من بچه درسخوانی بودم

فوتبال را از کجا شروع کردی؟!

از دوران ابتدایی خیلی به فوتبال علاقه‌مند بودم هـم در مـدرسـه هـم در مـحـلـه‌مـان با بچه‌ها فوتبال بــازی مـی‌کـردم. در دوران ابـتـدایـی، در مـسـابـقـات ناحیه‌ای و استانی قهرمان شدیم حتی در مسابقات کشوری رتبه آوردیم.

در دوران تـحـصـیـــل در هـــر 3 مـقـطــع ابـتــدایــی، راهنمایی و دبیرستان حدود 6 سال قهرمانی استان را داشـتـیـم حتی در سال 82 در مسابقات کشوری سـوم شـدیـم. بـعـد از آن بـود کـه عـضـو تـیـم فـوتبال جوانان هلال احمر قم شدم و البته در فوتسال این تیم نیز عضو بودم در این تیم قهرمان استان شدیم و در آن مسابقات حسین شمس که آن زمان سرمربی تیم فوتسال ارم‌کیش بود از بازی‌ام خوشش آمد و مرا به تیم فوتسال ارم‌کیش قم دعوت کرد و از آن زمان تاکنون یعنی 4 سال است که در خدمت این تیم لیگ برتری فوتسال‌ام.

یـعـنـی از سال 83 به شکل حرفه‌ای فوتسالی شدی؟!

بله، همین طور است و خوشبختانه همان سال اول تـوانـسـتـم بـا جـلـب اعتماد شمس جزو نفرات اصلی تیم شوم و در همان سال تیم ما نایب قهرمان مسابقات لیگ برتر فوتسال کشور شد.

از چه سالی به تیم ملی دعوت شدی؟!

اواخر سال 83 به اردوی تیم ملی فوتسال که آن زمان جوراندیروی برزیلی سرمربی آن بود، دعوت شدم و یکسالی در اردو بودم ولی از فهرست نهایی تـیـم بـرای مـسـابـقات آسیایی خط خوردم، اما ناامید نشدم و به تمریناتم ادامه دادم تا این که دوباره به تیم مـلــی دعــوت شــدم و هـمـراه تـیـم اوایـل سـال 85 در بـازی‌هـای آسـیـایـی ازبـکـسـتـان مـقام سوم آسیا را به دســت آوردیــم. بـعــد از آن تـیــم مـلــی امـیـد فـوتـسـال تشکیل شد. همین مربی برزیلی،‌ سرمربی شد و مرا به تیم امید دعوت کرد من هم 2 سال کاپیتان تیم بودم و سال 86 توانستیم قهرمان بازی‌های آسیایی فوتبال داخـل سـالـن مـاکائو شویم.  بعد از آن که شمس به عنوان سرمربی تیم ملی بزرگسالان فوتسال انتخاب شد مرا به تیم ملی دعوت کرد و یک سالی در کنار سایر ملی‌پوشان تمرین کردم تا این که سال 87، در تایلند قهرمان آسیا شدیم. بعد از این مسابقات هم، یـعـنـی حـدود 5 مـاه بـعـد بـه مـسابقات جهانی برزیل رفتیم و همان طور که می‌دانید در عین شایستگی با عنوان پنجم رقابت‌ها به میهن بازگشتیم.

قـبـل از ایـن کـه بـه مـسـابـقـات جـهانی برزیل بروید، پیش‌بینی اولیه خودتان نسبت به نتیجه این مسابقات چه بود؟

راسـتـش را بخواهید ما خیلی امیدوار بودیم که جـزو 4 تـیم اول بشویم و اصلا برای رفتن به نیمه نـهـایـی خـود را آمـاده کـرده بـودیم به این خاطر که حقیقتا 2 سال تمام دور از خانواده در اردو بودیم و بـرای حـضـور قـدرتـمـند در این مسابقات زحمات زیـادی کـشـیـدیـم. هـرچـند که مرحله اول در گروه سـخـتــی قــرار گــرفـتـیــم، امــا بــا اعـتـمـاد بـه نـفـس بـه تلاشمان ادامه دادیم.

کیفیت مسابقات را چطور دیدید؟!

