دل، آهو شده است

هزار جور قفس جمعه غروب، خلوت سرد اتاقها معجون یکنواختی اتفاقها سر رفته است، حوصلهای که نداشتی مثل ظروف خالی روی اجاقها چیزی درون مغزت هی ضربه میزند با تیکتاک ساعت، مثل چماقهااز خانه میروی که هوایی عوض کنی خیلی گرفته است هوای اتاقها در کوچههای بیسروته پرسه میزنی بیهیچ سهم سادهای از اشتیاقهابین هزار جور قفس، گیر کردهایمثل پرندهای وسط باتلاقهاوقتی به وضع دور و برت فکر میکنی شاید حسودیات بشود به کلاغها ... چاه عریضه در نامهای که باز برایت نوشتهاماز سیر تا پیاز برایت نوشتهام دلتنگیام بهانه این عاشقانههاست من از سر نیاز برایت نوشتهام این نامه هم دوباره پر از نقطهچین شده است چون با زبان راز برایت نوشتهام رفتم سرقرار، دوباره نیامدیاین را به اعتراض برایت نوشتهام شب مدتی است روی تن شهر مانده است از این شب دراز برایت نوشتهام میسوزم از درون و کسی بو نمیبرد چون گفتهای بساز برایت نوشتهام نامه به (السلام علیکم) رسیده است از اول نماز برایت نوشتهام *** از چاله در میآید و در چاه میرود این نامهای که باز برایت نوشتهام... سعید حیدری برف و بنفشه مرا به کجا میبرند؟!عقربههادر سالهای برف و بنفشهاینجا انتهای 20 سال است20 خیابان خاطره20 کوچه تلخ و شیرین *** مرا ببخشید!تمام لحظههای از دست رفته آرزو کعبه عطر اهورایی نه! نگو شاعر تو خسته و ترسو شده است!چه کنم پیش تو دست دل من رو شده است!خانه خال تو آباد! لبت خندان باد!باعث کفر من مسلم هندو شده است!«من و انکار شراب، این چه حکایت باشدپیر ما هر چه کند...» با مدد هو شده استچه بگویم که نگفته است کسی چون حافظ؟وصف تو در غزل سعدی و خواجو شده است!من و وصف تو و این حال و هوای پر عشق؟شعر میخواهی ازین مرد که جادو شده است؟لاکپشتی شدم آرام که در ذهن و دلمغزل انگار کن این بار، پرستو شده است... مثل باد از نفس گرم تو جا میمانمغزلم خواب و خودم خاک... دل آهو شده استدست بسته شدم از جاذبه محض نگاهتا بجنبم به خودم قافیه، گیسو شده استقافیه، محض مراعات نظیر چشمتقافیه، مست غزلخوانی ابرو شده استقافیه ریخته روی تن تو... آه! ببخش!چشم این شاعر سودا زده، کم سو شده است!!شعر میخواهی ازین گیج پر از واژه چرا؟دست او نیست که اینگونه غزلگو شده است!!باغ آرامشتان برکه غوغای من استاردک زشت به اعجاز شما، قو شده است!پشت در مانده کسی تا که بگویند... درآ!من ماتی است که دیگر همهاش او شده است *** صبح میآید و من، مات غزل مانده که باز...پر از آن عطر اهورایی شب بو شده است امیر مرزبان 8 شنبه ساعت به خواب رفته، قرارت نمیرسدپاییز میدود به بهارت نمیرسدهر چه گل است، من به تو تقدیم میکنمیک شاخه هم به خواستگارت نمیرسدانگار در نشانی تو دست میبرنداز نامهها یکی به دیارت نمیرسدحتی برای خاطر چشمان کور منتصویرهای تیره و تارت نمیرسدهر 8 شنبه را تو به من فکر میکنیپاهای من به روز شمارت نمیرسد«لیلا دوباره قسمت ابن السلام شد*»آقا! دلت خوش است، نگارت نمیرسدحتی اگر اصالت کاشانیات دهندقدری گلاب هم به مزارت نمیرسدتا ارتفاع موی تو قدم بلند نیستلبهای من به سرخ انارت نمیرسدزاینده رود با پل خواجو برای تواین میهمان به میز ناهارت نمیرسدچون بچهها به شوق تو پر در میآورمپرواز من ولی به قطارت نمیرسد!حالا که دیر آمدهای، زود میرویآهوی من به فصل شکارت نمیرسداین بیت آخر است، سلامت رسیدهامیعنی سرم به حلقه دارت ...نه!میرسد!* لیلا دوباره قسمت ابنالسلام شدعشق بزرگم آه چه آسان حرام شد «زندهیاد حسین منزوی» امضای غزل خستهام، این دل تنهای مرا خاک کنیدوقت آن است که رویای مرا خاک کنیدنامم از دفتر عشاق جهان خط خوردهآه! این خورده الفبای مرا خاک کنیدباز هم جادهها منتظرم میمانندباز هم رو به سفر پای مرا خاک کنیدآه ای آینهها! آه مرا پس بدهیدبعدهم شوق تماشای مرا خاک کنیددر سمرقند نگاهش که جدا ماندم از آن تا ابد میل بخارای مرا خاک کنیددفترم را بفرستید به دریا برسدآخر هر غزل امضای مرا خاک کنیدمن که مردم مثلا، گریه برایم کافیستدیر وقت است، غزلهای مرا خاک کنید شمسالدین بختکی مهر زهرا کوچه را درد گرفتپیرهن خاکی شدتکیه زد مرد بزرگپشت آن دیوار سرخ *** حرمت زمین شکسته بودذره ذرههای نورروی دستها میرفتچاه، بیتاب، هنوزمهر «زهرا» میخواستآسمان هم قطرهقطرهپاسخش را میریخت *** کودکان بیقرار!بی صدا. بی صداتکه خورشید آرام میرود در دل خاک فاطمه خداکرمی