خسرو زورکی نمی‌خنداند

مدتی است که از بازی در سریال‌های طنز فاصله گرفته‌اید. دلیل خاصی دارد؟

بله.‌ چون اکثر فیلمنامه‌هایی که به اسم طنز به دستم رسیده‌‌اند به هیچ عنوان قابل کار کردن و پرداختن نبودند و از این بابت سعی کردم آنها را نپذیرم. اگر متنی اجازه کار برای بازیگر نداشته باشد بازیگر هر چقدر هم که تلاش کند نمی‌‌تواند آن نقش را موفق دربیاورد و این مساله کم‌کم باعث می‌شود که مخاطب آن بازیگر را پس بزند. بنابراین ترجیح دادم کمتر در کارهای طنز ضعیف ظاهر شوم.

پس با این حساب به فیلمنامه بیش از هر چیز دیگری برای انتخاب یک کار اهمیت می‌دهید؟

بله،‌ بسیار برایم اهمیت دارد. چرا که فیلمنامه خوب می‌تواند موفقیت یک کار را تضمین کند و قطعا روی دیده شدن کار اثر می‌گذارد.

برویم سراغ مجموعه ماه عسل. چه شد که در این کار بازی کردید؟

از سال‌ها قبل شاهد احمد‌لو (کارگردان)‌ را می‌شناختم و پیش‌تر به عنوان بازیگر در کنار هم کار کرده بودیم. بنابراین وقتی بازی در این مجموعه به من پیشنهاد شد با توجه به شناخت قبلی‌ای که از او داشتم پذیرفتم. در کل می‌توانم بگویم در مورد گروه این سریال شناخت کافی داشتم. برای همین هم راحت بازی در این سریال را پذیرفتم.

از شخصیت خسرو بیشتر برایمان بگویید.

وقتی فیلمنامه را خواندم از شخصیت خسرو خوشم آمد. شاهد احمدلو هم اصرار داشت که نقش خسرو را بازی کنم. من هم با توجه به فضای کار و زمانی که برای بازی در این سریال داشتم نقش خسرو را انتخاب کردم.

خسرو را چطور دیدید؟

خسرو شخصیتی بود که تکلیفش مشخص‌تر از بقیه بود و مهم‌ترین خصیصه آن این بود که سعی نمی‌کرد به زور مخاطب را بخنداند. در واقع خسرو شخصیتی ملموس و قابل باور داشت.

خیلی هم راحت آن را بازی کردید؟

بله، چون پیچیدگی خاصی در او وجود نداشت و او را همان‌طور که بود باور کردم و در قالب آن قرار گرفتم. برای همین هم دیده شد.

آشنایی با شاهد احمدلو در حین کار به دردتان خورد یا فضا کاملا جدی بود؟

خیر. شاهد بسیار خوب با عوامل ارتباط برقرار می‌کرد و دست بازیگران را باز گذاشته بود. ضمن این که او به دکوپاژ هم بسیار اهمیت می‌داد. به هر حال می‌‌توانم بگویم شاهد احمدلو نه تنها ژست کارگردانی ندارد بلکه جوان با استعدادی است و رفته‌رفته پخته‌‌تر هم خواهد شد.

سریال ماه عسل، خواه ناخواه، جزو مجموعه‌های مناسبتی قرار می‌گیرد. به عنوان یک بازیگر تا چه حد با ساخت و تولید آثار مناسبتی موافق هستید؟ ضمنا به نظر شما آیا مخاطبان تلویزیون هم در طی این سال‌ها به دیدن این کارها عادت کرده‌اند؟

بله. ببینید ما در طی سال مناسبت‌های مختلفی داریم. اما برنامه‌های عید از نظر من اهمیت بیشتری دارند. یادم است وقتی بچه بودم هفته‌های آخر اسفند را به عشق دیدن برنامه‌های عید تمام می‌کردیم.

خیلی خوب است که ما بتوانیم با ارائه برنامه‌های شاد و خاص نوروزی مردم را شادتر کنیم و ایام مفرح‌تری را برایشان ایجاد کنیم. بنابراین حداقل من ترجیح می‌دهم که در کارهای مناسبتی نوروز فعالیت کنم و ساخت سریال‌های مناسبتی را اتفاق خوب و درستی می‌دانم.

