انتقام‌گیری روی خط اینترنت

دختر خانم‌ها با سیاست جواب رد دهند

چرا باید مردی به خاطر این‌که یک دختر به او جواب رد می‌‌دهد، دست به چنین کاری بزند؟ بدون شک چنین فردی اعتماد به نفس یا به اصطلاح عزت نفس ندارد. کسی که چنین بی‌منطق انتقام می‌گیرد، خودباوری ندارد و در واقع احترامی برای خودش قائل نیست. این پسر به دلیل این‌که عزت نفس و اعتماد به نفس نداشته در برابر نه گفتن دختر، این واکنش عجولانه‌ را از خود نشان داده است. در مورد این‌که چرا این پسر چنین کار زشتی کرده، می‌توان تحلیل‌های بسیاری کرد، اما این را هم باید بررسی کنیم که نحوه نه گفتن دختر خانم به چه صورتی بوده است. مطرح کردن این مساله به هیچ عنوان به معنی تایید این عمل نیست، بلکه می‌خواهیم بررسی کنیم که دختر خانم‌ها به چه شیوه‌ای می‌توانند خود را از واکنش‌های خشونت بار خواستگارشان بعد از شنیدن جواب رد در امان نگه دارند. خشونت‌هایی که گاهی به صورت اسید پاشی و قتل و گاهی هم به این شیوه بروز می‌کنند. به همین خاطر بر شیوه درست جواب رد دادن دختر خانم‌ها تاکید می‌کنم.

اگر مردی که اعتماد به نفس ندارد و از عزت نفس بی بهره است، احساس کند که جواب نه دختر مورد علاقه‌اش به خاطر مرد دیگری بوده، نسبت به دختر احساس تنفر پیدا می‌کند و بخش ناسالم درونش بیدار می‌شود و به دنبال آن دست به عملیات تخریبی و کارهای نادرستی می‌زند که می‌تواند انواع خشونت‌ها و جرایم ناموسی اینچنینی را شامل شود. اگر مرد احساس کند دختر خانم او را نمی‌خواهد و جواب نه وی به خاطر ناتوانی و ضعف فرد بوده، باز هم به هم می‌ریزد و تعادل روانی خود را از دست می‌دهد و دست به انتقام جویی‌های بی منطق می‌زند. اگر دختر خانم به مرد بگوید به این دلیل او را نپذیرفته که خواستگار بهتری دارد و کس دیگری را به او ترجیح می‌دهد، باز هم از کوره در می‌رود و ممکن است دست به هر کاری بزند. توجه داشته باشید که حالت اول و سوم با هم متفاوت هستند.در حالت اول دختر صحبت از عشق می‌کند و می‌گوید کس دیگری را دوست دارد. در حالت سوم می‌گوید که خواستگار بهتری دارد، اگر چه عشق در میان نیست. در هر دو حالت خواستگار دچار خشم می‌شود و احساس ضعف و ناتوانی می‌کند.

توصیه ما به دخترخانم‌ها این است که سنجیده جواب نه بگویند. مثلا بگویند تو پسر خوب و مناسبی هستی و من به تو علاقه دارم. اما پدر و مادر من مخالف هستند و من باید از آنها اطاعت کنم. نمی‌توانم رودرروی آنها بایستم‌ یا مثلا می‌تواند بگوید که من قصد ازدواج ندارم، به مادرم وابستگی شدید دارم و نمی‌خواهم ازدواج کنم یا می‌خواهم درس بخوانم و روی پای خودم بایستم.

بهتر است دختر خانم‌ها خیلی زود و در همان ابتدا موضع خود را مشخص کنند و نه بگویند. چرا که بیشتر انتقام‌جویی‌ها به این دلیل اتفاق افتاده که دختر خانم ابتدا دل پسر را خوش کرده و به لحاظ اقتصادی او را مورد سوءاستفاده قرار داده است و در این شرایط مرد هم احساس می‌کند گول خورده و با عواطف او بازی شده است.

امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس در گفت‌وگو با تپش از زاویه دیگری به این موضوع نگاه کرده است.

در یک کلمه می‌توان گفت به خاطر حفظ آبرو. معمولا زمانی که زن‌ها مورد خشونت‌های جنسی قرار می‌گیرند، این مساله را پنهان می‌کنند و می‌کوشند چیزی نگویند تا مبادا دامن خانواده خود را لکه دار کنند. آنها خشونتی را که بر آنها روا رفته بروز نمی‌دهند، چون معتقدند نباید اسرار خانواده خود را بر ملا کنند.

