مشکل مترو ؛ این درد مشترک!

با اشاره به قانون مصوب سال 1385 مجلس که انجام ساخت و ساز، بهره‌برداری، اداره متروها و هرگونه حمل و نقل ریلی (و نه میلی) را به عهده شهردار‌ها گذاشته است؛ مشکل متروی تهران را پول عنوان کرده است و نه مدیریت. علم مدیریت وقتی که پول همراهش نباشد، در عمل چنان نباشد که لازم است باشد.

بیت مالی:

مرا به تجربه معلوم شد در آخر حال
که قدر مرد به علم است و قدر علم به مال

پسربچه یکی از آشنایان ما که سال پنجم دبستان است؛ وقتی دیروز تصادفا تیتر یکی از صفحات داخلی روزنامه خودمان را دیده بود که بر پیشانی آن درشت نوشته شده: «مشکل مترو پول است، نه مدیریت»؛ دوان دوان نزد پدرش رفته بود که: «بابا... بابا....! متروی تهران هم مشکل شما را دارد.....! نکنه می‌خواد از شهرداری جدا بشه؟....! آخه شما دیشب داشتید به مامان اینا می‌گفتین که مشکل پولی دارین وگرنه بلدید خونه رو اداره کنید.»

آشنای ما پسربچه‌اش را بغل کرده و بوسیده بود و ضمن ابراز احساسات پدرانه و دلسوزانه به وی گفته بود: «نه پسرم؛ نترس! من با مامانت شوخی کردم اگه گفتم که پس بیا از هم جدا شیم. ما جدا نشدنی هستیم، چون روابطمون عاطفیه نه سیاسی.... حالا از بغلم بیا پایین که کمرم درد کرد. پدرم دراومد!»

پسربچه آشنای ما که کمی با حرف‌های معقول پدرش کنجکاوتر شده بود؛ از پدرش پرسیده بود که «راستی بابا جون، سیاست چیه؟....» و پدرش لبخندی فتوژنیک زده بود که: «برو دنبال درس و مشقت پدر...! سیاست بچه‌بازی نیست. من گیج شدم، تو که جای خود داری! به عوض این حرف‌ها درست رو خوب بخون که مهندس بشی، رئیس مترو بشی. از همین الانم پولاتو پس‌انداز کن که اگه دولت نداشت پول بهت بده، معطل نشی! دور سیاست هم خط بکش با خط کش»!

رضا رفیع