هیچ منافعی در ووشو ندارم

چه اقداماتی برای توسعه ووشو در سطح کشور انجام داده‌اید؟

مهم‌ترین نکته‌ای که برای توسعه هر رشته‌ای باید مورد توجه قرار گیرد تجهیزات استاندارد مربوط به آن رشته است. با توجه به این که در سطح کشور فاقد تشک استاندارد تالو (تالو فیلد) بودیم تعداد 5 تخته تالو فیلد را از چین خریداری کرده و با توجه به فاکتورهایی نظیر توانایی‌های استان‌های مختلف و همچنین ابعاد جغرافیایی در اختیار استان‌های تهران، مشهد، اهواز، زنجان و آذربایجان شرقی قرار گرفت. علاوه بر این در زنجان، شیراز و اصفهان سکوی سانشو ساخته شد و سکوی سانشوی تبریز نیز تکمیل شد. در مجموع با توجه به اقدامات صورت گرفته و نظر به جوان بودن فدراسیون، امکانات مهیا شده هر چند قابل قبول است؛ اما مطلوب ما نیست. چراکه تعداد ورزشکار سازمان یافته فدراسیون در سراسر کشور 30 هزار و 500 نفر است که برای رشد و توسعه این رشته باید این تعداد را افزایش چشمگیری دهیم. یادآوری این نکته ضروری است که این تعداد ورزشکار نسبت به سال 85 رشد 25 درصدی را نشان می‌دهد و در صورت برطرف شدن بعضی موانع که در اینجا ضرورتی برای بیان آنها نمی‌بینیم، به اهداف کمی خود دست خواهیم یافت.

با وجود تاسیس فدراسیون مستقل، چرا ووشو در بازی‌های آسیایی 2006 دوحه انتظارات را برآورده نکرد؟

در این رابطه ذکر مقدمه‌ای را ضروری می‌دانم. از آنجا که ووشو جزو بازی‌های المپیک نیست، بازی‌های آسیایی اوج تبلور این رشته محسوب می‌شود که علاوه بر همه حریفان، در داخل کشورمان نیز مردم و رسانه‌ها توجه ویژه‌ای به آن دارند. در بازی‌های آسیایی 2002 بوسان که ووشوی ایران برای اولین بار در این مسابقات شرکت کرد موفق به کسب یک مدال طلا شد، این در حالی بود که رشته‌هایی نظیر کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو نیز تنها یک مدال طلا کسب کردند. مدال طلای ووشو بیانگر قابلیت‌های ووشوکاران کشورمان بود و بر این اساس پس از بوسان تاسیس فدراسیون ووشو و منفک شدن آن از فدراسیون ورزش‌های رزمی در دستور کار قرار گرفت و در سال 83 این مهم عملی شد. یکی از اهداف این اقدام درخشش ووشو در دوحه 2006 بود که متاسفانه این نکته عملی نشد و ووشو در دوحه ضعیف ظاهر شد و در نتیجه تغییر و تحولاتی در سطح مدیریت فدراسیون صورت گرفت. پس از بررسی‌های به عمل آمده به این نتیجه رسیدیم که یکی از دلایل ناکامی ووشو در دوحه نبود تجربه بین‌المللی ووشکاران بود، به طوری که از 5 نفر اعزامی به این مسابقات فقط یک نفر تجربه مسابقات رسمی بین‌المللی را داشت. از طرفی، مسابقات در اوزان 52 تا 80 کیلوگرم برگزار می‌شد و برای ما که به صورت سنتی در سنگین وزن مدال‌آور هستیم، این مساله ایجاد مشکل کرد.