همین‌طور است. فرهنگ جامعه تایید می‌کند که زن‌ها هر چقدر هم مورد توهین و تحقیر و خشونت قرار گرفته‌اند، نباید دم بر بیاورند مبادا که آبروی خود و خانواده را ببرند. معمولا بر این عقیده‌اند کسی که مورد خشونت جنسی قرار گرفته، مشکل از خودش بوده و این‌طور فکر می‌شود که اگر فلان زن نجیب و پاکدامن بود، خودش را در معرض این خطر قرار نمی‌داد. مثلا با فلان پسر دوست نمی‌شد که چنین خطری تهدیدش کند پس حتما خودش مشکلی داشته است.

به عقیده من ارزش‌های اخلاقی و هنجاری جامعه کمرنگ شده است. زمانی که ارزش‌های دینی و اعتقادی کمتر شود، چنین جرایمی هم اتفاق می‌افتد. این فرد کار کثیفی انجام داده و آگاهانه یا ناآگاهانه زندگی دختر را سخت کرده است. به نظر من باید به اشد مجازات محکوم شود.

بسیار کار درستی انجام داده‌اند. آفرین بر این خانواده. معمولا خانواده‌ها از ترس این‌که دخترشان بد نام شود و دیگر نتواند ازدواج کند، از خیر ماجرا می‌گذرند. اما اولین گام در مجازات این مجرمان این است که خانواده‌ها شکایت کنند. خوب است کم‌کم این فرهنگ ایجاد شود که کسی که کار نا درست انجام داده پسر انتقام جو بوده، نه دختر خانم. پس نباید از چیزی واهمه داشته باشد و برای حقش بجنگد.

من توصیه می‌کنم زمانی که چنین ماجرایی را می‌شنوند به این فکر کنند که این موضوع می‌توانست برای دختر و همسر آنها هم اتفاق بیفتد. هر کسی می‌تواند اسیر این انتقام‌گیری کورکورانه باشد. نباید فکر کرد که مشکل همواره از دختر است. اگر همه این طور فکر کنند، این ترس از بد نام شدن هم کم‌کم از بین خواهد رفت.

برای جرایم اینترنتی تا چند سال پیش مجازاتی تعریف نشده بود. اما با همه گیر شدن اینترنت، جرایم اینترنتی و رایانه‌ای هم ایجاد شدند و قانونگذاران به فکر چاره افتادند. به این شکل قانون جرایم اینترنتی نیز تصویب شد.

سرهنگ مهرداد امیدی، معاون مبارزه با جعل، کلاهبرداری و جرایم رایانه‌ای پلیس آگاهی چندی پیش اعلام کرد در طول 3 ماه نخست امسال میزان وقوع جرایم رایانه‌ای در کشور روندی رو به رشد داشته به نحوی که وقوع این جرایم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل 5/1 برابر افزایش یافته است.

کارشناسان معتقدند، پیشرفت علم، باعث شده است شاهد تخلفات اینترنتی و فناوری اطلاعات باشیم.

احمد ابراهیمی،‌ حقوقدان می‌گوید: به نظر می‌رسد بعد از آن خلأ اولیه که ناشی از نوظهور بودن جرایم سایبری بود، اکنون در کشور قوانین کافی و مناسبی در حوزه جرایم رایانه‌ای داریم و البته برای بخشی از این جرم‌ها می‌توان به همان قانون مجازات اسلامی استناد کرد، زیرا برخی مجرمان سایبری عملی را که انجام می‌دهند، فی‌النفسه جدید نیست و فقط شیوه ارتکاب جرم تغییر کرده است و قضات دادگاه‌ها می‌توانند با استناد به قوانین موجود حکم صادر کنند.

این حقوقدان اضافه می‌کند: اگر چه به روز شدن قوانین امری لازم و ضروری است اما مشکل فقط با این کار حل نمی‌شود و نمی‌توان برای رفع یک معضل فقط از راهکارهای قهری استفاده کرد و صرفا از دستگاه قضایی انتظار داشت. اکنون مشکل اصلی ناآگاهی مردم نسبت به خطراتی است که مجرمان اینترنتی به وجود می‌آورند. همین ناآگاهی، سهل انگاری را به دنبال دارد و باعث می‌شود تبهکاران فرصت لازم را برای ارتکاب بزه به دست بیاورند. مشکل بعدی نداشتن اطلاعات کافی درباره نحوه پیگیری حقوقشان است. مردم نمی‌دانند اگر مورد سوءاستفاده اینترنتی و رایانه‌ای قرار گرفتند، چه باید بکنند.

چندی پیش نقل قولی را از یکی مسوولان خواندم که اعلام کرده بود اکثر افرادی که به وسیله اینترنت مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند به دلیل ناآگاهی از روند رسیدگی به جرایم اینترنتی در نیروی انتظامی کشور، از شکایت علیه مجرمان منصرف شده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد اطلاع‌رسانی در هر دو حوزه پیشگیری و پیگیری کافی نبوده و باید در این زمینه تلاش بیشتری شود.

سارا لقایی