غربت کتاب

اما جالب اینجاست که نام «کتاب»، برخلاف حضورش از سالیان دور در کنار افراد و جوامع دنیا، به جای انس بیشتر با آدمی همچنان در غربت ژرف‌تری گرفتار می‌شود. این غریبی حتی در کشورهای صنعتی و پیشرفته نیز در حال افزایش است؛ چرا که حضور رایانه‌ها و دسترسی آسان اطلاعات آن هم تنها با یک کلید، لذت کتاب و کتابخوانی را کاهش داده است. اما دغدغه نداشتن مطالعه در کنار ناآشنایی با ابزارهای آموزشی مانند رایانه در کشور ما این مساله را بغرنج‌تر جلوه می‌دهد. به گونه‌ای که سرانه اندک مطالعه آزاد در میان طیف وسیعی از دانشجویان موجب شده تا برخی استادان دانشگاهی صرفنظر از آن عده دانشجویان که تلاش بسیاری برای افزایش آگاهی خود دارند، بخش قابل توجهی از آنان را «باسوادان بی‌سواد» بنامند.

از نظر کارشناسان، مطالعه انگیزه می‌خواهد، ضمن آن که فرد باید در مورد موضوع مورد مطالعه خود دارای نگرش مطلوب باشد یعنی هر زمان نگرش مثبت و انگیزه هردو وجودداشته باشد، مطالعه صورت خواهد پذیرفت. این که هر سال یک روز خاص در تقویم، روز کتاب و کتابخوانی نامیده شود و تا یک هفته نیز تبدیل به نامی کشدار شود، بی‌شک معجزه‌آفرین نخواهد بود زیرا تا زمانی که نگرش و علاقه نسبت به مطالعه وجود نداشته باشد، رخداد جدیدی در این حوزه به وقوع نمی‌پیوندد.

شکی نیست که بهبود نگرش خواندن موجب توسعه خواندن، عادت خواندن، بهبود درک مطلب و مهارت‌های تجزیه و تحلیل واژگان در خوانندگان می‌شود. محققان فرهنگی معتقدند اگر آموزش خواندن صرفا بر مهارت‌ها تاکید کند و هیچ تلاشی را در جهت ایجاد علاقه و نگرش مثبت نسبت به خواندن صورت ندهد، نتیجه آن به وجود آمدن نسلی بدون خواننده خواهد بود.

مرتضی فغانی 
جام‌جم