احیای مردان «N.B.A» درصحنه بسکتبال

سناریو عوض شد

در سال 2004 که آمریکا از مقام سوم بسکتبال المپیک فراتر نرفت، کوبی برایانت، لبرون جیمز، دوواین وید و کارملو آنتونی بیشتر نیمکت‌نشین بودند، اما 4 سال بعد از آن، سناریو و وضعیت عوض شده بود و آنها در ترکیب ثابت درخشیدند. آنتونی 7 ماه بعد از تصاحب طلای المپیک پکن در معیت یارانش، می‌گوید: «سال 2004 و پیش از آن مسابقات جهانی 2002، پایین‌ترین نقاط و درجات بسکتبال آمریکا در سال‌های معاصر بوده‌اند. به این دلیل است که معتقدم بازیابی جایگاه سابقمان در المپیک 2008، ارزش فراوانی دارد و یک واقعه ویژه است.»

بالاتر از فتح لیگ آمریکا

آن واقعه چنان خاص بود که برایانت، مرد برتر فصل گذشته N.B.A و ستاره 32 ساله لس‌آنجلس لیکرز می‌گوید، طلای المپیک مهم‌تر از 3 عنوان اولی و 2 مقام دومی وی و لیکرز در N.B.A در دهه جاری بوده است و ارزش بیشتری دارد.

«این برد نه فقط از پیروزی‌های قبلی ما بلکه احتمالا از هر توفیقی که در آینده هم کسب کنیم، مهم‌تر است. در دفعات بعدی نیز نمی‌توانیم به چنین درجه‌ای برسیم، مگر این که سه سال و نیم بعد در لندن نیز در این رشته قهرمان شویم.»

آمریکا در دیدار فینال پکن 107 - 118 بر اسپانیا چیره شد، اما فاصله 2 تیم بسیار کمتر از این بود و در بخش‌هایی از مسابقه یاران پائو و مارک گاسول به 2، 3 امتیازی آمریکا رسیده بودند و کم مانده بود پیش هم بیفتند. در آن روز خاص وید که ستاره میامی هیت است، 27 امتیاز اندوخت، برایانت به 20 امتیاز رسید و برای لبرون جیمز هم که مرد اول کلیولند کاوالیرز و آقای گل فصل گذشته N.B.A است، 14 امتیاز ثبت شد. جیمز که در سال 2007 مرد برتر سال «N.B.A» شناخته شد، می‌گوید: «این از بهترین تجربه‌های عمر من بود و همیشه آن را به یاد خواهم سپرد. کسب این موفقیت در درجه اول به این خاطر بود که قلب و روح خود را صرف این کار کردیم و تلاش زیادی را به کار گرفتیم. این که بعد از ناکامی پرسروصدا در مسابقات قبلی این طور به سکوی اول برگردیم، نشان از کارایی‌های ما دارد و دارای معانی زیادی است، من با کلیولند کاوالیرز به نایب قهرمانی N.B.A رسیده‌ام، اما اگر قهرمان هم می‌شدیم بعید بود که با این پیروزی (المپیکی)‌ برابری می‌کرد. هر چه باشد، این المپیک است.»

کمتر شدن فاصله‌ها

اما ستاره‌های N.B.A فقط منحصر به تیم آمریکا نمی‌شد و در تیم‌های متعدد دیگری هم در پکن، بازیگران شاغل در این لیگ رویت می‌شدند. اسپانیا قهرمان جهان 2006 که این بار به فینال رسید و در این مرحله هم عالی عمل کرد و آمریکا را بشدت آزار داد، از برادران گاسول (پائو و مارک)‌ سود می‌جست و آرژانتین، مانوجینوبیلی را داشت و چین از یائومینگ 29/2 متری که عضو هوستون راکتز است و یی‌جیان لیان که چندان از او کوتاه‌تر نیست، استفاده می‌کرد. موضوعی که باعث شده آمریکا به رغم ادامه بهره‌گیری از زبده‌های N.B.A، در المپیک‌ها و مسابقات جهانی با اوضاع دشوارتری مواجه شود، همین نکته (بیشتر شدن نماینده‌های سایر کشورها در این لیگ و کمتر شدن فاصله آنان با تیم آمریکا)‌ و نترسیدن آنها از این بازیکنان در اردوی آمریکا و ارتقای فنی چشمگیر تیم‌هایی مثل صربستان، آرژانتین، اسپانیا و همچنین ایتالیا، آلمان، روسیه و حتی استرالیاست. بواقع آن دوران که آمریکا بتواند همانند سال‌های 1992 و 96 با برتری بر رقبا و با حدود 50 امتیاز برتری بر آنها بازی‌هایش را فتح و قهرمانی المپیک‌ها را تصاحب کند، تمام شده است.