فکر نمی‌کنید تعدد ساخت چنین آثاری لزوما از کیفیت کارها کم می‌کند؟

فکر می‌کنم نظارتی از طرف مدیران تلویزیون وجود دارد برای این که کارها دچار سطحی‌گری نشوند. البته به هر حال افت و خیزهایی وجود دارد که همه آنها هم به عوامل کار برنمی‌گردد و مسوولان دیگر هم در ضعیف بودن یک کار اثر دارند. به هر حال باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنیم که بتوانیم همگام با سلیقه و توقع مخاطب پیش برویم تا مخاطب هم ما را همراهی کند.

خودتان چقدر مخاطب کارهای نوروزی بودید؟

من سعی کردم تمام سریال‌‌ها را ببینم.

خب از نظر شما چطور بودند؟

من سریال مرد دو هزار چهره را پسندیدم. چون از سبک و سیاق تازه‌ای برخوردار بود و جذابیت لازم را داشت. کار سعید آقاخانی را هم تا حد زیادی دیدم و به نظرم قابلیت این را داشت که در فضای دیگری اجرا شود.

راستی چرا شما بازیگر همیشگی کارهای مرضیه برومند هستید؟

چون در تمام این سال‌ها توانسته‌ایم به یک زبان مشترک برسیم و کار کردن با ایشان برای من همیشه مثل یک کلاس درس است و از این بابت لذت می‌برم.

گویا در کار آخر ایشان هم به اسم همه فرزندان من حضور داشته‌اید؟

بله، اما ترجیح می‌دهم در زمان پخش این مجموعه در مورد آن صحبت کنم.

قصه‌های آن را خانم راضیه برومند نوشته‌اند، درست است؟

بله و این مژده را می‌دهم که مخاطبان هر بار از دیدن این مجموعه غافلگیر خواهند شد چراکه شخصیت‌پردازی‌ها در این کار بسیار متفاوت است و خانم راضیه برومند به خوبی از عهده نگارش این مجموعه برآمده‌اند.

فکر می‌کنید ماه عسل توانست مخاطبان خود را راضی کند؟

سوال سختی است. چون ما با 70 میلیون سلیقه مختلف روبه‌رو هستیم و راضی کردن این تعداد واقعا کار دشواری است، اما امیدوارم حداقل توانسته باشیم لحظات شادی را برای آنها ایجاد کرده باشیم.

در سال 87 اجرای تلویزیونی را هم تجربه کردید. آیا این اتفاق در سال جدید هم تکرار می‌شود؟

راستش در سال گذشته کمی در مورد قبول اجرای تلویزیونی تردید داشتم و اعتقاد داشتم که یک بازیگر زیاد نباید در قالب یک مجری ظاهر شود، اما چون برنامه «شب» قطعات نمایشی داشت و قرار بود خودمان هم آن آیتم‌ها را بازی کنیم، اجرای آن را پذیرفتم. به هر حال هنوز پیشنهادی برای اجرا ندارم و ترجیح می‌دهم اگر قرار است کاری هم در این زمینه انجام بدهم، مانند برنامه‌های قبل حالت نمایشی داشته باشد واجرای صرف نباشد.

آقای صدیق خودتان چه نوع طنزی را می‌پسندید. طنزی که صرفا کمیک باشد یا مخاطب را به خنده وادار کند؟

فکر می‌کنم همان دومی است. در واقع همان طنز موقعیت.

چرا؟

چون این نوع طنز براساس یک موقعیت جالب و خنده‌دار به وجود می‌آید نه براساس دیالوگ طنز که مخاطب را تنها بخنداند.

برنامه‌ای برای حضور بیشتر در سینما ندارید؟

چرا. اتفاقا چون در مدتی که کم‌کار بودم متوجه شدم که دارم به گونه‌ای فراموش می‌شوم یا دائم من را متهم می‌کردند که فقط برای خانم برومند بازی می‌کنم به همین علت سعی می‌کنم در سینما هم حضور داشته باشم، اما باز هم به شرط وجود فیلمنامه‌ای مناسب و خوب.

نشانی یا ماه عسل، کدام یک را بیشتر دوست دارید؟

هر کدام از این دو مجموعه تجربه‌ای را برای من به همراه داشتند و تلاشم را برای ارائه یک نقش مطلوب انجام دادم. بنابراین نمی‌توانم تنها یکی از آنها را نام ببرم.

ماه عسل... .

ماه بسیار شیرین و پرخاطره‌ای است.

محبوبه ریاستی