کاناوارو: ما را دست‌کم نگیرید

کاناوارو سال‌ها پیش در ناپولی و پارما درخشید و حضور متوسطی در اینتر داشت و سپس در یوونتوس از نو اوج گرفت و 2 سال هم در رئال مادرید بازی کرد و در فصل اخیر روزهای تلخ و ناموفقی را در بازگشت به یووه سپری کرد. او می‌گوید: «برای ما فوتبالیست‌های حرفه‌ای رفت و آمد مربیان امری عادی و متداول است.

می‌گویند چزاره پراندلی (هافبک اسبق یوونتوس و مربی 3 سال گذشته فیورنتینا)‌ می‌آید و بعد از اتمام جام‌‌جهانی جانشین لیپی خواهد شد.

چه او بیاید و چه فردی دیگر، کاری که من و یارانم در تیم ملی ایتالیا انجام می‌دهیم، ارائه تمام توان‌مان برای این تیم در آفریقای جنوبی است و با این مساله و سایر نکات کاری نداریم. اصولا این مساله و انتخاب جانشین لیپی هرچند درباره آن قبل از شروع مسابقات صحبت‌‌های زیادی شده، تاثیری بر عملکرد ما ندارد.

در عین حال باید متذکر شوم که پراندلی گزینه مناسبی برای جایگزینی لیپی است وقتی در پارما بودم فقط برای مدت یک ماه با او کار کردم و اگر آن قضیه به سرعت قطع شد، به این سبب بود که به اینتر انتقال یافتم (در سال 2002)‌.

او یک مربی بسیار پرکار و اهل مطالعه است و فکر می‌کنم این مسائل در اردوی ملی ایتالیا هم جلوه‌گری خواهد کرد و اثر مثبت آن در تیم آتزوری نیز مشخص خواهد شد.»

کاناوارو به عنوان کاپیتان ایتالیا از متهمان اصلی در تیمی محسوب می‌شود که به اعتقاد کارشناسان پیرتر از آن است که توان تکرار قهرمانی دوره قبل خود را داشته باشد.

او با 38 سال سن و پیکری خسته و زخمی که حاصل 20‌سال پرداختن وی به فوتبال حرفه‌ای است، همسو با مارچلو لیپی سرمربی ایتالیا (و طراح و مجری طرح رویکرد مجدد به نفرات مسن برای جام جهانی پیش‌رو)‌ فرضیه کمرنگ‌شدن خودش و میانسالان دیگری مانند بوفون، زامبروتا، گاتوزو و پیرلو و تاثیر منفی آن بر نتایج لاجوردی‌پوشان در جام جهانی نوزدهم را رد می‌کند و می‌گوید: «من نیز مثل لیپی از این موضوع بسیار متعجبم که چرا اینقدر روی سن نفرات منتخب مانور می‌کنند و آن را سد راه قهرمانی مجدد ما توصیف می‌نمایند. ما 4 سال پیش کم و بیش با همین نفرات قهرمان شدیم و سن نفرات ما نه تنها قید و بندی بر دست و پای ما نبود بلکه تجربه ما عاملی شد برای پیروزی‌هایمان و شکست دادن آلمان در خاک خودش و غلبه بر یک فرانسه احیا شده در دیدار نهایی. مشکل ما در ایتالیا این است که هیچگاه اجازه نمی‌دهند در آرامش کار و تلاش کنیم. من بیش از 13 سال است در تیم ملی ایتالیا بازی می‌کنم و به یاد نمی‌آورم که حتی یک بار هم در آستانه جام‌های بزرگ این حرف‌ها و ایرادها در کار نبوده باشد و با روش‌هایی از همین دست تیم ملی را تضعیف و ناامید نکرده باشند.»

کاناوارو سال پیش رکورد بازی‌های ملی در ایتالیا را که 126 بازی و در دست پائولو مالدینی معروف بود، شکست و در آستانه جام‌جهانی امسال 133 مسابقه ملی را در کارنامه‌اش دارد و بر اساس میزان صعود آتزوری در این جام بین 3 تا 7 بازی جدید را بر این مجموعه خواهد افزود. با وجود این کاناوارو که در سال 2006 به خاطر نمایش‌های عالی‌‌اش در جام‌جهانی هم توپ طلا را برد و هم عنوان مردسال فیفا را، می‌گوید رسانه‌ها و برخی مردم ایتالیا به‌گونه‌ای با آنان برخورد کرده‌اند که انگار آنها نه به عنوان مدافع عنوان قهرمانی بلکه تیم آخر راهی جام جهانی پیش رو هستند و تو گویی در دوره پیش هیچ‌یک از کارهای مهم مورد بحث را انجام نداده‌اند.

کاناوارو می‌افزاید: «با این حال توصیه من به همگان این است که باز ایتالیا را دست کم نگیرید. زیرا ممکن است یک بار دیگر غافلگیر شوید. ما همان خصایل همیشگی تیم ایتالیا را داریم. تیمی که محکم است و کوتاه نمی‌آید و می‌داند چطور نتیجه بگیرد و فن مهار نقاط قوت کار حریفان را به بهترین شکل دارد. ما با همین سلاح‌ها به جام‌جهانی نوزدهم پا می‌گذاریم و خود من هرچه دارم به کار می‌گیرم تا آخرین بازی‌های ملی‌ام بهترین پایان ممکن را داشته باشد.»