بالاخره مسابقات جام جهانی است و تورنمنت سـخـت‌تـر و مـعـتـبـرتـری از ایـن، در رشـتـه فـوتسال نــیــســت.
طـبـیـعــی اســت کــه هـمــه تـیــم‌هــا بــا هـمــه داشته‌هایشان به مسابقات پای می‌گذرانند، برای ما هم کسب افتخار و شادی دل مردم خیلی مهم بود، لـذا در هـمـان بـازی اول مـقـابـل اسـپـانـیـا که قهرمان جهان بود بازی خوبی کردیم حتی می‌توانستیم این بازی را ببریم که متاسفانه این طور نشد.

در همان بازی ما شاهد بودیم در عین ناباوری تیم 3 گل جلو افتاد، اما در نهایت بازی با تساوی به پایان رسید. در این خصوص صحبت می‌کنید.

ما بازی را خوب شروع کردیم تاکتیکی که روی ایـن تـیم اجرا کردیم جواب داد و 3 گل روی یک بـرنـامـه حـسـاب شـده بـه تیم اسپانیا زدیم، اما خب نـیـمــه دوم قـهــرا مــا یــک مـقــدار عـقــب کـشـیـدیـم و بالاخره، می‌دانستیم که تیمی مثل اسپانیا، آن هم در بــازی اول خــودش بــرای دفــاع از عـنـوان و حـفـظ قـهرمانی خود تلاش می‌کند و بالاخره آنها حمله کـردنـد و مـا... ولـی در مـجـمـوع بـازی خوبی را به نمایش گذاشتیم.

برخورد تماشاگران برزیلی در آن بازی وبقیه دیـدارهـا با شما چطور بود، آیا از ایران حمایت می‌کردند؟

از آنجا که برزیلی‌ها یک جوری با اسپانیایی‌ها مـشـکــل داشـتـنــد و بـویـژه پـس از دیـدن درخـشـش فوق‌العاده ما در برابر آنها از آن به بعد بجز بازی با برزیل، ما را تشویق می‌کردند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید حدود 4 هزار برزیلی (به نوعی)‌ ما را تشویق می‌کردند.

پـس از کـسـب مساوی در برابر اسپانیا، آیا از بازتاب این نتیجه در ایران و در بین تیم‌های دیگر با خبر شدید؟!

پـس از آن مـسـابـقـه فیفا بازی اول ما را شگفتی بازی‌ها توصیف کرد. درخصوص بازتاب داخلی، متاسفانه صداوسیما بازی ما را مقابل اسپانیا پخش نـکـرد، امـا خـوشـبـخـتـانـه ایـن نتیجه‌گیری خوب از سوی تیم، مسوولان صداوسیما را متقاعد کرد که بقیه بازی‌ها را مستقیم پخش کنند ما وقتی این را فهمیدیم خیلی باروحیه‌تر بازی می‌کردیم و برای شادی مردمی که بازی ما را به طور مستقیم می‌دید، تلاش دوچندانی داشتیم.

بـعـد از بـازی مـقـابـل لـیبی و اروگوئه که مشکل چـندانی نداشتید می‌رسیم به بازی مقابل چک که خـیـلـی حـسـاس بـود، بـه طـوری کـه در پـایان بازی خـیـلـــی از بــچـــه‌هـــا و حــتـــی شــمــس اشــک شــوق مــی‌ریـخـتـنــد. بــازی مـقـابـل چـک بـرای مـا در جـام جهانی حکم یک فینال راداشت چراکه با یک برد یا مساوی می‌توانستیم به مرحله بعد رفته، جزو 8 تیم برتر بشویم و اساسا هدف اولیه و اصلی هم صعود از این مرحله بود. در این بازی چون تیم چک برای صعود نیاز به برد داشت با قدرت آمد من گل اول مـسابقه را زدم با همین گل نیمه اول تمام شد. در نیمه دوم آنها فشار زیادی روی دروازه ما آوردند و توانستند به گل مساوی دست پیدا کنند. بعد از آن بود که ما بازی را در دست گرفته و 3 بر یک جلو افتادیم در دقایق پایانی چون نیاز به برد داشتند کار تـاکـتـیـکـی 5 نـفـره را آغـاز کـردند اما بازی با نتیجه 3 بر 2 به پایان رسید.

بـعـد از نـواخـتـن سوت پایان بازی باتوجه به مـسـجـل شـدن صـعـود تیم به مرحله یک چهارم نهایی بازی‌ها که پس از 16 سال رخ می‌داد، حال و هوای بچه‌ها و کادر فنی چطور بود؟!

