لطفا در این همایش شرکت نکنید

سال‌ها گذشت. شاعران یاد گرفتند که با منظور به ترکیه نروند یا اگر هم رفتند، بی‌منظور به مولانای ترک! کاری نداشته باشند. به عنوان مثال برای تفنن هم که شده خرید کنند و زیر لب شعرهای مولانای ایرانی را زمزمه کنند و به یاد داشته باشند که مولانا را اگر آنجا دفن کرده‌اند و می‌خواهند از این اتفاق هر سال کرور کرور پول گردشگر به جیب بزنند، دلیل نمی‌شود که ما نیز مثل آنها فکر کنیم.

چند سالی از این اتفاق گذشته است و همایش‌های مختلفی در کشور برگزار شد که در اکثر قریب به اتفاق این همایش‌های دولتی و گه‌گاه غیردولتی، همان شاعران قطار قونیه شرکت جستند تا مشت محکمی بر دهان یاوه‌گویانی بزنند که می‌گویند مولانا ترک است. دیگر اگر شاعران نمی‌خواستند، رسانه‌ها نمی‌گذاشتند که موضوع فراموش شود. اصلا گویی یک جنبش رسانه‌ای ایجاد شد تا همه بر ایرانی بودن این شاعر ایرانی صحه بگذارند.

تا این که چند روز گذشته خبری در رسانه‌ها دوباره منتشر شد که نشان می‌دهد در موضوع مولانا هنوز عده‌ای  با آن‌که شاعر هم نیستند  بنابه دلایل مختلف که هنوز معلوم نیست که باید روشن شود، تمایل دارند به قونیه سفر کنند.

می‌خواهند چندی دیگر در شهر خوی که چندوقتی است بنایی یافته‌اند که می‌گویند مقبره شمس تبریزی است، همایشی برگزار شود که نام آن را نیز گذاشته‌اند ایجاد پل دوستی بین خوی و قونیه.

از برگزاری این دست همایش‌ها که این روزها جزء لاینفک زندگی روزمره ما ایرانی‌ها شده است، بگذریم می‌رسیم به این موضوع که مسوولان محترم همایش می‌خواهند در اقدامی محیرالعقول از بیست و دومین نواده مولانا که یک خانم ترک است، دعوت کنند تا در مراسم حضور یابد.

از قدیم‌ها گفته‌اند که وای به روزی که بگندد نمک. نمک‌ها که بگندند دیگر چه می‌توان کرد، جز این که در کشوری که مولانا را ایرانی می‌دانند، برای یک همایش نواده‌اش را که یک ترک است، دعوت به سخنرانی کند. جالب‌تر آن است که در ترکیه هم هنوز بر سر اصلی بودن یا نبودن سرکار خانم نواده مولانا! شک است و ما می‌خواهیم مهر تایید بزنیم بر نواده بودنش و لابد مابقی قضایا.

باور کنید برای آن که به هویت ملی و فرهنگی یک کشور آسیب‌های جدی برسد، راه‌های مختلفی وجود دارد، یکی از این راه‌ها برگزاری همایش است؛ همایشی که برای دیگران برپا می‌کنیم تا پل بزنیم بین شهرمان و شهر دیگران تا شاید در انتها شمس را اهل خوی بدانیم و مولانا را ترک.

مهدی نورعلیشاهی