خنده جام

تخریب با بولدو«زر» طنز؟

رضا رفیع: در اطراف ما چه چیزها که نمی‌گذرد و ما غافل....! سرمان را در لاک خودمان فرو بردیم و بی‌خبر از حوالی و اطراف. بس که توی گوش ما زدند این حرف را که: «عالم بی‌خبری، طرفه حیاتی بوده است»، باورمان شد که بی‌خبری چیز خوبی بوده است. نگو که سرمان را به هوای ژل، شیره مالیدند. یکی از روزنامه‌های کشور عزیزمان ایران، طی مطلبی از وجود مشکوک و مخوف تعداد 190 نفر از طنزپردازان کشور خبر داده بود که اقدام به تشکیل گروهی برای راه‌اندازی جنگ روانی علیه دولت کرده‌اند و قصد دارند با طراحی سه میلیون پیامک و بلوتوث، به اهداف شوم و مخرب خود دست یازند. خبر تکمیلی این‌که ظاهرا حقوق این طنزپردازان معلوم الحال نیز چیزی حدود 800 هزار تومان می‌باشد که رقم بدی نمی‌باشد.

کد خبر: ۲۴۷۴۵۹

در حاشیه خبر: از آنجا که بعید می‌دانیم یک روزنامه وزین رسمی کشور، الکی و کتره‌ای اقدام به چاپ خبری به شرح و بسط فوق کند؛ فلذا در راستای این خبر اسطقس‌دار که مو لای درز آن نمی‌رود، نکاتی چند را خدمت باسعادتتان عارض می‌شویم:

1- محکومیت طنز مخرب: رویکرد طنز اصیل و واقعی، به سمت اصلاح و سازندگی است. وجه لازم طنز، انتقاد است، نه انتقام. فلذا آنچه به قصد تخریب و تهمت و افترا و انفجار و ترور شخصیت نوشته و گفته شود، به ضرس قاطع طنز نیست، بلکه فی نفسه هجو کامل است. در هجو است که توقع تخریب می‌رود. به قول سوزنی غیردوزنده: در هجا، گویی دشنام مده، پس چه دهم؟ / مرغ بریان دهم و بره و حلوا و حریر؟....»با این حال، امان از رفیق ناباب و حقوق خوب!

2- زیادی طنزپردازان: وقتی فقط در یک گروه پایتخت‌نشین در حدود 190 طنزپرداز قلم به مزد مخفی و موجود باشد؛ آن وقت شما حساب کنید ببینید که در کل کشور، ما چقدر طنزپرداز غیر قابل شمارش داریم . ما همچین خیال می‌کردیم که اکثرهم فوت کردند. البته شاید هم عده‌ای از آن دیار پیامک می‌فرستند. این سریال «پیامک از دیار باقی» را که نوروز پارسال الکی نساختند. مرگ یک طنزپرداز هم با سایر آدمیزادها فرق می‌کند. به هر حال، امیدواریم بتوانیم یک ترتیبی بدهیم که انبوه طنزپردازان زنده مورد نظر را یک جایی دور هم جمع کنیم تا اولا حسابی راهنمایی و ارشادشان کنیم و در ثانی، وقتی خوب به راه راست هدایت شدند، به کمک همدیگر یک هفشده نشریه طنز در بیاوریم که در حال حاضر جایش خالی است و به جایش خالی بندی می‌کنند.

3- جلوگیری کردن: باید جلوی کار سازندگان پیامک‌ها و بلوتوث‌های تخریب‌کننده را در نطفه گرفت و گرنه آبروی طنز سالم را می‌برند. انتخابات تمام می‌شود اما روسیاهی‌اش برای اهل زغال باقی می‌ماند. الحمدلله نوید کنترل سایت‌ها و وبلاگ‌ها و پیامک‌های مخرب هم پیش از این داده شد و می‌شود جلوی این جریان ناصواب را گرفت. فقط کنترل بلوتوث‌ها یک مقداری مشکل است که کاری ندارد. کافی است عواملی نامحسوس در اماکنی محسوس و مملو از جمعیت همانند محیط زیرزمینی مترو حضور گرم داشته باشند و به محض آن که احساس کردند انگشت کسی به طرز مشکوکی دارد دکمه‌های موبایل را فشار می‌دهد؛ و هر از گاه، بعد از هر فشاری هم نگاهی زیر چشمی به تشکیلات مترو و جمعیت اطراف می‌اندازد، سریع‌السیر مچ او را در همان حال ارتکاب جرم بگیرند و بلوتوث او را از بیخ خنثی کنند.