بـلـه مـا بـعـد از 16 سـال تـوانـسـتـیـم از گروه خود صـعود کنیم و این موفقیت کمی نبود. یادم هست تـماشاگران تشویق بی‌امانی نثار ما می‌کردند و در پـایـان بـازی چند تا از بچه‌ها (از خوشحالی)‌ گریه مـی‌کـردنـد بـعـد از صـعـود الـبـتـه کـار اصـلـی مـا تازه شروع شد چرا که از علاقه مردم در ایران به این تیم و طبعا بالا رفتن انتظارات آنها با خبر بودیم.

رسیدیم به بازی شما مقابل برزیل و آن دفاع جـانـانـه از دروازه و بـاخـت یـک بـر صـفر مقابل بهترین فوتسالیست‌های دنیا؟!

می‌دانستیم که برزیل قهرمان دنیاست و با توجه به میزبانی برزیل که همه تیم‌ها را با تفاضل گل بالا شـکـسـت داده بـود، مـی‌دانـسـتـیـم کـه آمـده‌انـد ما را گلباران کنند، اما با دفاع خوب تیم ما مواجه شدند. مــا بــرای ایــن بــازی در وهـلــه اول آمــدیــم کــه گـل نـخـــوریــم هــرچـنــد بــا تــوجــه بــه خــلاقـیــت فــردی بـازیـکنان‌مان توانایی گل زدن به برزیل را داشتیم، ولـی بـالاخره تاکتیک ما دفاعی بود و فقط در یک صحنه که آن هم به خاطر عدم تمرکز نداشتن تیم بود در بقیه دقایق، بازی بسیار خوبی داشتیم.

نکته جالب این که تنها در این بازی، تماشاگران علیه ما بودند و در سایر بازی‌ها،‌ برزیلی‌ها از تیم ما حمایت می‌کردند و این نتیجه باعث تعجب، خود برزیلی‌ها شد!

بازتاب این شکست خفیف در برابر برزیل در میان دیگر تیم‌ها و خود برزیلی‌ها چطور بود؟!

رسـانـه‌هـای بـرزیل از بازیکنانشان به خاطر این نـتـیـجـه شـدیـدا انـتـقـاد کـردنـد، الـبـتـه مـربـی آنـها (در جواب انتقادات)‌ به قدرتمندی ایران اعتراف کرد و گـفـت کـه ایـران و بـرزیـل مـی‌تـوانـند فینالیست این رقابت‌ها باشند. در هر صورت این باخت یک بر صفر به شکلی برای ما یک پیروزی بود به طوری کـه بـعـد از ایـن بازی، تیم‌های دیگر نوع نگرش و برخوردشان را با ما عوض کردند. احترام بیشتری به ما می‌گذاشتند. شاید بهترین دستاورد ما از این مسابقات همین بود که قدرت فوتسال ایران را به جهانیان نشان بدهیم.

و درخصوص بازی با اکراین؟!

الـبـتــه مــا تـجــربــه بــازی بــا اکــرایـن را داشـتـیـم و مـی‌دانستیم تیم قدرتمندی است. ما برای بردن به مـیــدان رفـتـیــم و در ایــن امــر هــم مـوفـق بـودیـم کـه متاسفانه در این بازی 3 نفر از بهترین‌های‌مان را از دست دادیم، تازه این در حالی بود که برای صعود باید ایتالیا، نایب قهرمان جهان را می‌بردیم.

نبود این بازیکنان در بازی حساس تیم با ایتالیا چه تاثیری در روحیه بچه‌ها گذاشت ؟!

بـالاخـره چـون ما بازی‌ها را با این ترکیب آغاز کـردیـم و در کـنـار هم خوب بازی می‌کردیم، طبعا خلاء این بازیکن‌ها تاثیر خودش را می‌گذاشت، اما با تلاش کادر فنی، سایر بچه‌ها به خوبی (از جهت روانی)‌  ‌برای مقابله با ستاره‌های ایتالیا آماده شدند.

بالاخره رسیدیم به آخرین بازی و ماجرای آن پـنـجـاه ثـانـیـه نـحـس! خـودتـان در ایـن خصوص صحبت کنید.