برای فائق آمدن بر این مشکلات در بازی‌های آسیایی 2010 گوانگ جو چه برنامه‌هایی را پیگیری کرده‌اید؟

برای مرتفع کردن مشکلات سبک وزن چند اقدام انجام دادیم، ازجمله این‌که در مسابقات جهانی 2007 پکن، قهرمانی آسیای 2008 و قهرمانی جهان 2009 نیمی از نفرات تیم ملی را با سبک وزن‌ها بستیم و از طرفی دیگر، در پیکارهای لیگ نیز نگاه ویژه‌ای به اوزان سبک داشتیم. به طوری که مسابقات در اوزان 52، 60،66 و 70 کیلوگرم برگزار شد تا خلا‡ این اوزان در تیم ملی از بین برود. به لحاظ بین‌المللی هم چون من عضو هیات‌رئیسه فدراسیون آسیایی و فدراسیون جهانی هستم با انجام رایزنی‌های لازم و مستمر، هیات‌رئیسه فدراسیون آسیایی را متقاعد کردم که در گوانگ‌جو وزن 52 کیلوگرم حذف و وزن 75 کیلوگرم به پیکارهای سانشو اضافه شود. این یک افزایش شانس مدالی برای کشورمان محسوب می‌شود. در بخش تالو نیز که پیکارهای بانوان تنها در این بخش برگزار می‌شد، با پیشنهاد ایران پیکارهای سانشو بانوان در اوزان 52 و 60 کیلوگرم گنجانده شد تا شانس مدالی‌مان دوچندان شود. بنابراین هم به لحاظ فنی و هم به لحاظ بین‌المللی با استفاده از لابی در جهت ارتقای جایگاه ایران در بازی‌های آسیایی گام برداشته‌ایم.

در زمینه پشتوانه‌سازی و جوانگرایی در تیم ملی چه برنامه‌ای را مورد توجه قرار داده‌اید؟

از آنجا که میانگین سنی تیم ملی بالا بود و نفرات شاخص به مرز بازنشستگی رسیده بودند برنامه جوانگرایی را در دستور کار خود قرار دادیم و امروز میانگین سنی تیم ملی به حدود 20 سال رسیده. نفرات جوانی که در عین جوان بودن افتخارات ارزشمندی در کارنامه خود دارند و در کنار باتجربه‌های تیم، امروز تیمی قدرتمند را تشکیل داده‌اند. برای اثبات موفق بودن جوانگرایی در ووشو کافی است به مسابقات جهانی جوانان سال گذشته نگاهی بیندازید.

ووشو ازجمله فدراسیون‌هایی بود که از اختلافات درونی و مسائل حاشیه‌ای آن کم‌ضرر نکرد، برای غلبه بر این مشکل چه سیاستی را در پیش گرفتید؟

دایره ووشو کشور را بزرگ کردیم، به این معنا که فضا را برای فعالیت سلیقه‌های مختلف در چارچوب مشخص فدراسیون فراهم آوردیم تا با بهره‌گیری از همه توانمندی‌های ووشوی کشور پیش برویم. در واقع امروز جامعه ووشو می‌داند که فضا برای کارکردن در این رشته فراهم است و خبری از مسائل حاشیه‌ای سابق وجود ندارد و صمیمیت حرف اول را می‌زند.

خود من هیچ منافعی در ووشو ندارم و تمایل خاصی به هیچ سبکی ندارم در نتیجه با اجرای عدالت کامل یک جو صمیمی را در ووشو ایجاد کرده و امروز فدراسیون از 90 درصد پتانسیل ووشو بهره می‌برد. هرچند هنوز هم انتقادهایی مطرح است، اما انتقاد طبیعی است و ما از آنها استفاده می‌کنیم. مهم این است که روند اداره فدراسیون سلیقه‌ای نبوده و همراه با عقلانیت است.در یک کلام رمز موفقیت ما قاطعیت در کنار مشورت است.

شاخص‌ترین نفر تیم ملی ووشو ایران حسین اوجاقی است، باتوجه به بالا رفتن سن او آیا باز هم شاهد حضورش در تیم ملی خواهیم بود؟

اوجاقی یک ذخیره فنی تمام نشدنی برای ووشوی ایران است، ما برای مسابقات جهانی امسال و همچنین بازی‌های آسیایی گوانگ جو در وزن 75 کیلوگرم روی او حساب کرده‌ایم. البته باید در مسابقات انتخابی شرکت کند و در صورت برتری بر حریفان داخلی می‌تواند صاحب پیراهن تیم ملی شود. تجربه و نگاه حرفه‌ای او بی‌نظیر است، اما همان طور که گفتم انتخاب او قطعی نیست و ما در این وزن، 3 مدعی پرقدرت دیگر داریم که آنها هم می‌توانند مدال کسب کنند و گذرگاه ورود آنان به تیم ملی مسابقه انتخابی است.

