سرزمین وسیع اسکی آلپاین

وقتی بحث رشته اسلالوم و برگزاری مسابقه آن در روز ماقبل آخر المپیک زمستانی پیش آمد، این نام اتریشی‌ها بود که بی‌رحمانه و پرشمار از مقابل چشم‌ها عبور می‌کرد. یکی از آنها راین فراید هربست است؛ مردی که از 8 تورنمنت اسلالوم سری مسابقات امسال جام جهانی اسکی 4 تا را فتح کرده است که شامل هر مسابقه‌ای می‌شد که درست پیش از شروع رقابت‌های ونکوور برپا شد. وقتی اسکی‌بازان زن اتریشی در ونکوور 4 مدال بردند و تا قبل از اسلالوم مردان هیچ اسکی‌باز اتریشی در این رده بر سکو نایستاد، مخالفان اسکی اتریش و بویژه سوئیسی‌ها و آمریکایی‌ها از نزول اجتناب‌ناپذیر اسکی‌بازان این کشور در یک میدان بزرگ گفتند و قصد تضعیف آنها را داشتند، اما مارلیز شیلد، اسکی‌باز زن اتریشی در مصاحبه‌ای با نشریات کانادا گفت: «موفقیت‌های ما، یک توفیق ریشه‌ای است. به همین سبب پیشینه‌ای 60 ساله پشتوانه آن است و به افراد و اشخاص وابسته نیست. این که این بار به طور استثنا اسکی‌بازان زن اتریشی موفق‌تر از ورزشکاران مرد کشورشان بودند، چیزی را تغییر نمی‌دهد و بعکس موید این نکته است که اسکی آلپاین در این کشور همچنان می‌درخشد.»

اگر اسکی آلپاین اتریش به‌رغم کمی مدال‌های مردانش و رتبه‌های نه‌چندان درخشان شماری از آنها، یک بار دیگر حرف اول را به گونه‌ای در ونکوور زد و از غوغای خبری و تبلیغاتی بوده میلر و یاران وی در اردوی اسکی آمریکا نیز چندان تاثیر نپذیرفت، برای ایتالیا دوران بد و کم‌ثمر در این رشته ادامه یافت. این کشور از زمانی که البرتو تومبا نزول کرده، حتی یک مدال المپیکی در اسکی آلپاین تصاحب نکرده و اگر واپسین مدال‌شان را در اسلالوم جستجو می‌کنیم، باید به ایام لیل هامر 1994 بازگردیم. ایتالیایی‌ها البته جولیانو راتزولی را رو کرده‌اند که امسال یک تورنمنت جام جهانی اسکی را در این قسمت در زاگرب کرواسی فتح کرد؛ اما ستاره‌‌ها با فاکتور استمرار ساخته می‌شوند و آنچه اخیرا در کار ایتالیایی‌ها وجود نداشته، همین عامل بوده است.

حتی نسبت‌های فامیلی هم در اسکی اتریش بخوبی رعایت شده و پسران، سنن پدرها و مادران را استمرار بخشیده‌اند.