ابتدای بازی با ایتالیا بد شروع کردیم و در کمال نـابـاوری دو گـل عـقـب افـتـادیـم، ولـی در عـین حال روحـیـه‌مـان را نـبـاختیم و توانستیم بازی را مساوی کنیم، ولی آنها با زدن گل سوم به رختکن رفتند. در نـیـمـه دوم ایـن مـا بـودیـم کـه بـازی را خـوب شـروع کردیم. حدود 4 دقیقه به پایان بازی ما پنجمین گل را هم زدیم و تا اینجای کار صعودمان مسجل بود، ولی یک تمرکز نداشتن در50 ثانیه پایانی که ایتالیایی‌ها 5‌‌نـفره به دروازه ما حمله می‌کردند باعث شد گل مساوی را دریافت کنیم. بعد از گل مساوی دیگر ما فرصت نداشتیم و در عین همه شایستگی‌ها مجبور به ترک مسابقات شدیم.

عکس‌العمل خودت و بقیه بچه‌ها چه بود؟!

یـــادم هــســـت خـــود مــن و دیـگــر بـچــه‌هــا گــریــه می‌کردیم، حتی برخی از تماشاگران برزیل نیز که به ما علاقه‌مند شده بودند و ناراحتی ما را می‌دیدند، گریه می‌کردند و من این صحنه را به عینه دیدم.

البته باوجود این که شما به جمع 4 تیم پایانی راه نـیـــافـتـیــد، امــا هـمــه مــردم و بــه خـصــوص رئیس‌جمهور شما را ستودند.

بله. مردم ما واقعا لطف خود را نشان دادند. ما هم به عشق مردم با تمام وجود بازی کردیم.

بعد از این موفقیت‌ها پیشنهاد شما برای تداوم ایـن مـوفـقـیـت‌هـا تـا رسـیـدن بـه قله فوتسال دنیا چیست؟!

مساله‌ این است که پتانسیل بازیکنان ما (در سطح جهانی)‌ بالاست و ما در این بازی‌ها این موضوع را به خوبی نشان دادیم. یقین بدانید که این امر، شدنی است به شرط آن که مسوولان فدراسیون به فوتسال به عنوان یک رشته جذاب و پرافتخار بنگرند.

از بحث فوتبال بیاییم بیرون چه برنامه‌ای برای آینده‌ات داری؟!

می‌خواهم در دانشگاه ادامه تحصیل بدهم.

راسـتــی از نـقــش خـانـواده‌ات در کـسـب ایـن موفقیت‌ها... بپرسیم یا نه؟

اصــولا هـر کـسـی کـه در زنـدگـی‌اش بـه مـرحـلـه‌ خــوبــی مـی‌رسـد کـه از او تـجـلـیـل مـی‌کـنـنـد، نـقـش خانواده در موفقیت او پررنگ و مشخص می‌شود. از خـانـواده‌ام بـه خـصـوص پـدر و مـادرم کـه خـیـلی بـرایـم زحـمـت کـشـیـدنـد تـشـکـری کـنـم و امـیـدوارم بـتـوانـم روزی زحـمات آنها را جبران کنم. چون ما یـک خـانـواده ورزشـی بـودیـم از سویی هم من بچه درس خوان بودم.

برادرم محسن در لیگ فوتسال بازی می‌کرد و در مــــوفــقــیــــت مــــن تـــاثــیـــر بــســیـــاری داشـــت، مـــن بـــا راهنمایی‌های او توانستم مراحل ترقی را طی کنم.

اوقات فراغت چه کار می‌کنی؟

اگـر فـرصـتـی دسـت بـدهـد تـنیس و بیلیارد بازی می‌کنم.

میانه‌ات با سینما و موسیقی چطور است؟!

گـاهـگـاهـی مـوسـیـقـی هـم گـوش می‌دهم، اما در خصوص سینما خیلی نه. بیشتر فیلم‌های روز را در خانه تماشا می‌کنم.

در حال حاضر به عنوان یک قهرمان ملی، چه صحبتی با جوان‌ها داری؟!

جوان‌هـا مـی‌تـوانـنـد بـا بـرنـامـه‌ریـزی خـوب در زندگی، داشتن هدف، تلاش و پشتکار به موفقیت برسند و موانع و محرومیت‌ها را هم می‌توانند با صـبــر و اراده و پـشـتـکــار، از مـیــان بــر دارنـد و بـه پـیـشـرفـت بـرسـنـد به یک شرط؛ آن که هیچ وقت ناامید نشوند.

سید مهدی موسوی