ویلی ‌برانت استعفا داد

کارل هربرت فرام که بعدها نام ویلی برانت را برگزید در سال 1913 در شهر لوبک متولد شد.او در اوان جوانی به سازمان جوانان سوسیالیست پیوست.

او در سال 1930 میلادی عضو حزب سوسیال دموکرات آلمان شد.پس از روی کار آمدن حزب نازی او تحت تعقیب گشتاپو قرار گرفت و در سال 1933 به نروژ گریخت و در این کشور نام خود را به ویلی برانت تغییر داد.

در سال 1945 ، ویلی برانت به عنوان خبرنگار روزنامه های نروژی برای پیگیری اخبار دادگاه نورنبرگ به آلمان بازگشت.

در سال 1947 او دوباره تابعیت آلمان را کسب کرد و بار دیگر عضو حزب سوسیال دموکرات شد.

ویلی برانت از سال 1949 تا 1957 نماینده بخش غربی برلین در مجلس بوندستاگ بود. در سال 1957 به عنوان شهردار برلین غربی انتخاب شد.

او در سال 1964 به مقام دبیرکلی حزب سوسیال دموکرات منصوب گردید.

دو سال بعد هنگام صدراعظمی کورت گیزینگر در دولت موسوم به «ائتلاف بزرگ» به مقام معاون صدراعظم و وزیر خارجه منصوب شد و از همان زمان نخستین تلاش های خود را برای سیاست نگاه به شرق آغاز نمود.

ویلی برانت در اکتبر سال 1969 میلادی به عنوان صدراعظم آلمان غربی انتخاب گردید و دست به اصلاحات بزرگ داخلی زد و سیاست خود را برای تنش زدایی با کشورهای اروپای شرقی پیگیری کرد.

او در سال 1970 پیمان هایی را با اتحاد شوروی و لهستان براساس احترام به مرزهای موجود و عدم توسل به زور امضا کرد و به این ترتیب روابط سیاسی میان آلمان غربی و شوروی و لهستان برقرار شد.

ویلی برانت در سال 1971 برنده جایزه صلح نوبل شد. با این حال سیاست تنش زدایی ویلی برانت با مخالفت های داخلی روبه رو شد و برانت اکثریت پارلمانی خود را در بوندستاگ ( پارلمان آلمان غربی‌) از دست داد.

اما او توانست در انتخابات زودهنگام سال 1972 پیروز شده و بار دیگر صدراعظم آلمان غربی شود.

در دومین دوره صدراعظمی ویلی برانت پیمان هایی را با جمهوری دموکراتیک آلمان ( آلمان شرقی ) در سال 1972 و چکسلواکی در سال 1973 امضا کرد.

سپس آلمان غربی با برقراری روابط سیاسی با بلغارستان و مجارستان در این کشورها سفارتخانه های خود را گشود.

اما دستگیری گونترگیوم ، یک جاسوس آلمان شرقی که در دفتر شخصی ویلی برانت کار می کرد ، موجب یک رسوایی بزرگ شد. حتی خود ویلی برانت را متهم کردند که جاسوس آلمان شرقی است.

سازمان جاسوسی ک.گ.ب شوروی و سازمان جاسوسی آلمان شرقی ، استاسی ، به این شایعات دامن زدند و این امر به سود رقبای سیاسی ویلی برانت تمام شد.

به این ترتیب در روز 7 ماه مه 1974 میلادی ویلی برانت ، صدراعظم جمهوری فدرال آلمان ( آلمان غربی‌) ناگزیر شد  از مقام خود استعفا دهد.

ویلی برانت در سال 1976 به سمت دبیرکل سازمان بین المللی سوسیالیسم انتخاب شد و در این مقام تلاش کرد روابط جدیدی میان کشورهای صنعتی و کشورهای در حال توسعه بر مبنای اصول تازه ای را ایجاد کند که به تاسیس کمیسیون شمال - جنوب منجر گردید.

از سال 1989 میلادی او یکی از طرفداران فعال اتحاد مجدد دو آلمان بود. ویلی برانت در سال 1992 میلادی درگذشت.

بهرام افتخاری