بی‌نظمی در برنامه‌ها

مادران گله کردند که 60 دقیقه اختلاف ساعت خود و فرزندانشان را چه کنند، اما نه شورای عالی ترافیک حاضر بود قدمی عقب‌نشینی کند و نه وزارت آموزش و پرورش قدمی برای حل مشکل برداشت. شاید تنها رئیس آموزش و پرورش شهر تهران بود که جسته گریخته بدون این که رسانه‌ها را خبر کند، نامه احتیاط‌آمیزی به تشکیلات حوزه ترافیک می‌نویسد و می‌خواهد که ساعت شروع کار ادارات جایگزین زمان ساعت کار مدارس شود تا شاید از بار دغدغه والدین بکاهد.

اما ستاد و شورای ترافیک زیر بار نرفت، در حالی که 2 روز مانده به اجرای طرح، نه از ابلاغیه آموزش و پرورش خبری بود و نه والدین تکلیفشان با سرویس‌های ایاب و ذهاب مدارس روشن.

تا این که بعد از ساعت اداری دیروز هیات دولت بدون این که علت این تعویق را اعلام کند، اجرای تغییر ساعت را معلق خواند؛ آیا بهتر نیست پیش از این که خبر اجرای طرحی به گوش مردم برسد و برنامه ‌های زندگی‌شان را تحت تاثیر قرار دهد، مطالعات کارشناسی صورت بگیرد نه‌این‌که بدون مطالعه طرحی رسانه‌ای شود، مجریان بر آن پا فشاری کنند، تا در زمان شمارش معکوس اجرای طرح، خبر توقف آن مردم را شاد کند؟ اما در پس این شادی، انرژی و هزینه‌ای است که در این راه هدر رفته و نشانه‌ای جز بی‌نظمی در برنامه‌ها و بی‌تدبیری در تدوین طرح‌ها با خود ندارد.