خاطرات تلخم زیاد است

به سراغ کامپوند و ریکرو می‌رود و در سال 83 یعنی اولین سالی که کار با کمان ریکرو را آغاز می‌کند، در اولین مسابقه مقام سوم را به دست می‌آورد و عضو تیم ملی می‌شود. او هم اکنون عضو باشگاه پیروزی است.

حرفه اصلی‌اش ورزش تیر و کمان است اما پرستار هم هست و گاهی در درمانگاه‌ها مشغول پرستاری است. در رشته تربیت بدنی در مقطع کارشناسی ارشد تحصیل می‌کند و قصد دارد با تحصیل در رشته طب ورزش، پرستاری و تیر‌و‌کمان را پیوند بزند.

زهرا شمس پنج‌شنبه‌ها در مسابقات لیگ شرکت می‌کند. اولین بار که درباره خاطراتش سوال کردیم، مشغول مسابقه بود. او تلخ‌ترین خاطره اش را به سختی به یاد می‌آورد و به شوخی می‌گوید: فکر کنم خاطرات تلخم زیاد بوده و نمی‌توانم تلخ‌ترین را به یاد آورم.

تلخ ترین خاطره‌اش اما خط خوردنش از تیم ملی است. او در سال 85 از تیم ملی خط می‌خورد و سال 86 دوباره باز‌می‌گردد. این وقفه یک ساله او را ناراحت و از کمان دورش می‌کند.

شیرین ترین خاطره‌اش بعد از این تلخی است: سال 86 مدال طلای مسابقات ریکرو جایزه بزرگ آسیا را به دست آوردم. آن موقع یک سال بود که دست به کمان نزده بودم و سال قبلش هم کامپوند کار کرده بودم. یعنی 2 سال بود که ریکرو کار نکرده بودم و اصلا فکر نمی‌کردم برنده‌شوم.

او رقبای سرسختی از هند داشته و فکر نمی‌کرده اول شود.

اما کارش را با اعتماد به نفس ادامه داده: در رده بندی اولیه در مقام هفتم بودم اما یکی یکی بالا آمدم و اول شدم. شیرین‌ترین پیروزی‌ام همین مدال طلا بود.