مواد مفید و مضر برای مغز

ویتامین‌های غیرمحلول در آب شامل ویتامین‌های A ،D، E و K است.

کمبود ویتامین A موجب کاهش رشد و کاهش بینایی در شب می‌شود. اما از آنجا که این ویتامین، ویتامینی محلول در چربی است، افزایش مصرف آن، عوارضی چون سردرد ناشی از بالا رفتن فشار داخل چشم، دوبینی و کاهش بینایی دارد.

کمبود ویتامین D ریسک ابتلا به دمانس (کم شدن حافظه) را بالا می‌برد، اما دریافت بیش از اندازه آن باعث افزایش میزان کلسیم و در نتیجه اسپاسم عضلانی، تشنج و حتی سیکوز می‌شود. مصرف بیش از 50 هزار واحد در روز می‌تواند خطرناک باشد.

ویتامین Eمهم‌ترین ماده آنتی‌اکسیدان است که می‌تواند با بهبود جریان خون مغزی موجب بهبود عملکرد مغز گردد. کمبود آن موجب ضعف عضلات، احساس عدم تعادل، کاهش حس و افزایش احتمال ابتلا به آلزایمر می‌گردد. در عین حال باید توجه داشت که افزایش مصرف آن انعقاد خون را مختل کرده و می‌تواند موجب خونریزی مغزی شود.

سلنیوم در سنتز موادی شرکت دارد که موجب بهبود خلق می‌شوند. این ماده را می‌توان در سیر و گوشت غذاهای دریایی یا قرص‌های حاوی آن پیدا کرد.

کرم (chrome) از افزایش ناگهانی قند خون در مغز جلوگیری کرده و مانع آسیب مغزی ناشی از این افزایش ناگهانی می‌شود.

منیزیم در یادگیری و نگهداری حافظه افراد جوان و مسن موثر است و مس در فرآیند ساخت دوپامین و نوراپی نفرین دخالت دارد.

آلومینیوم نیز از مواد معدنی است که ریسک ابتلا به آلزایمر را بالا می‌برد.

امگا 3 اگرچه از دسته ویتامین‌ها یا مواد معدنی نیست، ولی بسیار برای سیستم اعصاب مفید است، زیرا باعث بهبود ارتباط بین نورون‌های مغز می‌گردد و حافظه را بهبود می‌بخشد و اگر به میزان لازم به بدن نرسد آی‌کیو پایین می‌آید. کوآنزیم به علت داشتن آنتی‌اکسیدان در بیماری‌های تحلیل‌برنده مصرف دارد. سیر، توت فرنگی و اسفناج خام حاوی این ماده‌اند.فسفاتیدیل سرین ماده‌ای است که موجب تحریک ساخت استیل کولین شده و حافظه را تحریک می‌کند.

جالب است بدانید نوشیدن آب خالص از نوشیدنی‌های کافئین‌دار برای هوشیاری مغز مفیدتر است.

در انتها مجددا تاکید می‌شود که با وجود اهمیت هر یک از ویتامین‌ها و مواد معدنی در عملکرد مغز، مصرف بی‌رویه و بدون تجویز پزشک بسیار خطرناک بوده و تعادل سیستم اعصاب را بر هم می‌زند. به عنوان مثال مصرف بی‌رویه روی یا (ZINC)، نسبت مس به روی در بدن را بر هم زده و باعث افزایش هیستامین در خون می‌گردد. بالعکس کاهش میزان روی و بالا رفتن این نسبت موجب کاهش توجه، افسردگی یا بیش‌فعالی می‌شود. همین مساله در مورد ویتامین‌ها هم صادق است. به عنوان مثال در عین آن که ویتامین A برای ساخت لوله عصبی در جنین ضروری است، ولی مصرف بیش از حد مجاز باعث معلولیت در جنین می‌گردد. بنابراین حتی ویتامین‌ها و داروهای تکمیلی باید زیر نظر متخصصین تجویز شوند.