گفتگوهای هند و پاکستان

مذاکرات اخیر که با پیشنهاد هند و استقبال پاکستان مواجه شد ، گامی در جهت تنش زدایی بین دو کشور محسوب می‌شود، اقدامی که یوسف رضا گیلانی از آن به عنوان پل‌سازی به جای دیوارسازی یاد کرد.

مذاکرات بین هند و پاکستان از زمان حملات سال 2008 بمبئی تاکنون با بن بست رو به رو بوده است.

هند اوایل فوریه سال جاری پیشنهاد ازسرگیری مذاکرات دوجانبه با پاکستان را در سطح وزرای خارجه به منظور گفتگو درباره تروریسم و دیگر مسائل مطرح کرد.

روابط هند و پاکستان پس از حمله تروریستی به دو هتل مجلل بمبئی در نوامبر سال 2008 که به کشته شدن 160 نفر منجر شد، به شدت بحرانی گردید.

تمایل دو طرف برای بازگشت به میز مذاکره نشان می‌دهد که دو طرف منطق را سرلوحه کار خود قرار داده‌اند، یخ روابط را شکسته و مسیر را برای ایجاد نقشه راه با هدف پایان تنش‌ها و تغییرات در روابط دو کشور فراهم کرده‌اند.

با این وجود باید در نظر داشت که هند اولویت را به حل مساله تروریسم داده اما پاکستان معتقد است این کشور با تنش‌های جدی در ابعاد مختلف رو به رو است.

مقام‌های پاکستانی تاکید می‌کنند این کشور با فقدان توانایی در مقابله با تروریسم مواجه است نه فقدان تعهد.

مقصود حسن نوری تحلیلگر موسسه مطالعات منطقه‌ای پاکستان معتقد است: هر نوع مذاکره بین هند و پاکستان باید به ایجاد مکانیزم‌های مشترک در تبادل اطلاعات منجر شود.

از سوی دیگر چنانچه دهلی نو از قرار دادن موضوع کشمیر در مراحل بعدی مذاکرات امتناع کند، مذاکرات سرعت خود را از دست خواهد داد.

هند و پاکستان کشورهایی مستقل و دارای حاکمیت هستند و حق آنها است که روابط خود را گسترش دهند اما ملاحظاتی در خصوص برخی مسائل از جمله در مورد موازنه منطقه‌ای وجود دارد.

به عنوان مثال توافق نامه هسته‌ای بین آمریکا و هند، دهلی نو را قادر می‌سازد که سوخت هسته‌ای تولید کند و این در حالی است که تعامل واشنگتن با اسلام اباد در این خصوص مختلف است و به همان شیوه تعامل با هند نیست.

از سوی دیگر هند و پاکستان در افغانستان منافع جدی دارند، به همین خاطردهلی نو و اسلام آباد در مواردی با یکدیگر در افغانستان به رقابت پرداخته اند و طبیعی است که ثبات در افغانستان کمک بسزایی به روند گفتگوهای مثبت بین هند و پاکستان خواهد داشت.