همه چیز زیر سر ابرهاست

«همه آدم‌ها این‌جوری‌اند» با داستان «آسمان سیاه بشه» شروع می‌شود که نویسنده‌اش جرمی کین است. این داستان یکی از داستان‌های برگزیده جایزه ادبی یان سنت جیمز است که از سال 1984 در انگلیس برگزار می‌شود. بقیه داستان‌ها، یعنی داستان‌های «مردی با کت و شلوار مشکی»، «هلیم جان سخت»، «زندگی شهری»، «خرابکار» و «اینجا همه آدم‌ها این‌جوری‌اند» به ترتیب نوشته استیون کینگ، وانگ منگ، وی گوردن، هاجین و لوری مور هستند. اگرچه خود دقیقی در پیشگفتار مجموعه نوشته که انتخاب داستان‌های این مجموعه کار آسانی نبوده است، اما خواندن داستان‌ها کار ساده‌ای است، داستان‌های مجموعه آنقدر خوشخوان هستند که خیلی راحت می‌شود آنها را خواند، چه آخر شب که غوغای کار روزانه پایان می‌یابد، چه توی مترو یا تاکسی. ترجمه چنین مجموعه‌هایی جدا از این که لحظات خوبی را برای مخاطبان داستان رقم می‌زند، باعث می‌شود علاقه‌مندان به داستان‌نویسی با دنیای در حال تغییر داستان‌نویسی در جهان آشنا شوند.

از طرف دیگر، لازم نیست این جور مجموعه‌ها را مثل یک رمان یا مجموعه داستان به هم پیوسته خواند. هر داستان متعلق به یک نویسنده است و هر نویسنده هم دنیای خاص خودش را دارد و چه بهتر که در این‌گونه مواقع بین خواندن هر داستان وقفه‌ای انداخت و خوب آن را مزه‌مزه کرد و بعد رفت سراغ داستان دیگر.

«آغاز، پایان انگار هیچ‌کدام وجود ندارد، تمامی ماجرا مانند ابری است که فقط پایین می‌آید و یکپارچه باران است.» آخرین داستان مجموعه، با این جملات شروع می‌شود. جملاتی که خواسته و ناخواسته آدم را وسوسه می‌کند تا بقیه داستان را بخواند.