جاده زندگی، هموار گاهی پرسنگلاخ

اما همیشه این وضعیت پابرجا نیست. زندگی ما آبستن حوادثی است که گاه چنان ناگهانی و غیرمترقبه خود را بر ما تحمیل می‌کند که گمان می‌کنیم ادامه زندگی برایمان مقدور نیست.

باید این نکته را همواره مدنظر داشت که در عمق هر حادثه تلخی شاید تجاربی نهفته است که خود ممکن است موجب گشایش درهای خوشبختی روی ما باشد و مهم این است که چگونه با این رویدادهای تلخ و نرمی‌ها و درشتی‌های زندگی برخورد کنیم.به این جمله ویلیام بلیک، شاعر انگلیسی توجه کنید: «خوشی و اندوه به هم می‌تنند و روح خدایی را می‌بافند.»

درست است، جاده زندگی همیشه صاف و هموار نیست، گاه فراز و نشیب‌هایی دارد و گاه سنگلاخ‌هایی که ما را اذیت می‌کند، اما روان‌شناسان معتقدند نباید خود را به مشکلات زندگی تسلیم کرد، بلکه باید برای زندگی و اهداف خود جنگید. این قانون طبیعت است، زندگی جریان دارد و قرار نیست با یک مشکل به پایان برسد.

فرشته مرادی زن 45 ساله‌ای است که به گفته خودش مجموعه‌ای از سختی‌ها و رنج‌های زندگی را تجربه کرده است، اما برای ادامه راه و به دست آوردن آرامش جنگیده است.

او می‌گوید: پدر و مادرم را در یک حادثه تلخ رانندگی در ‌ نوجوانی از دست دادم، هرچند تحمل این حادثه برایم خیلی دشوار بود، آن هم در سنی که به وجود آنها بیش از همیشه نیاز داشتم، اما سعی کردم خودم را دوباره پیدا کنم و به زندگی برگردم، به همین دلیل به تحصیل ادامه دادم و مدرک کاردانی پرستاری را گرفتم.

فرشته می‌افزاید: در 23 سالگی با مردی ازدواج کردم که نه‌تنها خوشبختی و آسایش را برایم به ارمغان نیاورد، بلکه به دلیل اعتیادی که گرفتارش بود، همه هستی و اموالم را هم به خاطر او از دست دادم، اما بازهم جنگیدم و از پا ننشستم.

او آهی می‌کشد، قطره اشکی که از گوشه چشمش جاری شده را پاک می‌کند و ادامه می‌دهد: عمر زندگی مشترک من با همسرم فقط 6 سال طول کشید، مدتی که تمام آن به سختی و مشقت گذشت. پس از این زمان کوتاه، ناچار طلاق گرفتم و دوباره در این مسیر سخت زندگی تنها شدم.

زندگی فرشته می‌تواند درسی باشد برای کسانی که همیشه ساز ناامیدی را کوک می‌کنند و می‌پندارند با یک مشکل زندگی به آخر رسیده‌اند.

فرشته می‌گوید: دلم نمی‌‌خواست تنها بمانم، به یک مرکز نگهداری کودکان بی‌سرپرست مراجعه کردم. خیلی سخت بود و اذیت شدم، اما در نهایت موفق شدم سرپرستی دختربچه‌ای را قبول کنم که اکنون 13 ساله است و من و او باهم خوشبختیم. کار می‌کنم، به دخترم عشق می‌ورزم و او هم عشقش را به من می‌دهد و از زندگی لذت می‌بریم.

تصمیمات دیروز ما زندگی امروز ما را ساخته و زندگی فردای ما ناشی از تصمیم امروز ماست. به این جمله خوب فکر کنید، این قانون تصمیم‌گیری درست است، اگر می‌خواهیم چرخ زندگی‌مان همیشه خوب بچرخد‌ باید قدرت تصمیم‌گیری درست و بموقع را داشته باشیم.

دکتر غلامرضا علیزاده، جامعه‌شناس در این‌باره به جام‌جم می‌گوید: بسیاری از مشکلاتی که ما در طول زندگی با آن مواجه می‌شویم، ناشی از عدم قدرت تصمیم‌گیری شایسته و بهنگام است.او می‌افزاید: باید تصمیم‌گیری درست را به کودکان خود بیاموزیم تا در طول زندگی بتوانند هنگام مواجهه با سختی‌ها و مشکلات درست تصمیم گیرند، شایسته عمل کنند و خود را در مقابل ناملایمات زندگی بیمه کنند.

به گفته این استاد دانشگاه خیلی از ما به لحاظ فیزیکی و بدنی سالم هستیم، اما از نظر روحی ـ روانی قدرت رویارویی با مشکلات زندگی را نداریم.

حسین پرهیزگار مرد میانسالی است که به گفته خودش به شغل آزاد مشغول است. او می‌گوید: نمی‌دانم این جمله را از چه کسی شنیده‌ام، اما همواره آن را در ذهن خود تکرار می‌کنم: «مهم نیست که زمین بیفتم، مهم این است که برخیزم.»

او می‌گوید: باید یاد بگیریم برای ادامه زندگی بجنگیم، بنابراین من هیچ‌گاه از کلمه مشکل استفاده نمی‌کنم. به نظر من زندگی سراسر مبارزه است؛ مبارزه برای زنده ماندن و خوشبخت شدن.

حتما تا به حال با کسانی برخورد کرده‌اید که همیشه ساز مخالف می‌زنند، انرژی منفی به دیگران منتقل می‌کنند و احساس شکست و نرسیدن به اهداف همیشه آزارشان می‌دهد.

دکتر علیزاده در این‌باره می‌گوید: باید این نکته را در نظر داشت که درست است، زندگی همیشه آرام نیست، ممکن است کوهی از مشکلات سر راه ما وجود داشته باشد، اما باید این نکته را هم در نظر داشت که زندگی پر از راه‌حل هم هست. باید از نیروی خلاقیت خود استفاده کنیم و راه‌حل‌ها را بیابیم.وی می‌افزاید: این نکته در آموزه‌های دینی ما هم وجود دارد. خداوند در قرآن می‌‌فرماید: «شما را با اندکی ترس، گرسنگی و آفت در مال‌ها و جان‌ها و میوه‌ها می‌آزماییم تا مشخص شود که چه کسی عمل شایسته انجام می‌دهد.»

وقتی به مشکلات زندگی از این منظر نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که سختی‌ها و رنج‌ها و مشقت‌ها گاه زمینه رشد معنوی و خوشبختی ما را فراهم می‌کنند.