شاهد حضور آزمایشی ووشو در بازی‌های المپیک پکن بودیم، به نظر شما ووشو سرانجام رسما جزو رشته‌های المپیکی خواهد شد؟

فدراسیون جهانی ووشو در سال 1990 تاسیس شده و هم اکنون 123 عضو دارد. نکته امیدوارکننده برای المپیکی شدن این رشته این است که چینی‌ها با تمام قدرت در حال رایزنی برای محقق شدن این مهم هستند. حتی در مراسم توزیع مدال‌های پکن نیز شاهد حضور ژاک روگ رئیس کمیته بین‌المللی المپیک بودیم تا برای وی نیز ذهنیت لازم ایجاد شود. کاراته 16 سال است که این موضوع را پیگیری می‌کند و هنوز به نتیجه‌ای نرسیده است. با توجه به این‌که تعداد رشته‌های المپیک 2012 نیز در سال 2005 بسته شده است در نتیجه در لندن نیز هیچ رشته‌ای اضافه یا کم نخواهد شد. بارقه‌های امیدی برای المپیکی شدن ووشو در سال 2016 دیده می‌شود، از جمله رئیس فدراسیون جهانی و آسیایی ووشو هم اکنون نایب رئیس کمیته بین‌المللی المپیک است، ووشو در 5 قاره جهان مسابقات قاره‌ای دارد و بسیار امیدواریم که در اکتبر امسال که در دانمارک برای رشته‌های المپیک 2016 تصمیم‌گیری می‌شود ووشو به آرزوی خود دست یابد. البته امیدواریم این مهم با حذف رشته مدال‌آور ما یعنی کشتی اتفاق نیفتد.

دلیل استفاده گسترده از مربیان چینی در تیم‌های ملی چیست؟

ما به لحاظ دانش مربیگری روز ووشو در مضیقه هستیم، در نتیجه ناچاریم از مربیان چینی که حرف اول جهان ووشو را می‌زنند، استفاده کنیم. البته از این نکته غافل نیستیم که در کنار مربیان چینی سطح مربیان ایرانی را ارتقا دهیم. بنابراین مربیان ایرانی هم در کنار این مربیان در تیم ملی مشغول فعالیت هستند و تا زمانی که به لحاظ مربی ایرانی به نقطه مطلوب خود نرسیم، همچنان از مربیان چینی استفاده خواهیم کرد. چرا که این شیوه جواب داده است و ما به افتخارات زیادی در سال‌های اخیر دست یافته‌ایم، از جمله در تیم ملی بانوان نقطه اوج این موضوع را مشاهده می‌کنیم که بانوان ما در این رشته برای اولین بار در طول تاریخ ورزش بانوان صاحب مدال طلای جهان شدند.

امسال چه مسابقات مهمی را پیش‌روی دارید؟

بازی‌های آسیایی ورزش‌های رزمی در تایلند، مسابقات قهرمانی نوجوانان و جوانان آسیا  13 تا 20 خرداد در ماکائو، مسابقات المپیک رشته‌های غیرالمپیکی جهان در تایوان و مسابقات جهانی بزرگسالان در کانادا و بازی‌های سالنی آسیا که امیدواریم از آنها رو سفید خارج شویم.

برای شرکت در نخستین رویداد پیش روی چه برنامه‌ای دارید؟

چون یکی از نقاط هدف ما بازی‌های آسیایی گوانگ جو است، تلاش داریم در جشنواره رشته‌های رزمی در تایلند از نفرات جوان استفاده کنیم.

برای حضور در این مسابقات در بخش سانشو 2 نفر (آقا) و 2 نفر ( بانو) و در بخش دوئیلینگ 3 نفر را به این مسابقات اعزام می‌کنیم و در مجموع شانس کسب 5 مدال رنگارنگ داریم.

امید توفیقی