ما تشریفمان را آوردیم!

قصد ما بر کوتاه و گویا نویسی است. طنزهای کنسرو شده و فشرده شده که حکم راحت الحلقوم را در کام مخاطب داشته باشد. هلو بیا تو گلو....! خدا وزیر سابق بهداشت را هر کجا هست به سلامت دارش و همانجا نگهش دارد. حالا این ذکر خیر چه ربطی به بحث امروزمان داشت، خدا عالم است. ما همینطور الکی یک چیزی پراندیم. «بزن در رو»یی بود!

بگذارید دشت اول (یا دستلاف ما خراسانی‌ها) را از صدا و سیمای منتسب به روزنامه(و بالعکس) خودمان شروع کنیم که گفتند یک سوزن به خودت بزن، یک جوالدوز به بقیه. اول کاری (البته دوباره کاری)! هم راستش حال و حوصله نداریم، راه دور برویم. برای تنبل پیامک فرستادند که بیا به سایه، گفت: سایه خودش می‌آیه!

خبر وارده: مدیر شبکه 3 تلویزیون با تاکید بر این که در برنامه مناظره «رو به فردا» خطوط قرمز نداریم؛ از عدم پذیرش دعوت این برنامه از سوی برخی چهره‌های سیاسی یک جناح یا شرط گذاشتن برخی مهمانان برای تعیین مناظره کننده مقابل خبر داد.

بسته پیشنهادی: به نظر ما اگر عنوان این برنامه تلویزیونی به یکی از عناوین زیر تغییر نام دهد؛ شاید عده بیشتری وارد گود مناظره شوند:

1- رو به پس فردا: اصلا از خیر فردا بگذریم. ظاهرا به تفاهم رسیدن بر سر فردا کمی سخت است. حافظ اهل مناظره هم می‌فرماید: نیست فردا گفتن از شرط طریق! یک گام جلوتر از برنامه برداریم و به پس فردا فکر کنیم. فردا خدا بزرگ است.

2- پشت به گذشته: از قدیم گفتند که بر گذشته‌ها صلوات...! خب چه عیب و ایرادی دارد که دیگر اصلا هیچ حرفی از گذشته‌ها به میان نیاید؟... اصلاً فکر کنیم که همه چی آرومه/ من چقدر خوشبختم.... خیام هم می‌فرماید: دی چون که گذشت، هیچ از او یاد مکن!

3- پشت و رو: از آنجا که برخی از چهره‌های منتسب به پاره‌ای جریانات سیاسی و حزبی ممکن است حوصله دیدن هم را (به صورت فیس تو فیس) نداشته باشند؛ خب چه اشکالی دارد که نسبت به هم طوری بنشینند که تا آخر مناظره، همدیگر را نبینند. مهم اصل مناظره است. فقط مجری باید که در این میان به حالت دوپهلو بنشیند.