هفدهمین قهرمانی

در شروع مطلب گفتیم قهرمانی سال 2008 بوستون سلتیکز در چنین لیگی پایانی بر 22 سال صبر و خاتمه‌ای بر حسرت طولانی این تیم در این زمینه بود. باید یادآور شویم که این تیم معمولا سبزپوش با 17 فقره قهرمانی درN.B.A همچنان بالاتر از لس‌آنجلس لیکرز رکورددار قهرمانی در این مسابقات است.

در سری دیدارهای فینال لیگ که طبق معمول با سیستم «4 از 7» برگزار شد، بوستون با حساب 2 - 4 بر لس‌آنجلس لیکرز فایق آمد و برای اولین بار از زمان غروب نسل «لری برد» بوستون بر تارک لیگ ایستاد.

بوستون تجدید حیاتش را باید مدیون سیاست صحیحی بداند که در بازسازی خود به کار گرفت. این تیم تابستان 2007 برای اوجگیری دوباره کوین گارنت گلزن اول مینه‌سوتا، تیمبر وولوز و همچنین ری الن کهنه‌کار را خرید و آنها را کنار پال پی‌یرس قرارداد که در طول 9 سال گذشته، بهترین گلزن پیراهن سبزها شناخته شده بود.

برای گارنت 34 ساله هم بهتر از این نمی‌شد؛ زیرا به رغم زدن گل‌هایی غیرقابل شمارش طی 12 سال عضویت در مینه‌سوتا تیمبروولوز، هرگز طعم قهرمانی در لیگ را نچشیده بود اما به محض انتقال به سلتیکز کامیاب شد. اهمیت و ابعاد احیای عالی بوستون زمانی بیشتر جلوه می‌کند که در نظر بگیریم این تیم فقط یک فصل پیشتر دومین رکورد ضعیف کل لیگ را به‌جا گذاشته و در پایان مرحله اول حذف شده و دل هوادارانش را به درد آورده بود. پی‌یرس می‌گوید: «ناکامی‌هایی از این دست است که باعث می‌شود موفقیت‌های اخیر شیرین‌تر شود. رسیدن از قعر به صدر جدول در طول فقط یک فصل بیشتر به یک رویا می‌ماند و من این موضوع شیرین را همیشه در ذهنم خواهم داشت.»

برق طلا

فقط گارنت نبود که به حسرت 12 ساله مینه‌سوتایی خود پایان بخشید، زیرا پی‌یرس هم به مدت 9 سال فقط یک ماشین گلزنی بی‌بهره و بی‌مقام در بوستون محسوب می‌شد و ری‌الن هم 11 سال در لیگ چرخ‌زده بود، بدون‌این‌که برق طلا را ببیند.

پی‌یرس در پایان سری مسابقات فینال به عنوان بهترین بازیکن این مرحله معرفی شد، زیرا در 6 بازی بوستون با لیکرز به طور متوسط 8/ 21 امتیاز و 3 / 6 پاس گل را به ثبت رساند. در بازی ششم (و آخر)‌ بین دو تیم نیز بوستون 92 ‌131 برنده شد که دومین برد یکطرفه در تاریخ برگزاری فینال‌های لیگ است. مهم‌تر این‌که یاران گارنت در فصل جاری N.B.A هم که اواخر خرداد 1388 تمام می‌شود، حاکمیتی کم‌وبیش مشابه را به نمایش گذاشته‌‌اند.

منبع‌ :Newyork Times