما بود که به مناسبت نخستین سالگرد ورود حضرت امام به میهن خواندیم؛ سرود دیگری هم اجرا کردیم به نام خلیل زمانه.

سرود «خوش آمدی امام ما» بعد از سرود «خمینی ای امام» نخستین سرودی بود که برای ورود حضرت امام خمینی به کشور و به صورت تک‌خوانی در رادیو اجرا شد.

خوشحالم که این توفیق را داشتم چند ماه پیش از ورود حضرت امام، علاوه بر حضور در فعالیت‌های انقلابی و همراهی با سیل خروشان مردم، از طریق فعالیت‌های هنری نیز به وظیفه شرعی و عرفی خود عمل کنم. چرا که معتقد بودم در آن شرایط هر فردی در هر لباسی که هست، باید برای پیشرفت انقلاب و تحقق اهداف حضرت امام تلاش کند.»