ما در این راه شهید داده‌ایم

در چنین فضایی و در پی توافق ژنو 3 در 15 آذر ماه سال جاری، مذاکرات استانبول، اول و دوم بهمن در کاخ چراغان استانبول و در کنار تنگه بوسفور با حضور نمایندگان گروه 1+5 و هیأت ایرانی انجام شد.

در این مذاکرات اتفاقات مهمی افتاد از جمله این‌که جمهوری اسلامی ایران برای سه موضوع خلع سلاح، عدم اشاعه و همکاری‌های صلح آمیز پیشنهادهای مشخصی ارائه کرد که طرف 1+5 نه انتظار آنها را داشت و نه آمادگی اظهارنظر درباره آنها را.

اتفاق مهم دوم، درخواست نماینده آمریکا برای مذاکره مستقیم با جلیلی و عدم پذیرش این درخواست از سوی مذاکره کننده ارشد هسته‌ای کشورمان بود. شاید در دنیای امروز هیچ نمونه دیگری سراغ نتوان گرفت که آمریکا بخواهد با کشوری مذاکره کند و آن کشور نپذیرد هر چند عکس این حالت نمونه‌های متعدد دارد و این عزتی است که به برکت تمسک به آموزه‌های اسلام ناب محمدی (ص) و انقلاب اسلامی برخاسته از آن، نصیب ایران شده است.

منطق هیأت ایرانی برای عدم پذیرش درخواست نماینده آمریکا علاوه بر پیشینه روابط 2 کشور می‌تواند مبتنی بر دو چیز باشد: نخست این‌که نماینده 1+5 خانم اشتون بود و وقتی یک گروه مسوولی دارد معنی ندارد فرد دیگری عضو آن گروه بخواهد تشخصی پیدا کند مگر آن‌که رئیس گروه اذعان کند او کاره‌ای نیست!

البته موضوع برخی ملاقات ها که در گذشته انجام شده مثل نماینده چین یا روسیه ماهیتاً متفاوت است.

دلیل دیگر آن که آمریکا عامل اصلی صدور قطعنامه‌های تحریم شورای امنیت علیه ایران و علاوه بر آنها تحریم‌های یک‌جانبه علیه ایران در موضوع هسته‌ای است. کشوری که در یک دستش اسلحه گرفته و دائم در حال شلیک کردن است نمی‌تواند دست دیگرش را برای مذاکره دراز کند.

سومین اتفاق مهم، ابراز ناامیدی خانم اشتون پس از این مذاکرات بود. این ابراز ناامیدی نیازمند تحلیل است. از مجموع اخبار این نشست و نشست های قبلی بوضوح می‌توان دریافت که غرب به دنبال تضییع حقوق مسلم ملت ایران است و وقتی با منطق و استدلال مذاکره کننده ارشد هسته‌ای ایران مواجه می‌شود که همکاری قواعدی دارد و یک طرفه نیست و در نهایت وقتی در می‌یابد در مذاکرات نمی‌تواند به نتیجه مطلوب خود برسد، ابراز ناامیدی می‌کند. معنای این ابراز ناامیدی پیروزی هیأت مذاکره کننده ایران در دفاع از حقوق هسته‌ای ایران است.

کلام آخر با خانم اشتون و چند کشوری که مثل ایشان ناامید شده اند این است که، جمهوری اسلامی ایران طی حدود 8 سال مذاکره در موضوع هسته ای، شاهد انواع و اقسام ترفندها بوده است؛ از فشارهای سیاسی سنگین تا تهدیدات پی در پی نظامی و از قطعنامه‌های رنگارنگ شورای حکام و شورای امنیت تا تحریم‌های گسترده که از همه آنها تاکنون سربلند بیرون آمده است. اگر فقط همین موارد بود هم برای تداوم مقاومت و عدم عقب نشینی کفایت می‌کرد اما مهمتر از همه اینها غرب متوجه باشد ما در این راه شهید داده ایم. شهید علیمحمدی در سال گذشته و شهید شهریاری در سال جاری. ملتی مثل ملت ایران وقتی در راهی ارزشمند و مقدس، شهید تقدیم می‌کند یعنی تا آخر ایستاده است و موضع ملت ایران در موضوع هسته‌ای چنین است.

مهدی فضائلی